اثر جادویی تتریس – بررسی دموی بازی Tetris Effect

یکی از خلاق‌ترین طراحان بازی ژاپنی، تتسویا میزوگوچی است که بازی‌هایش، تاریخ انقضا ندارند. همه‌ی بازی‌های او، ترکیب خلاقانه‌ای از ایده‌های ساده، پس‌زمینه‌ی سیاه، جلوه‌های بصری فوق‌العاده و موسیقی هیجان‌انگیز هستند. اگر او را نمی‌شناسید، احتمالاً با شنیدن نام بازی‌های او مثل Lumines یا Rez، متوجه می‌شوید در مورد چه کسی صحبت می‌کنیم.

اصلی‌ترین نکته‌ای که درمورد بازی‌های میزوگوچی وجود دارد، تجربه‌ای است که بعد از ساعت‌ها بازی کردن هم تکراری نمی‌شود. حتی اگر آن ایده یا هسته‌ی اصلی گیم‌پلی بازی را بارها در بقیه‌ی بازی‌ها دیده باشید، اما میزوگوچی جور دیگری آن را ارائه می‌دهد. همین ویژگی در بازی‌های او باعث شده تا بازی Rez که سال ۲۰۰۲ برای PS2 عرضه شده بود، یک‌بار دیگر با اسم Rez Infinite در سال ۲۰۱۶ بازنشر بشود و علی‌رغم تفاوت تکنولوژی پلی‌استیشن ۲ و هدست‌های واقعیت مجازی، لقب بهترین بازی VR در سال ۲۰۱۶ را هم از آن خودش بکند! چه چیزی باعث می‌شود بازی‌های میزوگوچی تکراری نشود؟ چرا بازی Lumines، که بعد از ۱۳ سال، برای نینتندو سوییچ دوباره عرضه بشود و از پرفروش‌ترین عناوین این پلتفرم باشد؟

بازی‌های قبلی میزوگوچی، شاید ایده‌ی اصلی‌شان تکراری باشد، اما به‌گونه‌ای با موسیقی و افکت‌های زیبا ترکیب شده‌اند، که همیشه لذت بخش خواهند ماند. چه آن‌ها را روی پلی‌استیشن ۲ تجربه کنید، چه با هدست وی‌آر! اما این‌بار میزوگوچی سراغ بازی‌ای رفته که از سال ۱۹۸۴، در فهرست محبوب‌ترین بازی‌های ویدیویی جهان است. حتی اگر گیمر هم نباشید، حتماً تتریس را تجربه کرده‌اید. بازی جدید او و تیم‌ش در استودیوی Enhance Games، یک تتریس است! همان تتریسی که از سی سال قبل بازی می‌شود، بدون ذره‌ای تفاوت! یعنی این‌بار میزوگوچی ایده‌ی اصلی بازی و هسته‌ی آن‌ را کاملاً از تتریس گرفته و هیچ تغییری در آن نداده. ولی تجربه‌ی بازی با هدست وی‌آر سونی، نه‌ حس حال سی سال پیش تتریس را منتقل می‌کند، نه هیچ بازی دیگری را!

این بازی یازدهم نوامبر عرضه خواهد و به‌مناسبت نزدیک شدن به تاریخ انتشار آن، سونی یک دمو از Tetris Effect را هفته‌ی پیش عرضه کرد که فقط تا چند روز قابل بازی بود. اولین مواجهه با این بازی، همان که گفتم و البته انتظار می‌رفت، باز هم چیزی جز تتریس نیست. بعد از یک ساعت بازی کردن بخش‌های مختلف بازی، شاید با خودتان بگویید چرا باید ۳۵ دلار پول بدهم، یک تکه پلاستیک گران قیمت به صورتم بچسبانم و «تتریس» بازی کنم؟ اما به‌نظر می‌رسد Tetris Effect بیش‌تر از هر بازی دیگری، برای ثابت کردن میزان جذابیتش زمان لازم دارد. بخش اصلی بازی، Journey نام دارد که در دموی بازی، شامل سه مرحله‌ی متفاوت است. زیاد نمی‌شود در مورد مراحل بازی صحبت کرد، چون در هیچ‌کدام از این مراحل هم چیزی جز تتریس پیدا نمی‌شود! همان صفحه‌ی سیاهی که در ابتدای متن گفتیم امضای بازی‌های میزوگوچی است را می‌بینید، به‌علاوه‌ی بلوک‌های همیشگی تتریس. خبری از افکت‌های زیبا و موسیقی‌هایی که به جذابیت بازی کمک می‌کنند نیست. کافی است تا کمی دستتان گرم بشود و ۵۰ خط یا بیشتر را از بین ببرید، تا جادوی Tetris Effect را ببینید! موسیقی قدم به قدم با پیش‌روی و بازی کردن شما لایه‌های جدیدش پخش می‌شوند و افکت‌ها کم‌کم پیدا می‌شوند. همین که غافل‌گیری‌های بازی، از اول خودشان را نشان نمی‌دهند و با پیش‌روی و گرفتن امتیاز بالاتر به‌مرور پیدا می‌شوند، این انگیزه را ایجاد می‌کنند که بهتر بازی کنید. در آخر هر مرحله که موسیقی اوج گرفته و وال‌ها در کنار صفحه‌ی تتریس درحال رقصیدن هستند، تازه ارزش Tetris Effect مشخص می‌شود. فقط یک‌بار تجربه‌ کردن این مراحل لازم است تا ساعت‌ها درگیر رکورد زدن با بالاترین درجه سختی بشوید. نکته‌ دیگری که Tetris Effect را جذاب‌تر می‌کند، تنوع مراحل آن است. در این سه مرحله‌ای که در دمو دیدیم، سه نوع ترکیب پازل، موسیقی و تم متفاوت وجود داشت. هر سه مرحله هم گاهی آرامش‌بخش بودند، هم ضرب‌آهنگی تند داشتند که به هیجان بیشتر مراحل کمک می‌کرد. در این دمو، نمای کلی همه‌ی مراحل بخش Journey مشخص بود که نوید تنوع مراحل بی‌نظیر را می‌داد.

شخصاً نمی‌توانم صبر کنم تا مراحل بیشتری از این بازی را با موسیقی‌های متنوع‌تر و تم‌های زیباتر تجربه کنم! اگر PS VR دارید، امسال را با بازی‌های خوبی که عرضه می‌شوند جشن بگیرید. اگر بازی‌های دیگر میزوگوچی که همه‌شان هم‌اکنون در فروشگاه پلی‌استیشن برای بازی در پی‌اس ۴ در دسترس هستند را دارید، در خرید Tetris Effect ذره‌ای شک نکنید، چون این بازی قطعاً از بهترین عناوین واقعیت مجازی است و درنهایت بازی کردنش چیزی بیشتر از اثر تتریس نصیب‌تان می‌کند!