IndieWire
شما می‌توانید که هر چه می‌خواهید درباره‌ی کوئنتین تارانتینو بگویید، ولی او هرگز از نظرات بحث‌برانگیز خود عقب‌نشینی نمی‌کند. شهرت این کارگردان به خاطر توانایی‌اش در ارتقای فیلم‌های سودجو (exploitation) و تبدیل آن‌ها به آثاری هنرمندانه است. او همیشه مدافع فیلم‌هایی است که تاثیر بسزایی بر کارهای خودش داشته‌اند. تمایل تارانتینو به انتقاد از محترم‌ترین چهره‌های سینما نیز نکته‌ی قابل توجهی در مصاحبه‌های اوست.
شماره‌ی سپتامبر Sight & Sound در سال 2022 گفت‌وگوی مفصلی با تارانتینو و راجر آوری کرده است. در این مصاحبه، تارانتینو با آوری درباره‌ی فیلم‌های کلود شابرول صحبت کرد. در این هنگام، او زمانی را نیز به انتقاد از آثار فرانسوا تروفو اختصاص داد. به‌ویژه فیلم‌های تریلر یا هیجان‌انگیزی که این کارگردان بعدها در زندگی حرفه‌ای خود ساخت. تارانتینو گفت:
فیلم‌های تریلر [شابرول] به‌شدت بهتر از فیلم‌های هیچکاک و تروفو هستند. فکر می‌کنم که فیلم‌های آن‌ها افتضاح‌اند. البته هرچند که من طرفدار تروفو نیستم، به نظرم استثناهایی نیز وجود دارد که اصلی‌ترین آن‌ها فیلم سرگذشت آدل اچ است. اما در بیشتر موارد، نظر من درباره‌ی تروفو مانند نظری است که درباره‌ی اد وود دارم. فکر می‌کنم که او تنها یک آماتور بسیار پرشور است.
این اولین بار نیست که تارانتینو از فیلم‌های تروفو انتقاد می‌کند. او در رمان «روزی روزگاری در هالیوود» نیز زمان زیادی صرف می‌کند تا واکنش منفی کلیف بوث را به نمایش فیلم 400 ضربه و همچنین ژول و ژیم نشان دهد. با وجود این، تارانتینو معتقد است که نظرات بوث درباره‌ی این فیلم‌ها (که در رمان مورد بحث قرار می‌گیرد) لزوما بازتاب‌دهنده‌ی نظرات او نیست.
کلیف بوث دو بار تروفو را امتحان کرد، اما به او واکنشی نشان نداد. دو فیلم اولی که بوث تماشا کرد، او را جذب نکردند. اولین فیلم، 400 ضربه بود که او را سرخورده کرد. دومین فیلم نیز ژول و ژیم بود.
دیدگاه ما: نظرات کوئنتین تارانتینو درباره‌ی فیلم‌ها و فیلمسازان بزرگ تاریخ سینما همیشه بحث‌برانگیز بوده است. تنها فیلمسازانی مانند هیچکاک یا تروفو نیستند که مورد انتقاد تارانتینو قرار گرفته‌اند. او درباره‌ی جان فورد و پیتر باگدانویچ نیز نظراتی عمدتا منفی دارد. مثلا او یک بار درباره‌ی جان فورد چنین گفته بود: «حداقل چیزی که می‌توانم بگویم این است که از او متنفرم.»