نقد و بررسی قسمت ویژه سریال فرندز – چیزهایی که نباید می‌خواستیم

قسمت ویژه سریال فرندز با عنوان Friends Reunion منتشر شد. در این قسمت بازیگران اصلی سریال یعنی متیو پری،‌ مت لابلانک، دیوید شویمر، جنیفر انیستون، لیسا کودرو و کورتنی کاکس بازی کرده‌اند. برای دانلود قسمت ویژه سریال فرندز و یا تماشای آنلاین آن می‌توانید به این صفحه در گیم‌نیوز مراجعه کنید. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به این دورهمی بازیگران و سازندگان سریال فرندز (دوستان – Friends) و قسمت ویژه سریال فرندز را بررسی خواهیم کرد.

پس از خاتمه یافتن سریال فرندز در سال 2004 یعنی هفده سال پیش، این سریال بارها دیده شده است. بهترین کمدی تلویزیون برای مدت شش سال پیاپی، هرگز بعد از این‌که رسما از روی آنتن کنار رفت طرفداران خود را از دست نداد. بسیاری از تماشاگران امروز سریال فرندز در زمان پخش اولیه آن شاید متولد هم نشده بودند. بسیاری از ما در چند سال گذشته با این سریال آشنا شده‌ایم. سریالی که بعد از Seinfeld (ساینفیلد)  با همان فرمول متولد شد و به سادگی به پرطرفدارترین سریال کمدی موقعیت (سیتکام) آمریکایی قرن 21 مبدل گشت. در حالی که تقریبا سی سال از پخش اولین سریال فرندز گذشته است، طرفداران همواره انتظار داشتند که ادامه‌ای برای این سریال ساخته شود. اما حالا که این قسمت ساخته شده، اولین نکته‌ای که به ذهن می‌رسد این است: بازیگران سریال چقدر پیر شده‌اند!

بر خلاف تصور، که این یک قسمت داستانی نیست و نمی‌توان آن را نقد کرد، بررسی آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اکنون با گذشت سال‌ها از پخش سریال و بارها بازپخش آن، دیگر سیتکام فرندز (Friends) قابلیت به نقد کشیده شدن را ندارد. اما این قسمت ویژه سریال فرندز را باید به دقت نقد و بررسی کرد، چرا که مستقیما با طرفداران، با احساسات آن‌ها و با برداشت کلی و خاطره‌های 10 فصل فوق‌العاده‌ی فرندز سر و کار دارد.

زمان، ظالمانه شور و هیجان جوانی را از چندلر، راس، فیبی، مانیکا و ریچل ربوده است. جویی شاید اندکی کم‌تر. اما اولین مواجهه تماشاگر با دوستانِ موردعلاقه‌اش در قسمت ویژه فرندز به سرعت این موضوع را خاطرنشان می‌کند. زمان گذشته است و آن‌ها پیر و شکسته شده‌اند.

قسمت ویژه سریال فرندز برای پنهان کردن این واقعیت تلاش زیادی نمی‌کند. اما به خاطر دل هواداران هم که شده سعی می‌کند آن را کمتر در معرض تماشا قرار دهد. ترتیب ورود بازیگران به صحنه در ابتدای اپیزود و میزان بازی هر کدام، نشان می‌دهد که کارگردان این قسمت ویژه متوجه شده که نباید دوربین را به اندازه مساوی به بازیگران اختصاص دهد. در گفتگوها هم «متیو پری» کم‌تر از همه حضور دارد. کم حرف می‌زند و واکنش‌های عادی نشان می‌دهد. همین تصویر هم به اندازه کافی برای طرفداران سریال دلخراش و ناراحت‌کننده است، اما به خوبی کنترل می‌شود.

با این حال همین موضوع باعث شده که این قسمت از چیزی که انتظار می‌رفت ضعیف‌تر باشد. شوخی‌ها کم‌تر از حد لازم هستند و تقریبا به جز «مت لابلانک» هیچ‌یک از بازیگران هیچ شوخی موفقی ندارد. آن‌چه در این قسمت از حضور بازیگران سریال فرندز در کنار هم روبروی دوربین عاید تماشاگر می‌شود، بخش‌های پراکنده‌ای از ارائه اطلاعات غیرضروری است که پیش از این بارها در مصاحبه‌های تلویزیونی معروف دیده بودیم. حضور بازیگران فرندز در تاک شوها طی این سال‌ها، زیاد بوده و آن‌ها اسراری را از پشت صحنه فاش کرده‌اند. به اندازه کافی شوخی کرده‌اند و خاطره تعریف کرده‌اند. تنها تفاوت این بار با دفعات قبل این است که همه‌ی آن‌ها در مقابل یک مجری نشسته‌اند. که او هم به شوخ‌طبعی «گراهام نورتون» و «کریگ فرگوسن» نیست.

صادقانه باید گفت که بخش مصاحبه فرندز به جز قسمتی که «راس» اذعان می‌کند قسمت‌های سریال با حضور «مارسل» (میمون بازیگر) برای او غیرقابل تحمل بوده‌اند کاملا تکراری است و جز تماشای بازیگران سریال کنار هم هیچ ارزش دیگری ندارد.

خوشبختانه احتمالا تهیه‌کنندگان این قسمت هم متوجه کمبودهای این بخش بوده‌اند و آن را به عنوان تنها آیتم و یا حتا آیتم اصلی در نظر نگرفته‌اند. بخش‌های دیگر این قسمت به شدت دلچسب‌تر هستند.

به ویژه زمانی که بازیگران در کنار هم در آپارتمان مانیکا نشسته‌اند و خاطرات خود را تعریف می‌کنند. صمیمیت این افراد که یکی از رانه‌های اصلی اهمیت سریال است به خوبی در این آیتم احساس می‌شود. روابط احساسی و نزدیک بودن این شخصیت‌ها به یکدیگر و به شکل ایده‌آلی از زندگی معمولی همواره در سریال از ارکان اصلی بوده است. به همین خاطر این بخش از قسمت ویژه سریال فرندز بهتر از دیگر قسمت‌ها عمل می‌کند. با توجه به این‌که پیش از این گفته شده بود این قسمت از فیلمنامه مشخصی برخوردار نیست و هر چه به زبان بازیگران می‌آید از ذهن خودشان است (شبیه به همان حضورشان در برنامه‌های تلویزیونی) عملکرد آن‌ها قابل ستایش است. در کنار این واقعیت که آن‌ها خود اذعان می‌کنند با ورود به استودیو و بازگشت خاطرات پشت صحنه سریال و جمع شدن دور هم، این اتفاق نسبتا بدیهی به نظر می‌رسد.

به هر حال این دوستان 10 سال در کنار هم بازی کرده‌اند. بازی که بی شباهت به زندگی نبوده است. آن‌ها بعد از تمام شدن سریال هم ارتباط خود را با هم حفظ کرده‌اند -کم و بیش- و هیچ وقت از هم خیلی دور نبوده‌اند. به علاوه آن‌ها در پشت صحنه سریال ارتباطی عمیق‌تر از «همکاری» داشته‌اند. یکدیگر را «بهترین دوست» می‌نامند و همین موضوع باعث می‌شود که حضور آن‌ها در کنار هم، یک بار دیگر هم دلنشین شود. بدون این‌که تلاش خاصی برای آن لازم باشد.

به هر حال سریال فرندز نزدیک به بیست سال پیش تمام شده و زمانه تا حد بسیار زیادی از آن موقع تغییر کرده است. حجم تغییرات مناسبات اجتماعی و قواعدی که این روزها به آدم‌ها تحمیل می‌شوند اگر تاسف‌آور نباشند تعجب‌برانگیزند. سریال فرندز هم همچون هر کمدی موفق دیگری، در زمان خود شوخی‌هایی خلق کرده که امروزه قابل تکرار هم نیستند.

با در نظر گرفتن این موضوع باید گفت که سازندگان این قسمت برای انتخاب بخش‌هایی از سریال برای تکرار اتفاقا کار سختی هم داشته است. بازیگران هم برای انتخاب بهترین اپیزود از نظرشان کار راحتی نداشته‌اند. هر فلش‌بکی که در این قسمت استفاده شده، به دقت و با سخت‌گیری انتخاب شده است. نکته اینجاست که سریال قسمت‌های بسیار موفق و جذاب زیادی دارد که به هر مناسبتی می‌توان از آن‌ها استفاده کرد. این‌که استفاده از این قسمت‌ها به عنوان فلش‌بک و یاداوری چقدر موفق بوده به همه‌ی این شرایط بستگی دارد و باید گفت که به نظر می‌رسد با در نظر گرفتن همه‌ی عوامل، نتیجه رضایت‌بخش بوده است.

اگرچه به سختی می‌توان قسمتی را یافت که طرفداران سریال فرندز آن را دوست نداشته باشند، شاید اصرار تهیه‌کنندگان قسمت ویژه به نمایش دادن بخش‌هایی از اپیزودهای خیلی معروف و نمادین سریال کمی محافظه‌کارانه باشد.

در واقع، هر طرفدار فرندز به خوبی اپیزود «Pivot» را به یاد می‌آورد. یا صحنه‌ی اولین بوسه راس و ریچل در کافی شاپ و یا خواستگاری مانیکا از چندلر را. پس این صحنه‌ها انتخاب‌های چندان خاصی نیستند. بلکه از اپیزودهایی انتخاب شده‌اند که به خوبی در حافظه ما نقش بسته‌اند. به همین خاطر می‌توان گفت که این قسمت بیشتر سعی می‌کند تا تعلق خاطر هواداران را برانگیزد و حس نوستالژی تماشاگر را قلقلک بدهد. به جای آن‌که طرفداران با دیدن دورهمی به یاد اپیزودی که مدت‌ها آن را فراموش کرده بودند بیفتند، دم دستی‌ترین خاطراتشان از ده فصل سریال مرور می‌شود. و این یکی از فرصت‌هایی است که این اپیزود ویژه راحت از دست می‌دهد. نتیجه این‌که شاید این قسمت می‌توانست در آینده بارها تماشا شود، اما اکنون ارزش تکرار خود به خاطر این انتخاب‌های دم دستی را از دست داده است.

بخش دیگری که از قسمت ویژه سریال فرندز قابل بررسی است حضور سلبریتی‌های مهمان است. به جز «ریز ویترسپون» بازیگر نقش «جیل گرین» خواهر ریچل ، که خاطره‌ای از پشت صحنه سریال تعریف می‌کند، حضور بقیه فقط وقت پر کن است.

«کیت هرینگتون» و «دیوید بکهام» از چهره‌های شناخته شده‌ای هستند که بیش از حد در تاک شوهای تلویزیونی حضور پیدا می‌کنند. دیدن آن‌ها در قسمت ویژه سریال فرندز چندان جذابیتی ندارد. همین‌طور اعضای گروه موسیقی کره‌ای BTS که این روزها علاقه‌مندان زیادی به ویژه در میان نوجوانان دارد، بدون این‌که جذابیت خاصی برای هواداران فرندز داشته باشند توجه قشر جوان‌تر مخاطبین به این اپیزود را جلب می‌کنند.

«مگی ویلر» بازیگر نقش «جنیس» که حضوری بسیار کوتاه دارد و درباره پیدایش «خنده» مخصوص این شخصیت حرف می‌زند، اندکی جذابیت دارد اما خیلی زود می‌رود. همین اتفاق برای «تام سلک» (ریچارد) و «الیوت گولد» (جک گلر) هم می‌افتد و آن‌ها هم خیلی کوتاه‌تر از آن‌چه تصور می‌شد فرصت دارند. به نظر می‌رسد که در این اپیزود ویژه، توجه ویژه‌ای به بازیگران قدیمی نشده است. حتا «جیمز مایکل تایلر» (گانتر) هم که به صورت مجازی در دورهمی حاضر شده است خیلی کوتاه صحبت می‌کند و اصلا فرصت ابراز احساسات به او داده نمی‌شود. حتا سوالی که کوردون از او می‌پرسد هم درست پاسخ داده نمی‌شود. هر آن‌چه گفته می‌شود کلیشه است و کاملا قابل پیش‌بینی و مطابق انتظار.

همچنین جای خالی برخی از بازیگران محبوب این سریال هم احساس می‌شود. «پال رود» که در دو فصل آخر سریال فرندز به صورت مداوم در اپیزودهای مختلف حاضر بوده و نقش «مایک» همسر فیبی را بازی کرده بود در این قسمت حضور ندارد. «هنک آزاریا» بازیگر نقش «دیوید» (دانشمند) و یکی از صداپیشگان سریال انیمیشنی سیمپسون‌ها هم دیگر بازیگری است که می‌توانست در این قسمت حضور داشته باشد. در عوض، «لری هنکین» بازیگر نقش «آقای هکلز» در این قسمت حضور کوتاهی دارد و یکی از چند غافل‌گیری سریال محسوب می‌شود. آقای هکلز تنها در دو فصل اول سریال، آن هم به صورت پراکنده حضور داشت.

پرداختن به صحبت‌های خالقین سریال هم با این‌که جذابیت خاص خودش را دارد، آن چیزی نیست که طرفداران از این قسمت انتظار دارند. در واقع، با این‌که آن‌ها نکات جالبی از شکل‌گیری سریال، انتخاب بازیگر و موسیقی و مواردی از این دست برای مخاطبین می‌گویند، دلیل تماشای این قسمت ویژه نیستند.

با این‌که بسیاری از کلیپ‌های پشت صحنه سریال با حضور بازیگران و حتا تهیه‌کنندگان فرندز را قبلا دیده بودیم، در این قسمت ویژه صحنه‌هایی که قبلا هرگز منتشر نشده بودند را مشاهده می‌کنیم. شاید بهترین بخش این قسمت ویژه دقیقا همین صحنه‌ها باشند. احساس تماشای کلیپ‌های بسیار خنده‌دار پشت صحنه سریال فرندز در کنار بازیگران سریال، یکی از ارزشمندترین احساساتی است که با تماشای Friends Reunion به مخاطب منتقل می‌شود. به علاوه، ما شاهد صحنه‌های جذابی هستیم که قبلا ندیده‌ایم و در جایگاه خود ارزشمند هستند.

موضوع دیگری که باید از قسمت ویژه سریال فرندز بررسی شود، تدوین آن است. اساسا تدوین در این قسمت ویژه به معنای تلفیق صحنه‌های آیتم‌های مختلف با هم است. به گونه‌ای که یک خط مبهم ارتباطی بین این رفت و برگشت‌ها ترسیم شود. اگرچه این تدوین به شکل نسبتا مبتدیانه‌ای صورت گرفته این توهم را به خوبی ایجاد کرده است. در کنار آن، تصویربرداری اپیزود هم چنگی به دل نمی‌زند. به ویژه حرکت‌های ناگهانی دوربین روی دست پشت صحنه استودیو و از فوکوس خارج شدن تصویر در چند مورد، که تلاشی است برای کم کردن فاصله سلبریتی‌هایی که برای حضور در این قسمت بیش از 2 میلیون دلار پول گرفته‌اند با مخاطب.

نتیجه ساخت یک دورهمی با حضور بازیگران سریال فرندز و تعدادی سلبریتی دیگر، رضایت بخش است. صحنه‌هایی مثل شوی لباس که یاداور اپیزودهای ویژه‌ای از سریال است هم جذابیت خاص خود را دارند. اما این قسمت اصلا از پتانسیل خود استفاده نمی‌کند.

یک ساعت و چهل و سه دقیقه که قابل تحمل است و برای هواداران سریال، احساسی. اما برای آن هدفی که دارد بیش از حد ضعیف و ساده‌انگارانه است. هم از ساختار قابل پیش‌بینی‌اش، هم از عدم تلاش برای بهبود حضور بازیگری مثل «متیو پری» که به وضوح شرایط نامساعدی دارد و گویی به اجبار جلوی دوربین ظاهر شده است.

نظر شما درباره قسمت ویژه سریال فرندز و این نقد و بررسی چیست؟