عنوان VVVVVV (تلفظ دیگر V-6 یا به‌صورت V-z) یک بازی با جاذبه‌ی دیگر و به تعریفی دیگر حاصل انگلولک کردن مقوله‌ی تعلیق در فضا است؛ چیزی که خیلی از بازی‌های مستقل در طول یک دهه‌ی گذشته قصد داشته‌اند به اشکال مختلف آن را تداعی کنند. حتما هم لازم نیست ذهنتان را به سمت بازی‌های با اتمسفر فضا سوق دهیم. خیلی از عناوین مستقل چند سال اخیر که از قضا بدون مشکل هم هستند سراغ این حرکت رفته‌اند. عنوانی که امروز قصد معرفی آن را داریم محصول جدیدی نیست و به هر حال عنصر تعلیق یکی از اصلی‌ترین شاخصه‌های آن است.
- سبک: اکشن، پلتفرمر
- پلتفرم: پی‌سی، 3DS
- تاریخ انتشار: ژانویه 2010
- ناشر: تِری کاوانا
- سازنده: تِری کاوانا
همه چیز در VVVVVV از وسط یک هرج و مرج بدون سر و ته کلید می‌خورد. مثل چیزی که همیشه انتظارش را می‌رود بازیکن کنترل یک کاراکتر بی‌خبر از همه چیز را در دست می‌گیرد که باید از ریشه‌ی تمام اتفاقات سر در بیاورد. کاپیتان ویریدین (Viridian) که در وسط ناکجا آباد سر در آورده و خودش را گم شده می‌بیند، ارتباطاتی با خارج و اعضای سفینه‌ی فضایی‌اش برقرار می‌کند و به‌طور خلاصه داستان در ادامه به روند کند و کاو برای رسیدن به تک تک این اعضا است که البته خیلی هم اهمیتی ندارد. داستان صرفا بهانه‌ای است که بازیکن را غرق در گیم‌پلی کند. اینجا نبود جاذبه کم کم خودش را نشان می‌دهد. هدف کاپیتان ویریدین این است که موانع پیش‌رویش را پشت سر بگذارد. هر مرحله متشکل از موانعی که هر چه جلوتر می‌رویم دشوارتر می‌شوند و بیشتر عمق پیدا می‌کنند.
پرش در بازی‌های پلتفرمر جزو شاخصه‌های اصلی طبقه‌بندی می‌شود ولی در VVVVVV پرش به شکلی که در بازی‌های هم‌سبک‌اش می‌بینیم، پیاده نشده و در عوض کاراکتر اصلی با حرکاتی که اغلب به‌صورت زیگ‌زاگی تداعی می‌شوند، راه خودش را از بین موانع باز می‌کند. حالا بعضا در این میان بسته به تغییر وضعیت محیط حرکت از آپ-داون و برعکس به حرکت از چپ به راست تغییر می‌کند؛ به صورت خلاصه دنیای بازی، دنیای خلا و بدون جاذبه است. به‌عنوان نکته‌ی آخر باید به موسیقی بی‌نظیر بازی اشاره داشت که تحت عنوان یک آلبوم مستقل به‌نام PPPPPP هم منتشر شده. موسیقی در این بازی جزو نمونه‌هایی است که کمتر چفت و بست شدن آن در عناوین مستقل دیده شده است.