فیلم «مسافر» (The Passenger) محصول سال 2023، یک درام روانشناختی است که به کارگردانی «کارتر اسمیت» و نویسندگی «جک استنلی» ساخته شده است. در ادامه به نقد فیلم The Passenger می‌پردازیم. با ما در گیم‌نیوز همراه باشید.
داستان فیلم درباره «رندولف رندی بردلی»، کارمند یک رستوران فست‌فود در لوئیزیانا است. او که با وجود اینکه قرار است به مدیریت رستوران ارتقا پیدا کند، همچنان توسط همکارانش مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد. پس از آنکه «بنسون»، همکار رندی، شاهد آزار و اذیت او توسط یکی دیگر از کارمندان می‌شود، ناگهان کنترل خود را از دست داده و تمام کارکنان را به جز رندی به قتل می‌رساند. رندی به ناچار به بنسون کمک می‌کند تا صحنه خونین را تمیز کرده و اجساد را در فریزر قرار دهند. این دو سپس به یک کافه نزدیک می‌روند. جایی که رندی از بنسون می‌پرسد که چرا این کشتار را انجام داده است. پاسخ بنسون با توهین به پیشخدمت کافه همراه است. که می‌گوید او هیچ کار قابل توجهی در زندگی‌اش انجام نداده است.
نقد و بررسی فیلم The Passenger
فیلم سینمایی مسافر نکات مثبت زیادی دارد. از جمله بازی بازیگران و فیلمنامه باکیفیت و داستانی که می‌توان از آن چیزهایی آموخت. اما این فیلم دارای نقاط ضعفی هم هست که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. مثل کمبود تنش در برخی از قسمت‌های فیلم که به رغم وجود صحنه‌های هیجان‌انگیز، موجب می‌شود گاهی دنبال کردن فیلم سخت و عذاب‌آور باشد.
با این حال، فیلم توانسته است با ارائه یک داستان جذاب و پرداختن به موضوعاتی مانند کنترل، ترس و تروما، خود را به عنوان یک اثر قابل تامل به اثبات برساند. The Passenger با ارائه یک نمایش قوی از دو شخصیت متضاد و یک سفر روانشناختی عمیق، به یک اثر هنری تاثیرگذار تبدیل می‌شود.
فیلم The Passenger یک اثر سینمایی است که با بودجه‌ای محدود و ساختاری مینیمالیستی، توانسته تاثیرگذاری قابل توجهی داشته باشد. این فیلم به کارگردانی کارتر اسمیت داستان دو شخصیت به نام‌های رندی و بنسون را روایت می‌کند که در پی یک حادثه خشونت‌آمیز در محل کارشان، به یک سفر جاده‌ای ناخواسته و پرتنش کشیده می‌شوند.
رندی، با بازی «جانی برچتولد»، یک کارمند فست‌فود که به دلیل ترس از مواجهه و درگیری، به راحتی تحت فشار قرار می‌گیرد. در صحنه‌ای از افتتاحیه فیلم، او تمایلی به مقابله با همکار زورگوی خود ندارد. از سوی دیگر، بنسون با بازی «کایل گالنر»، همکار رندی است که پس از ارتکاب یک جنایت در محل کار، رندی را وادار به همراهی در فرار می‌کند. این دو شخصیت با ویژگی‌ها و تضادهای بارز خود، محور اصلی داستان فیلم را تشکیل می‌دهند. تعاملات آن‌ها در طول فیلم، بیننده را با چالش‌های روانشناختی و اجتماعی مواجه می‌سازد.
فیلم با وجود نداشتن یک طرح دقیق و برنامه‌ریزی شده، توانسته با استفاده از عناصر خلاقانه و بازی‌های قدرتمند بازیگران، تجربه‌ای جذاب و متفاوت را برای مخاطبان فراهم آورد. به ویژه، بازی «جانی برچتولد» و «کایل گالنر» در نقش‌های خود، به عنوان دو شخصیت متضاد، به شکل قابل توجهی موفق بوده و به ارتقای کیفیت فیلم کمک کرده‌اند.
کوچک و مستقل اما توانمند و اثربخش
فیلم The Passenger نمونه‌ی موفقی از یک اثر مستقل است که با بودجه‌ی محدود و تکیه بر توانمندی هنرمندان در بخش‌های مختلف ساخته شده و تلاش می‌کند اثربخش باشد. استفاده از فضای منفی و پالت رنگی رمزآلود در تصویربرداری، به همراه تدوین دقیق و هنرمندانه، به فیلم اجازه داده تا مفاهیمی چون ترس، کنترل و تروما را به شکلی بصری و تاثیرگذار به تصویر بکشد.
کارگردانی اسمیت در فیلم The Passenger به گونه‌ای است که توجه زیادی به جزئیات دارد. او هر صحنه را با دقت فراوان طراحی کرده است. این دقت نظر در انتخاب زاویه‌های دوربین، نورپردازی و حرکت دوربین، به فیلم اجازه می‌دهد تا حس و حال خاصی را به بیننده منتقل کند. در عین حال، تعلیق و تنش لازم برای یک فیلم تریلر را حفظ کند.
اسمیت همچنین در انتخاب بازیگران و هدایت آن‌ها برای ایفای نقش‌های خود بسیار موفق عمل کرده است. بازی‌های قدرتمند نقش‌های اصلی، نشان‌دهنده‌ی توانایی اسمیت در استخراج بهترین عملکرد از بازیگران خود است. علاوه بر این، او موضوعات حساس و پیچیده‌ای مانند خشونت و تروما را با ظرافت و دقت به تصویر می‌کشد. این کارگردان تلاش کرده تا این موضوعات را نه تنها از طریق دیالوگ‌ها، بلکه از طریق تصاویر و صحنه‌های بصری نیز به بیننده منتقل کند، که این امر به عمق بخشیدن به فیلم و ایجاد یک تجربه‌ی سینمایی غنی کمک می‌کند.
ضعف‌های فیلم The Passenger
نحوه پرداختن به موضوعات حساس و پیچیده‌ای مانند خشونت و تروما در فیلم انتقادبرانگیز است. در واقع فیلم مسافر ممکن است در نمایش واقع‌بینانه و عمیق این موضوعات کوتاهی و به جای آن بر روی تاثیرگذاری بصری و شوک‌آور بودن تمرکز کرده باشد. فیلم در ایجاد یک تعلیق و تنش دراماتیک مداوم نیز ناتوان بوده و در نتیجه، بیننده را در طول فیلم با یک حس یکنواختی روبرو می‌سازد. این مسئله می‌تواند به دلیل کمبود توسعه داستانی و عدم وجود پیچش‌های غیرمنتظره در طول فیلم باشد.
فیلم The Passenger همچنین در ارائه یک پایان‌بندی قانع‌کننده و معنادار ناکام مانده است. به طوری که بیننده پس از پایان فیلم با سوالات بی‌پاسخ و احساس ناتمامی روبرو می‌شود.
با این حال، این نکات منفی نباید از ارزش‌های هنری و تلاش‌های خلاقانه‌ای که در ساخت این فیلم صورت گرفته، بکاهد. The Passenger همچنان یک اثر سینمایی است که می‌تواند بحث‌ها و تفکرات جدی را در مورد موضوعاتی که به آن‌ها می‌پردازد، برانگیزد و مخاطبان را به چالش بکشد. این فیلم نمونه‌ای است از اینکه چگونه سینما می‌تواند به عنوان یک ابزار برای بررسی و تحلیل مسائل اجتماعی و روانشناختی عمل کند.
جمع بندی نقد و بررسی فیلم The Passenger
در مجموع، The Passenger به عنوان یک اثر سینمایی کوچک اما توانمند، توانسته با استفاده از بودجه و امکانات محدود خود، داستانی جذاب و پرمعنا را خلق کند. داستانی که مخاطبان را با مسائل عمیق‌تری از جامعه و روان انسان مواجه می‌سازد. این فیلم نشان می‌دهد که حتی در مواجهه با الگوهای خشونت و تروما که در عمق وجود فرد نهادینه شده‌اند، تغییر ممکن است. افراد می‌توانند بر گذشته‌ی دردناک خود غلبه کنند.
همچنین این فیلم نشان می‌دهد که چگونه یک کارگردان می‌تواند با داشتن دیدگاهی ویژه و توجه به جزئیات، یک داستان ساده را به یک اثر هنری پیچیده و چندلایه تبدیل کند.