نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Shadows – سایه و سامورایی

پس از این‌که بازی Assassin’s Creed Mirage این مجموعه را از نظر سبک و محیط به ریشه‌های خود بازگرداند، Assassin’s Creed Shadows نمایانگر چشم‌انداز آینده این سری به نظر می‌رسد. مشابه بازی‌های «اودیسه»، «اوریجینز» و «والهالا»، این عنوان نیز یک اکشن-نقش‌آفرینی حماسی است که جهان باز بزرگی دارد؛ به‌قدری که واقعاً ممکن است در دنیای آن غرق شوید. اما عناصری در این نسخه وجود دارد که آن را بیشتر به یک بازی اساسینز کرید تبدیل می‌کند و به طور کلی، تجربه‌ای جذاب و تماشایی ارائه می‌دهد.

نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Shadows

داستان این بازی در ژاپن قرن شانزدهم روایت می‌شود و دارای دو شخصیت اصلی است: یک سامورایی خشن به نام یاسوکه و یک نینجای مرگبار به نام نائه. این ساختار به بازیکنان اجازه می‌دهد تا از روش‌های مخفیانه برای پیشبرد بازی استفاده کنند یا به طور مستقیم با چالش‌ها روبرو شوند. با این حال، مدتی طول می‌کشد تا بازیکنان بتوانند به صورت آزادانه بین این دو شخصیت جابه‌جا شوند؛ زیرا لازم است داستان‌های جداگانه آن‌ها را پیش ببرند تا سرنوشت آن‌ها را به هم پیوند دهد.

با بازی کردن در نقش یاسوکه در بازی Assassin’s Creed Shadows، این عنوان گاه حس یک بازی اکشن-شخصیتی را القا می‌کند. در برخی قسمت‌های این بازی، بازی‌کنندگان باید از میان محیط‌هایی عبور کنند و با تعداد زیادی از دشمنان روبرو شوند. به لطف جثه بزرگ یاسوکه، بازیکنان توانایی کامل در رویارویی با دشمنان خواهند داشت. او می‌تواند از انواع سلاح‌ها استفاده کند؛ از ابزارهای مرگبار نبرد نزدیک مانند کاتانای بلند و ناگیناتا گرفته تا گزینه‌های دوربرد مانند تفنگ و تیر و کمان.

داستان؛ نقش اصلی بازی

یوبی‌سافت تصمیم مهمی در خصوص نحوه تجربه این نسخه جدید گرفته است. پیش از شروع بازی، این امکان به بازیکنان داده می‌شود که میان دو حالت Canon Mode و Non-Canon انتخاب کنند. اما این دو حالت چه تفاوتی دارند؟ در Canon Mode، بازی یک خط داستانی مشخص را دنبال می‌کند و نیازی به تصمیم‌گیری‌های پی‌درپی در طول داستان وجود ندارد. در حالی که در Non-Canon بازیکنان باید به تصمیمات و اقدامات خود توجه ویژه‌ای داشته باشند، زیرا تاثیر مستقیمی بر روند بازی خواهند داشت.

یکی از تفاوت‌های اصلی بازی Assassin’s Creed Shadows با نسخه‌های قبلی مانند اودیسه و والهالا، این است که در این بازی نمی‌توان داستان را تنها با یکی از شخصیت‌ها، یعنی یاسوکه یا نائه، تجربه کرد. هر دو شخصیت برای پیشبرد داستان ضروری و کاملاً لازم هستند. در حقیقت، هر یک از مأموریت‌های این داستان ممکن است به طور اختصاصی توسط یاسوکه یا نائه انجام شود، و حتی در بسیاری از موارد، همکاری هر دو شخصیت مورد نیاز است. این موضوع معنای بیشتری به حضور این دو شخصیت می‌بخشد که هر کدام نقشی مهم در داستان، و چیزهای زیادی برای ارائه دارند.

با این حال، یاسوکه و نائه تنها شخصیت‌هایی نیستند که داستان بازی را جذاب‌تر می‌کنند. در طول بازی، بازیکنان با شخصیت‌های دیگری نیز آشنا می‌شوند که در نهایت با آن‌ها متحد می‌شوند.

این امر تجربه بازی را لذت‌بخش‌تر کرده و نوآوری‌هایی را به بازی اضافه می‌کند. از نظر داستان‌سرایی، هر دوی این شخصیت‌ها بسیار دوست‌داشتنی هستند. صداگذاری عالی، لحظاتی پر از احساس و تاثیرگذار، و تعاملات آن‌ها با یکدیگر از جمله نقاط قوت بازی است. خواه این گفتگوها درباره مأموریت مشترکشان، شوخی در حین نگاه به ستارگان، یا تصمیم‌گیری در مورد سرنوشت یک شخصیت باشد. این تعاملات نشان‌دهنده اهداف آن‌ها است. یاسوکه به دنبال عدالت و افتخار است، در حالی که نائه به دنبال انتقام و خون‌خواهی است.

گیم‌پلی به عنوان هسته مرکزی

با این وجود، هماهنگی گیم‌پلی میان این دو شخصیت در برخی مواقع ناهمگون و گیج‌کننده به نظر می‌رسد و می‌تواند توجه بازیکن را مختل کند. به عنوان مثال، در برخی از لحظات بازی که انتظار می‌رود هر دو شخصیت در کنار هم باشند، بازیکن باید یکی را انتخاب کند و دیگری ناگهان از صحنه غایب می‌شود. این موضوع گاهی منطق داستانی را زیر سوال می‌برد و باعث می‌شود بازی کمی دور از انتظار به نظر برسد. هرچند امکان جابه‌جایی میان دو شخصیت در هر زمانی وجود دارد، اما این تغییرات همیشه به شکل روان یا منطقی انجام نمی‌شوند.

این انتخاب‌ها و لحظات بازی، با تمام کاستی‌های جزئی، به بازیکنان تجربه‌ای متنوع و جذاب از ماجراجویی در دنیای ژاپن قرن شانزدهم ارائه می‌دهند.

مطمئناً هر دو شخصیت یاسوکه و نائه توانایی‌های چشمگیری در مبارزه دارند. سیستم مبارزه در بازی از یک سیستم رنگ‌بندی استفاده می‌کند تا زمان مناسب برای دفاع، حمله یا جاخالی دادن را مشخص کند؛ سیستمی که پیش‌تر در بازی‌هایی مانند Ghost of Tsushima، Rise of the Ronin و Stellar Blade به خوبی اجرا شده است. هر دو شخصیت مجموعه‌ای از سلاح‌های جذاب دارند، به‌ویژه یاسوکه که می‌تواند از شمشیر، ناگیناتا، کانوبو (یک چماق بزرگ)، تیر و کمان و تفنگی به نام «تپو» استفاده کند.

برای جلوگیری از دیده شدن، بازی‌کنندگان می‌توانند از قابلیت خم شدن برای مخفی شدن یا پناه گرفتن استفاده کنند و اکنون حتی می‌توانند به حالت خوابیده بروند. حالت خوابیده به طور مؤثری بازیکنان را پنهان نگه می‌دارد، اما همچنین می‌توان از خزیدن برای نفوذ استفاده کرد که تنوع بیشتری به تلاش‌های مخفیانه بازی‌کنندگان اضافه می‌کند. این ویژگی‌ها تجربه‌ای جذاب و متنوع از مبارزه و مخفی‌کاری را ارائه می‌دهند.

ریشه‌های نامرئی

سیستم پارکور در بازی Assassin’s Creed Shadows کمی بهبود یافته است؛ بازیکنان می‌توانند هنگام دویدن با نگه داشتن کلید «ضربدر» به سمت بالا حرکت کنند یا با نگه داشتن «دایره» به سمت پایین حرکت کنند. با این حال، دقت آن همچنان به اندازه‌ای که انتظار می‌رود بالا نیست و گاهی بازیکن ممکن است به اشتباه پرشی نادرست انجام دهد یا حتی از قلعه‌ای به‌طور کامل سقوط کند. اما انیمیشن‌ها همچنان زیبا و روان هستند. هنگامی که این قابلیت به‌درستی کار می‌کند، اجرای آن لذت‌بخش است. همچنین اکنون تمامی محیط‌ها قابل صعود نیستند و این موضوع فرصتی برای تصمیم‌گیری دقیق‌تر در مورد جای‌پای شما ایجاد می‌کند.

یکی دیگر از ویژگی‌های بازگشته به بازی که مدت زیادی غیبت آن احساس می‌شد، امکان ترور دشمنان با یک ضربه مرگبار است. البته موفقیت در این ترورها همچنان به سطح دشمنان در مقایسه با شخصیت شما بستگی دارد. با این حال، این ویژگی بسیار رضایت‌بخش‌تر از نسخه‌های گذشته طراحی شده است.

یاسوکه در مقایسه با نائه، کمتر یک قاتل حرفه‌ای است و بیشتر یک جنگجوی قدرتمند با تمرکز بر مبارزه مستقیم به شمار می‌رود. او از قابلیت‌هایی مانند پارکور، ترور مخفیانه یا حتی «دید عقاب» برای دیدن دشمنان و اشیاء از پشت دیوار محروم است. همچنین محدوده دید او هنگام جستجو در مقایسه با نائه کمتر است.

جهانی مملو از زیبایی و چالش

نقشه بازی به قدری گسترده است که گاهی انحراف از مسیرهای اصلی می‌تواند حس تنهایی را القا کند. اگرچه انواع مختلفی از مأموریت‌ها و فعالیت‌ها در این بازی به شکل غیرخطی طراحی شده است، اما ممکن است بازیکنان از کشتن سامورایی‌های دایشو برای پاکسازی قلعه‌ها و دستیابی به غنیمت‌های ارزشمند و همچنین جستجو در معابد برای پیدا کردن طومارهای مخفی یا زیارتگاه‌ها کمی خسته شوند. انجام این مأموریت‌ها برای توسعه شخصیت‌ها ضروری است، زیرا امتیازهای «استادی» و «دانش» برای رشد آن‌ها ارائه می‌دهند.

ویژگی‌های دیگر در بازی Assassin’s Creed Shadows این تجربه را حتی پویاتر و لذت‌بخش‌تر می‌کنند. از جمله این ویژگی‌ها، تغییر فصول است که به صورت واقع‌گرایانه محیط اطراف شما را دگرگون می‌کند. همچنین سیستم «پناهگاه» به شما امکان می‌دهد تا اتاق‌های مختلفی را بسازید و ارتقاء دهید و امکانات بیشتری به این محیط اضافه کنید.

در نهایت، این بازی از آن دسته عناوینی است که بازیکنان را به دنیای خود جذب کرده و کاملاً درگیر می‌کند. حتی اگر تمرکزتان تنها بر تکمیل داستان اصلی باشد، بازی ده‌ها ساعت اکشن هیجان‌انگیز و ترورهای پرماجرا را ارائه می‌دهد.

ابزار سامورایی، اهداف نینجا

سلاح‌ها در بازی Assassin’s Creed Shadows بهتر از نسخه‌های قبلی متمایز شده‌اند. هر دو شخصیت، نائه و یاسوکه، مجموعه‌ای خاص از سلاح‌های خود را دارند که بازیکنان می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند. سلاح‌هایی مانند کاتانا، ناگیناتا، کانوبو و کوساریگاما بین این دو تقسیم شده‌اند. اگرچه آمار و ویژگی‌های اصلی این سلاح‌ها تغییر زیادی نمی‌کنند، اما سلاح‌های نایاب معمولاً با یک تقویت‌کننده قدرت آسیب همراه هستند.

این تقویت‌ها شامل اثراتی مانند گیج کردن دشمنان برای کاهش دقت آن‌ها، مسموم کردن که به مرور زمان آسیب وارد می‌کند، یا خونریزی که مقدار زیادی از جان دشمنان را از بین می‌برد، می‌شوند. این ویژگی‌ها تنوع بیشتری به استفاده از سلاح‌ها داده و تجربه گیم‌پلی را جذاب‌تر کرده‌اند.

در بازی Assassin’s Creed Shadows، انتخاب تقویت‌کننده‌های سلاح ممکن است چالش‌برانگیز باشد. چرا که با پیشرفت در سطح بازی، سلاح‌های زیادی به دست می‌آورید. به همین دلیل، سخت است که بتوانید به یک تقویت‌کننده خاص پایبند باشید. شخصاً بیشتر تجهیزاتم را نگه می‌داشتم، حتی اگر سطحی بالاتر از آن داشتم، زیرا ندرت یک آیتم بر سطح آن ارجحیت داشت. با وجود این، لذت بردن از عناصر ظاهری و تغییر تجهیزات بیشتر جنبه تزئینی دارد تا یک نیاز اساسی در گیم‌پلی.

ظواهر تعیین‌کننده

اگرچه معمولاً بازیکنان تمایل دارند در حالت عملکرد (Performance Mode) بازی کنند، بازی Assassin’s Creed Shadows حالت کیفیت (Quality Mode) را توصیه می‌کند و دلایل قانع‌کننده‌ای برای آن وجود دارد. طراحی هنری این بازی بسیار اصیل و نزدیک به واقعیت به نظر می‌رسد. ژاپن در این بازی پر از پوشش گیاهی و جانوری است و محیط‌های متنوعی دارد که به ندرت تکراری به نظر می‌رسند. از دره‌های پوشیده از شکوفه‌های گیلاس گرفته تا قلعه‌های عظیم و مناظر خیره‌کننده‌ای که هنگام همگام‌سازی در نقاط مشاهده نمایش داده می‌شوند، همه چشم‌نواز هستند.

حالت کیفیت با افزودن جلوه‌های نوری در فضاهای داخلی، تزئینات محیطی بیشتر مانند وزش برگ‌ها و موارد دیگر، تجربه‌ای غنی‌تر ارائه می‌دهد. اگرچه این ویژگی‌های اضافی معمولاً به قیمت کاهش نرخ فریم تمام می‌شوند، روی پلی‌استیشن 5 معمولی نرخ فریم همچنان بالای 30 است. هنگام چرخاندن دوربین، هیچ‌گونه تأخیری وجود ندارد و در محیط‌های شلوغ، فریم‌ها از دست نمی‌روند. همه چیز به خوبی تنظیم شده است.

خیلی خوب، اما نه بیشتر

برای طرفداران قدیمی سری که به این فرمول جذب شده‌اند، این بازی ممکن است یکی دیگر از اوج‌های مجموعه مانند «اساسینز کرید 2» یا «بلک فلگ» باشد. اما اگر انتظار دارید یوبی‌سافت در این بازی رویکرد خود را تغییر داده باشد، ممکن است کمی ناامید شوید. Assassin’s Creed Shadows از استانداردهای بالا که پیش‌تر ایجاد شده پایین‌تر نمی‌آید، اما آن‌ها را نیز چندان فراتر نمی‌برد.