جیمی کار، متولد 15 سپتامبر سال 1972، یک استندآپ کمدین انگلیسی است که همچنین به عنوان میزبان برنامه‌های تلویزیونی و بازیگر نیز فعالیت داشته است. او همچنین در زمینه‌ی نویسندگی و اجرا‌های رادیویی نیز فعالیت داشته است. حرفه‌ی او در حیطه‌ی کمدی از سال 2000 میلادی آغاز شده است.
شاید اولین چیزی که هنگام مواجهه با یکی از اجرا‌های جیمی کار در ذهنتان برجسته شود، ظاهر آراسته‌ی وی باشد. فریب این ظاهر را نخورید. این کمدین 45 ساله با بیان واضح و لهجه‌ی بریتانیایی‌اش خود سیلی از توهین‌ها و اهانات ها و شوخی‌های مختلف درباره‌ی مسائل گوناگون را به صورت شسته و رفته به سمت مخاطبین شلیک می‌کند. باید در نظر داشته باشید که در مورد به کار بردن اصطلاح شلیک کردن اغراق نمی‌کنیم. تقریبا هر جمله‌ی این کمدین دارای شوخی‌هایی ریز و درشت است که گاها به مسائل بسیار حساسی تنه می‌زند.
در مورد فرم شوخی‌های جیمی کار باید گفت که اگر با میم‌های اینترنتی آشنایی داشته باشید (که مسلما خواهید داشت)، بلافاصله شباهت‌های میان آن‌ها را تشخیص می‌دهید؛ حتی بخش قابل‌توجهی از آن‌ها نیز به راحتی در قالب توییتر قابل بیان کردن هستند. به این صورت که درصد بالایی از شوخی‌های او را جمله‌های کوتاهی تشکیل می‌دهند به بسیار هوشمندانه طراحی شده‌اند و امثال آن‌ها را بسیار در سطح اینترنت دیده‌اید. نکته‌ی مثبت اینگونه جوک‌ها این است که به راحتی شنونده را غافل‌گیر می‌کنند و حتی اگر به نظرتان خنده‌دار هم نباشند، بار کمدی لازم را برای فراهم کردن لحظات مفرحی را برای شما دارا هستند. حالت جدی صورت خود کار نیز در بامزه شدن شوخی‌هایش بی‌تاثیر نیست.
شوخی‌های این کمدین پیرامون مسائل مرسومی مانند دیگر کمدین‌ها شکل می‌گیرند که شامل مسائل جنسی، کلیشه‌های جنسیتی، سیاسی و غیره (بعضا در تاریک‌ترین حالت ممکن) می‌شوند. البته به راحتی می‌توان گفت که تکیه‌ی او بیشتر بر روی دو مورد اول است و حتی با این که در اجرایش به این اشاره می‌کند که از این گفته‌ها منظوری ندارد و بیان‌گر دید شخصی او به این مسائل نیز نیست، با مسائلی به شوخی کردن می‌پردازد که انحراف نیز محسوب می‌شوند.
از دیگر نکاتی که جیمی کار به‌خاطر آن شناخته شده است، پاسخ‌های او به حاضرین در اجراهایش است. این افراد که اصطلاحا «هکلر» (Heckler) خوانده می‌شوند کسانی هستند که در اجراها با فریاد زدن و متلک انداختن به کمدین‌ها سعی در تخریب اجرای او و یا به نوعی خوشمزگی دارند، اما جالب اینجاست که کار نه‌تنها از این دسته افراد بدش نمی‌آید، بلکه از آن‌ها استقبال نیز می‌کند و حتی از مخاطبان خود درخواست نیز می‌کند تا چیزی بگویند تا او بتواند پاسخ آن‌ها را در لحظه بدهد. این یکی از جنبه‌های داشتن حس شوخ‌طبعی بالاست که علاوه بر داشتن مطالب از پیش آماده برای مطرح کردن در اجراهایش، این قابلیت را نیز دارد که به صورت لحظه‌ای و بداهه نیز با این افراد شوخی کند. البته این شوخی‌ها در برخی موارد بسیاری از خطوط قرمز را نادیده می‌گیرند و شاید داوطلب شدن برای این که مخاطب این دسته از حملات او چندان کار عاقلانه‌ای به نظر نرسد.