وقت آن رسیده که بازی Assassin’s Creed به پایان برسد – ترجمه

درست پیش از انتشار بازی Assassin’s Creed IV: Black Flag، مقاله‌ای در رابطه با پایان‌بندی‌های یوبی سافت برای این سری طولانی نوشته بودم. اساساً خود یوبی سافت هم نمی‌دانست که قرار است چندین عنوان برای این سری ساخته شود، اما برای پایان‌بندی آن یک نتیجه‌گیری قطعی وجود دارد که بالاخره روزی یوبی سافت به آن خواهد رسید.

به عنوان طرفدار پروپاقرص این سری از اولین عنوان آن فکر می‌کنم که آن روز بالاخره از راه رسیده باشد.

به مدت 13 سال است که طرفداران سری بازی Assassin’s Creed منتظر قسمت‌های جدید این مجموعه‌ی مخفی‌کاری اکشن هستند. هر ساله آن‌ها با یک عنوان قابل تحمل یا فوق‌العاده طرف بودند، اما پس از 40 ساعت غرق شدن در آخرین عنوان این شرکت، Assassin’s Creed Valhalla (و لذت بردن از آن) به نظر می‌رسد که این سری دیگر حرفی برای گفتن نداشته باشد.

در همین رابطه با همه چیز هایی که باید درباره بازی Assassin’s Creed Valhalla بدانید در گیم‌نیوز با ما همراه باشید.

چیزی که بنیان‌گذار این سری تخیلی که بر اساس واقعیت‌های تاریخی ساخته شده است، بود به کشمکش بی‌پایان بین دو موجود داستانی مبهم و نامشخص تبدیل شده است و با اینکه جدیدترین بازی‌های این سری مشکلی در گیم‌پلی و مکانیک ندارند و به ترتیب بزرگتر و بزرگتر شده‌اند، اما داستان‌پردازی نتیجه‌گیری زیادی به همراه نداشته و به خط داستانی این مجموعه کمکی نکرده است.

اولین آساسین کرید

می‌دانم یادآوری آنچه قبل از سال 2020 اتفاق افتاده کمی سخت است، اما اگر به 2007 فکر کنید، به یاد می‌آورید که سال فوق‌العاده‌ای برای دنیای بازی‌های ویدئویی بود. مجموعه‌های معرکه‌ای مانند بایوشاک، مس افکت، آنچارتد و پورتال تازه عرضه شده بودند. در این میان اولین بازی آساسین کرید هم اواخر همان سال پیش از شروع تعطیلات کریسمس منتشر شد.

از همان ابتدا، طرفداران و منتقدین Assassin’s Creed اختلاف نظر داشتند. تقریباً همه مفهوم مبتکرانه، پارکور فشرده و گرافیک سرسبز آن را ستودند، اما ساختار بازی محل اختلاف بود (و هنوز هم هست). بر خلاف Origins / Odyssey / Valhalla که بیشتر به گشت و گذار در دنیای عظیم و انجام ماموریت‌های جانبی متنوع در طول مسیر متمرکز هستند، اولین AC روی داستان اصلی بازی متمرکز شده بود و ماموریت‌های جانبی بسیار کمی داشت.

در همین رابطه با جزئیات بسته‌های الحاقی بازی Assassin’s Creed Valhalla مشخص شد در گیم‌نیوز با ما همراه باشید.

فرضیه بازی بسیار ساده بود: بازی به هفت بلوک حافظه تقسیم شده بود. در هر بلوک، شما می‌توانستید بخشی از شهر را جستجو کنید و چند ماموریت فرعی انجام دهید. سپس برای یک ترور جانانه برنامه‌ریزی و آن را اجرا کنید. مبارزه مستقیم هم وجود داشت، اما تمرکز روی استفاده از مهارت‌های مخفی‌کاری بود.

هدف وسیله را توجیه می‌کرد

هر فعالیت جانبی در بازی در خدمت این هدف بود: صعود به برج‌های عقاب و همگام‌سازی دیدگاه، ماموریت‌های جانبی را مشخص می‌کردند. مأموریت‌های جانبی به شما کمک می‌کردند تا اطلاعات موردنیاز را در مورد هدف جمع‌آوری کنید. هرچقدر این کار را بهتر انجام می‌دادید و تعداد بیشتری ماموریت جانبی انجام می‌دادید و اطلاعات بیشتری کسب می‌کردید، منابع شما برای ترور بیشتر می‌شد.

سپس می‌توانستید حمله خود را برنامه ریزی کنید، هدف را نابود کنید و سپس یک کات‌سین طولانی درباره‌ی انگیزه‌های هدف با جزئیات زیاد را تماشا کنید (حداقل این قسمت تغییر نکرده است) و در نهایت فرار کنید. همین بود به‌علاوه‌ی چند باس فایت. این کل بازی بود. چه از آن خوشتان بیاد چه متنفر باشید، باید به تمرکز بازی روی مسئله اصلی احترام گذاشت.

چیزی که Assassin’s Creed را جالب کرد این است که شما فقط یک داستان کاملاً خیالی را بازی نمی‌کردید. شخصیت اصلی، آلتایر، برای رسیدن به هدف داستان انگیزه‌های شخصی نداشت. در عوض، این بازی در مورد یک واقعه کاملاً واقعی بود، جنگ سوم صلیبی و دو سازمان کاملاً واقعی که در آن شرکت داشتند: محفل آساسین و شوالیه‌های تمپلار.

برای شناخت این دو سازمان یک کتاب بزرگ تاریخی نیاز است، اما بازی Assassin’s Creed به بهترین شکل ممکن این دو سازمان را توصیف کرد.

آساسین گروهی از قاتلان سوری بودند که افراد مهم و کلیدی در میان متجاوزان اروپایی را از بین می‌بردند. در مقابل تمپلارها هم محفلی از سربازان مسیحی بودند که معتقد بودند سرزمین مقدس به آن‌ها تعلق دارد. تنها تغییری که بازی در این مورد ایجاد کرده بود این بود که این دو سازمان به نحوی تا به امروز به فعالیت خود ادامه داده‌اند و تبدیل به سازمان‌های مخفی و بزرگ جهانی شده‌اند.

در پرانتز بگویم که توطئه‌های تمپلارها در چندین رمان هم دیده شده است و بازی Assassin’s Creed اولین موردی نبود که به این فرقه اشاره داشت. هر دو فرقه آساسین و تمپلار در کتاب‌های دن براون سری رابرت لنگدان نقش بزرگی داشتند.

نکته اصلی این است که Assassin’s Creed کار خود را به عنوان یک بازی متمرکز با یک ایدئولوژیک عمیق در مرکز آن آغاز کرد: آیا دنیای مدرن به بنیادگرایان مذهبی تعلق دارد یا مردان خطرناکی که به هر روشی با آن‎ها مخالفت می‌کنند؟

در همین رابطه با چندین اقتباس از سری آساسین کرید توسط نت فلیکس ساخته می شود در گیم‌نیوز با ما همراه باشید.

ریشه‌های بازی Assassin’s Creed

با این وجود طی این سال‌ها، تمرکز سری تغییر کرده و محوتر شده است. ما یاد گرفتیم که آساسین و تمپلار فقط انجمن‌های مخفی قرون وسطایی نبودند. در عوض، ریشه‌ی آن‌ها به یونان باستان برمی‌گشت و پیوندی با نژاد “پیشرو” از انسان‌های روشنفکر به نام ایسو داشت. به این ترتیب، این درگیری‌ها دیگر هیچ رنگ و بویی از دوران طلایی اسلامی در برابر بربریت مسیحیت نداشت. دیگر تنها دو انجمن مخفی بودند که از ازل در جنگ بودند و هیچ یک قادر به ادعای برتری نبودند.

اهداف آساسین و تمپلار هم مبهم شده است. تمپلارها می‌خواهند بشر را کنترل کنند – چرا و به چه منظور مشخص نیست – در حالی که آساسین‌ها می‌خواهند تمپلارها را متوقف کنند. این موضوع برای ساخت یک عنوان در قالب تاریخی کافی است، اما هرگز نمی‌تواند برای عناوین مختلف با خطوط داستانی مجزا و دوره‌های تاریخی متفاوت کافی باشد. همچنین بخش‌های داستانی امروزی بسیار بی‌محتواست و معنای چندانی ندارد.

در پرانتز بگویم من به سه‌گانه Origins / Odyssey / Valhalla اعتبار می‌دهم که حداقل سعی کرده است ما را با یک قهرمان جدید مدرن، لیلا حسن و یک تهدید دیگر در دنیای واقعی که نیاز به غوطه‌وری او در انیموس دارد، درگیر کند.

این مجموعه تمرکز خود را به روایت‌های شخصی‌تری درباره شخصیت‌های اصلی معطوف کرده است.

بایک سیوایی مجبور شد انتقام پسرش را بگیرد. الکسیوس مجبور شد خانواده‌اش را متحد کند. ایوور مجبور شد برای قبیله خود خانه جدیدی آباد کند.

در ادیسه و والهالا شکار ماموران تمپلار حتی بخشی از داستان اصلی نیست بلکه یک فعالیت جانبی است که می‌توانید در اوقات فراغت خود کم و بیش انجام دهید. به همین ترتیب، تمپلارها ارتباط قوی با داستان ندارند و شخصیت‌های اصلی ارتباط قوی با تمپلارها ندارند.

وقتی این مقاله را می‌نویسم، حدود 45 ساعت است که در Assassin’s Creed Valhalla غرق شده‌ام و معتقدم که در نیمه راه بازی قرار دارم. چند آساسین را ملاقات کرده‌ام و حتی برای آن‎‌ها مأموریت‌هایی انجام داده‌ام، اما ایوور آساسین نیست و تمایلی به عضویت در سازمان آن‌ها ندارد. او تیغ پنهان خود را آشکارا می‌پوشد و تمپلارها را فقط به این دلیل شکار می‌کند که یکی از آن‌ها شخصاً به او ظلم کرده است.

در همین رابطه با تماشا کنید: ۹ دقیقه از گیم پلی Assassin Creed Valhalla روی ایکس باکس سری ایکس در گیم‌نیوز با ما همراه باشید.

هرچیز دیگری درباره‌ی بازی (من به طور کلی آن را دوست دارم) هیچ ارتباطی با توطئه‌های انجمن‌های مخفی یا دانش پنهان ندارد – ایده‌هایی که باعث می‌شدند کل زیرشاخه “توطئه تمپلار” در عناوین ابتدایی این سری از جمله اولین Assassin’s Creed موفقیت‌آمیز باشد.

پایانی برای بازی Assassin’s Creed

با اینکه شخصاً فکر نمی‌کنم یوبی سافت از ساخت بازی‌های اکشن تاریخی دست بکشد، اما به نظرم اگر چنین کاری را انجام دهند، می‌توانند به طور کلی از Assassin’s Creed فاصله بگیرند و مجموعه‌ی جدیدی خلق کنند. این شرکت از قبل هم می‌داند که Assassin’s Creed باید روزی به پایان برسد.

در اصل Assassin’s Creed مجموعه‌ای است که از شما می‌پرسد “اگر تاریخی که می‌دانید توسط نیروهای قدرتمند خارج از درک شما هدایت شود، چه می‌شود؟” این یک فرضیه‌ی عالی است.

هر تصمیمی که یوبی سافت بگیرد، امیدوارم که این سری را به اصل خود برگرداند و امیدوارم کاری کند به جای اینکه فکر کنیم این مجموعه بیش از حد طولانی شده است، منتظر قسمت‌های بعدی آن باشیم.

به نظر شما وقت آن رسیده تا بازی Assassin’s Creed با پایان خود روبرو شود؟

اگر به جای یوبی سافت قرار بود تصمیم‌گیری کنید، همین رویه را ادامه می‌دادید یا به سراغ ایده‌های جدید می‌رفتید؟

درنهایت به نظر شما بهترین عنوان این سری کدام است؟

نظرات خود را با ما در میان بگذارید.