نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 – توازن ظریف

چه کسی فکرش را می‌کرد که تیم بلوبر در نهایت با یک بازی که دقیقا درباره همین موضوع، یعنی گناه و بخشش است، خود را از همه گناهانشان رها سازد. نامه‌ی بازسازی Silent Hill 2 توسط استودیوی لهستانی و خطاب به همه کسانی که شک داشتند نوشته شد. برخی به خاطر صحنه‌های وحشتناک دم‌دستی و راهروهای خفه‌کننده‌ی Layers of Fear (2016) بدبین بودند. برخی دیگر چون از نظر فنی و مکانیکی چیزی بدتر از Blair Witch (2019) ندیده بودند. و البته، هنوز هم کسانی بودند که از روایت و نبود ظرافتی که The Medium (2021) از آن رنج می‌برد، عصبانی بودند. در نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 می‌خواهیم این بازسازی را بررسی کنیم و نتیجه بگیریم که این نگرانی‌ها، بی‌مورد بوده‌اند. با گیم‌نیوز همراه باشید.

حقیقت این است که اکثریت قریب به اتفاق ما توسعه‌دهندگان را بر اساس گذشته‌شان قضاوت می‌کنیم و فریاد می‌زنیم که آن‌ها در سطح «جیمز ساندرلند» و «کله هرمی» (پیرامید هد) نبوده‌اند. اعتراف می‌کنیم که به این استودیو شک داشتیم، اما پس از پانزده ساعت ماجراجویی و وحشت‌بقا، پیش‌داوری‌ها هم همچون مه؛ رفع شده‌اند. این یک بازسازی است که هیچ چیزی کم از بازسازی‌های رزیدنت اویل 2 و 4 ندارد. کاری بی‌نقص که اکنون بهترین نسخه (با فاصله‌ای زیاد) از یک بازی وحشت‌بقا می‌شود که، 23 سال بعد، همچنان برجسته و ضروری است.

نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 Remake

برای کسانی که هرگز لذت تجربه یکی از بهترین بازی‌های ترسناک تمام دوران را نچشیده‌اند، سایلنت هیل 2 بازیکنان را در نقش جیمز ساندرلند قرار می‌دهد. مردی افسرده که برای یافتن همسرش شهر سایلنت هیل سفر می‌کند. نکته این است که او چندین سال پیش به دلیل بیماری فوت کرده است. پس چرا جیمز به دنبال اوست؟ آیا ممکن است به نحوی زنده مانده باشد، یا نامه‌ای که دریافت کرده و به او می‌گوید که در «مکان خاص» آن‌ها منتظر اوست، فقط یک شوخی بی‌رحمانه است؟

حتی خالص‌ترین طرفداران سایلنت هیل 2 باید اعتراف کنند که بلوبر به همه چیز، بله به تمامی جزئیات احترام گذاشته است. هر معما، موقعیت و دشمنی که در تجربه اصلی وجود داشته در بازسازی حفظ و بهتر شده است. با این حال، این به آن معنا نیست که تغییرات و نوآوری در این بازسازی جایی ندارند. گاهی اوقات، اتفاقات به ترتیب متفاوتی رخ می‌دهند و بسیاری از مواقع، مراحل بیشتر و مرحله‌های اضافی را شاهد هستیم.

بلوبر توانسته به توازن ظریفی بین میراث سایلنت هیل 2 و محتوای جدید و اضافی دست پیدا کند. تضاد حسی بازی‌کنندگان باتجربه دائمی و شگفت‌انگیز است. شما زمان تجربه‌تان را صرف شناختن رخدادهای حاضر و پیش‌بینی رخدادهای آینده‌ی هر مرحله از بازی می‌کنید، در عین حال بارها و بارها از نحوه ارائه آن شگفت‌زده می‌شوید. هم برای ظاهر جدید و قابل توجهی که به رخ می‌کشد و هم برای تغییرات کوچک در توسعه‌اش. به عبارت دیگر، بازی‌کنندگان قدیمی با بازی احساس راحتی خواهند کرد، اما مجبور خواهند بود همه چیز را با چشمان تازه‌واردی نگاه کنند.

گیم پلی به نفع همه تغییر کرده

از نظر گیم‌پلی، نسخه اصلی با الگوی کلاسیک وحشت‌بقا (Survival Horror) پیش رفته و این بازسازی هم در این‌جا تفاوتی ندارد. با ورود به شهر سایلنت هیل، شما سرنخ‌ها را کشف و از مکان‌های متعددی عبور می‌کنید، به امید پیدا کردن همسرتان، مری. در طول مسیر، معماها و درهای قفل شده موانع مکرری ایجاد می‌کنند. شما باید مناطق در دسترس را با دقت جستجو کنید و فکرتان را به کار بیاندازید. اما غلبه بر این موانع تنها چیزی نیست که باید نگران آن باشید؛ مجموعه‌ای از موجودات زشت و نفرت‌انگیز هم وجود دارند که زندگی را برای شما سخت‌تر می‌کنند.

با کنترل‌های مدرن‌تر، دوربین جدید از نمای روی شانه، سیستم مبارزه پیشرفته و تغییرات جزئی مانند یادداشت‌های جیمز روی نقشه بازی برای راهنمایی شما در مسیرتان، بازسازی Silent Hill 2 می‌توانست آسان و بدون تنش‌های بازی اصلی باشد.

اگرچه، با وجود تمام این تغییرات و افزودنی‌های متعدد برای راحت شدن تجربه بازی، سایلنت هیل 2 ترسناک‌تر از قبل و با جوی بسیار پرتنش و نگران‌کننده ارائه می‌شود. با بازی کردن این نسخه جدید از سایلنت هیل 2، به سال 2001 برگشتم، جایی که از باز کردن یک در یا رفتن به گوشه‌ی یک راهروی تاریک وحشت داشتم.

درباره اکشن و مبارزات بازی یک خبر بد وجود دارد و یک خبر خوب. ابتدا خبر بد: در بازی جدید، مبارزات و دشمنان بسیار بیشتری نسبت به بازی اصلی وجود دارد. حالا خبر خوب: موارد فوق تنها در ذهن شما منفی هستند تا زمانی که بازی را امتحان کنید. تغییرات در دوربین و کنترل‌ها، دکمه فریب و هوش مصنوعی، درگیری‌ها را بسیار پویاتر و رضایت‌بخش‌تر کرده‌اند. یک نوع خشونت داوطلبانه که یادآور دوران گذشته است، حفظ شده و هنوز مواقعی وجود دارد که فرار کردن بهترین گزینه است. مگر اینکه بازی را در حالت آسان انجام دهید، کشتن هر جنبده‌ای که سر راهتان قرار می‌گیرد، انتخابی نیست که بازی برای آن طراحی شده باشد.

مهم‌تر از همه، به خاطر داشته باشید که معماها و اکتشافات به همراه اکشن افزایش پیدا کرده‌اند. توازن ظریف کاملا در این‌جا نیز به دست آمده و آن‌چنان حفظ می‌شود که بازی به چیزی فراتر از انتظار تبدیل می‌گردد. و همچنان به عنوان یک شاهکار در میان بازی‌های ترسناک باقی می‌ماند. متنوع، پرتنش، هوشمندانه و چالش‌برانگیز.

ردپای بلوبر تیم

اگر بگوییم که ردپای استودیو قابل توجه نیست یا اگر انکار کنیم که صحنه‌هایی برای خدمت به طرفداران وجود دارد که به طور مساوی شور و نفرت را برمی‌انگیزد، دروغ گفته‌ایم. مثالی از این موارد، سه پایان جدید بازی است (نگران نباشید، پنج پایانی که قبلا می‌دانستید هم هست). با این حال، نسخه بازسازی شده، حسی که توسط تجربه اصلی خلق شده بود را تغییر نمی‌دهد، بلکه آن را طولانی‌تر و گسترده‌تر می‌کند. بنابراین ایراد گرفتن از آن کاری بسیار دشوار، و راستش را بخواهید بیهوده است.

البته، این‌که بازسازی Silent Hill 2 فوق‌العاده به نظر می‌رسد هم کمک می‌کند. مدل‌های شخصیت‌ها با جزئیات شگفت‌انگیزی طراحی شده و با انیمیشن‌های فوق‌العاده‌ای که اعمال و احساسات آن‌ها را به خوبی به نمایش می‌گذارند، جان گرفته‌اند. هنگام حرکت در شهر سایلنت هیل، واقعا می‌توانید باور کنید که جایی زنده و با نفس است. به ویژه حالا که تعامل‌پذیرتر از گذشته هم شده است. مثلا می‌توانید تصادفا پنجره‌ها را بشکنید و به امید یافتن منابع ارزشمند وارد ساختمان‌های بیشتری شوید. سپس مه؛ فکر نمی‌کنم تا به حال بازآفرینی بهتری از مه در یک بازی ویدئویی وجود داشته باشد. حجم واقعی آن به شدت به گیرایی فضای بازی می‌افزاید.

صدای وحشت

تجربه بازی بسیار ترسناک است و بخشی از آن به خاطر طراحی صدا است. طراحی صدا در بازی اصلی فوق‌العاده بود، اما حالا حتا در به وجد آوردن شما بیشتر موثر است. صداهای محیطی واقعا آزاردهنده هستند. نفس‌های سنگین، به هم خوردن فلزات و خیلی چیزهای دیگر. و وقتی صدای تولید شده توسط رادیوی خراب شما که وقتی دشمن نزدیک است روشن می‌شود را اضافه کنید، صداگذاری شما را همیشه در حالت آماده‌باش قرار می‌دهد. بسیاری از بازی‌های ترسناک از صدای پویا استفاده می‌کنند، اما هیچ‌کدام به اندازه Silent Hill 2 در ایجاد تاثیر صدا در گیم‌پلی و تجربه‌ی حسی بازی موفق نبوده‌اند. وقتی رادیو شروع به خش‌خش می‌کند مو به تنتان سیخ می‌شود. اینکه می‌دانید دشمن نزدیک است اما نمی‌توانید آن‌ها را به خاطر مه غلیظ، کمبود نور یا فقط پنهان شدنشان ببینید، واقعا ترسناک است.

تنها چیزی که کمبودش در بازی احساس می‌شد، یک بخش داستانی کوتاه به نام Born of a Wish بود، که همراه با نسخه کارگردان بازی اصلی عرضه شد. هرچند که اشاره‌های پنهانی مرتبط با آن در بازسازی Silent Hill 2 وجود دارد، اما در دسترس نیست و ما نمی‌دانیم که کونامی برنامه‌ای برای انتشار آن در آینده دارد یا خیر.

به جز این خط داستانی فرعی اما جذاب (که شما را در نقش مری قرار می‌دهد و کاری می‌کند داستان را از دید او هم تجربه کنید)، تنها ایرادی که داشتیم مشکلات فنی بود که کم و بیش تجربه کردیم. بافت‌هایی که به زمان نسبتا طولانی برای بارگذاری نیاز داشتند، سایه‌هایی که در دوردست می‌رقصیدند، افت نرخ فریم حتی در حالت عملکرد و… این‌ها زیاد رخ نمی‌دهند و تجربه‌ی شما را خراب نمی‌کنند. اما به هر حال وجود دارند و امیدواریم که با به‌روزرسانی‌های بعدی برطرف شوند.

نظر شما درباره نقد و بررسی بازی Silent Hill 2 چیست؟ با ما در میان بگذارید.

*نقد و بررسی حاضر از بازی SILENT HILL 2 بر اساس نسخه PS5 و پیش از انتشار هرگونه به‌روزرسانی و پچ اولیه برای بازی نوشته شده است.