سی سال پیش در چنین ایامی، «شیگرو میاموتو» فکرش را هم نمی‌کرد که بازی «افسانه زلدا» به چنان موفقیتی برسد که تبدیل شود به یکی از پایه‌های ثابت کنسول‌ها و طرفداران نینتندو. سی سال از گریز ناگزیر لینک به جستجوی پرنسس زلدا گذشته است و قالب داستان این سری و بعدهای ازهم‌گسیخته‌اش که به‌ظاهر داستان نجات یک پرنسس است تبدیل‌شده است به یک ساختارشکنی در روایت «قصه‌ی پریان».
مجموعه بازی‌های افسانه زلدا، با اولین قسمت خود بر روی کنسول ان ای اس، انقلاب تازه‌ای را در صنعت بازی‌های رایانه‌ای آغاز کرد. پویایی گیم پلی، تنوع، جهان وسیع و رمزآلود و طراحی بصری آن به‌شدت باعث شد که لینک و محبوبش زلدا در دل هواداران شرقی و غربی جا باز کند. بعدازآن نسخه‌های مختلفی از این سری ساخته شد تا به عصر «اوکارینای زمان» رسید و همه‌چیز برای همیشه تغییر کرد. اوکارینای زمان اولین بازی سه‌بعدی در سری زلدا بود که بر روی کنسول نینتندو 64 در سال 1998 منتشر شد. اوکارینای زمان بازخورد فوق‌العاده‌ای از طرف هواداران و همین‌طور منتقدین را همراه بود. میانگین نقد متایِ این بازی 99 و از وب‌سایت معتبری همچو IGN نمره کامل را گرفته است. نوآوری‌ها و طراحی مراحل خلق‌شده در بازی به‌قدری شگفت‌آور بود که هر از گاهی در انجمن‌های بازی‌های ویدیویی مباحثی برای بعضی مراحل بازی مانند «معبد آب» در حال انجام است. اوکارینای زمان اوج سری زلدا بود و به‌قدری اعتبار این سری بازی را بیش‌ازپیش کرد که به عقیده‌ی عده‌ی زیادی زلدا را برتر از «سوپر ماریو» نزد آثار میاموتو می‌دانند. بعدازآن سری بازی‌های زلدا همچنان موفقیت‌های قبلی خود را ادامه دادند. «ویند ویکر» منتشر شد که قبل از انتشارش طرفداران فکر می‌کردند این بازی یک شکست خواهد بود اما به‌اندازه اوکارینای زمان توانست موفقیت کسب کند و ثابت کند جهان زلدا در هر قالب گرافیکی حتی «سِل شِید» هم می‌تواند بهترین باشد.
سری افسانه زلدا یکی از مسلم‌ترین سری بازی‌ها در صنعت محسوب می‌شود. شاید طرفدارانش به‌وفور یافت نشوند اما هنوز هم عده‌ی زیادی هستند که درگیر دنیای زیبای آن می‌شوند و حین تجربه آن دیگر نمی‌توانند سمت بازی غیر بروند.
تولدتان مبارک زلدا و لینک. یک جماعت گیمر چشم‌انتظار یک بازگشت فوق‌العاده از شما هستند.