بازی O که موفق شد در جوایز گیمیستان 2018 به عنوان بازی خلاقانه موبایل برگزیده شود، محصول استودیویی است که توجه ما را در تی‌جی‌سی 2018 بیشتر از همه به خود جلب کرد. اعضای این استودیو این بازی را پس از بازی اول خود یعنی «هارمونی» ساخته‌اند. این بازی ایده‌ی ساده‌ای دارد و از جمله بازی‌های کژوال اما سرگرم‌کننده و درگیرکننده موبایل محسوب می‌شود. در ادامه نگاهی اجمالی به این بازی می‌اندازیم، با گیم‌نیوز همراه باشید.
بازی O یک دایره و تعدادی خطوط را به کار می‌گیرد و از شما می‌خواهد با ضربه زدن به موقع، از برخورد خطوط با هم جلوگیری کنید. در حالی که کانسپت بازی بسیار ساده است، در اجرا به گونه‌ای عمل می‌کند که شما احساس کنید با معماهای پیچیده و خلاقانه‌ای مواجه هستید. این در حالی است که این بازی در نهایت فقط چند پارامتر را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که مراحل عمدتا با روندی منطقی و سالم سخت‌تر شوند و شما احساس کنید که در بازی پیشروی کرده‌اید.
بازی O به شما این را القا می‌کند که در حال رسیدن به نقاط اوجی از دشواری مراحل هستید. با این حال، بعد از مدتی هر چه پیشروی می‌کنید شیب این سختی کم‌تر و کم‌تر می‌شود و به زودی و پیش از رسیدن به هزار و پانصدمین مرحله‌ی دشوار این بازی، از آن‌چه در ابتدا احساس می‌کردید منفک شده و به روند بازی و ترفندهای آن برای سخت‌تر شدن عادت کرده‌اید. در نتیجه‌ی این عادی شدن، شما می‌دانید که چگونه بازی کنید، چطور و چه زمانی ضربه بزنید و خطوط را چگونه در دایره ثابت کنید که بیشترین کارایی را داشته باشید. به همین سادگی، بازی می‌تواند شما را ساعت‌ها سرگرم کند.
ایده‌ی بازی جذاب و ساده است و البته این سادگی باعث نمی‌شود که بازی برای شما خسته‌کننده و تکراری شود، چرا که مدام احساس خواهید کرد با چالش جدیدی مواجه هستید. در حالی که در بازی به ندرت یک چالش جدید پیش روی شما قرار می‌گیرد و حتا پس از پیشروی تا مراحل بالای 200 بازی دیگر چالش تازه‌ای پیش روی خود احساس نمی‌کنید، بلکه فقط مجبور خواهید بود بیشتر «تکرار» کنید و ممارست بسیاری به خرج دهید تا از پس مرحله، برآیید. همین ویژگی بازی باعث می‌شود که خیلی زودتر، شاید حدودا در مراحل 100 یا حتا قبل‌تر از آن، متوجه شوید که باید دقت بیشتری داشته باشید تا مراحل را به سادگی از پیش رو بردارید.
این که در بازی باید مدام یک مرحله را تکرار کنید تا به آن‌چه می‌خواهید برسید از دو جنبه قابل بررسی است. اول این‌که شما مجبور هستید ضربه‌ی خود را در حد صدم ثانیه پس و پیش کنید و پیدا کردن زمان دقیق و درست، برای هر مرحله کمی به طول می‌انجامد. از طرف دیگر، طراحی مراحل بازی دستی نبوده و یک الگوریتم با پارامترهای مشخص شده هر مرحله را جنریت می‌کند. به همین خاطر شما هر بار که در مرحلهای می‌بازید، بازی را دوباره با همان سیاق قبلی آغاز نمی‌کنید. هر بار ممکن است جای خط اول و نوع چرخیدنِ خطوط بعدی متفاوت از قبل باشند. این نکته هم شما را مجبور به تکرارِ چندباره‌ی مراحل می‌کند.
بازی دو حالتِ مرحلهای و امتیازی دارد. در حالت مرحلهای شما باید روندِ دشوارتر شدن بازی با تغییر پارامترهای سرعت، تعداد خطوط، نوع چرخیدن و جایگیری اولیه‌ی خطوط را تحمل کنید. به زودی در خواهید یافت که هر چند مرحله یک بار، یک الگو تکرار می‌شود. یک بار با سرعت بسیار زیاد چرخش و تعداد کمِ خطوط مواجه می‌شوید و یک بار با سرعت کم و تعداد زیاد خطوط. تعادل به هر حال در مراحل بازی حفظش می‌شود و اگرچه با شیب کم، سختی‌ِ کلی مراحل رو به افزایش است، این الگو تکراری می‌شود و ممکن است شما را از بازی برهاند. اما این اتفاق هم بعد از ساعت‌های طولانی سرگرمی و درگیری شما با بازی می‌افتد و نکته‌ی منفی برای آن محسوب نمی‌شود.
یکی از ایرادات بزرگ بازی، نمایش تبلیغات در حینِ انجام مرحله است. وجود یک بنر تبلیغاتی در بالای صفحه‌ی بازی حتا به صورت مداوم هم موضوعی نیست که بازی‌کننده را آزار دهد، موضوعی نیست که مانع بازی کردن شما یا به هم ریختن تمرکزتان شود، و البته بعید به نظر می‌رسد تاثیر زیادی هم داشته باشد، اما زمان‌هایی در بازی وجود دارند که درست پیش از ضربه زدن به صفحه و به بار نشاندن اندازه‌گیری دقیق و صبر کافی برای لحظه‌ی مناسب، بازی ناگهان صفحه را عوض می‌کند و یک تبلیغ به نمایش در می‌آید، که احتمالا ناراضی‌کننده‌ترین اتفاقی است که در طول بازی می‌افتد.
بازی O نمونه‌ی کاملی از یک بازی خلاقانه است. نمودِ واضحی از این‌که برای ساختِ سرگرمی، نیازی به هزار و یک اصل و فرع نیست. با یک ایده‌ی خوب و اجرای درست می‌توانید هزاران نفر را هزاران ساعت سرگرم کنید. فرمولی که احتمالا بارها توسط بازی‌سازان مختلف در ایران امتحان شده، اما هرگز به اندازه‌ی O موفق نبوده است.