برخورد با بتمن از نوع سوم؛ نقد قسمت اول Batman: The Telltale Series

دنیای سرگرمی پر است از قهرمانان و ناجیان رنگارنگ که هر کدام با قدرت‌های فرا بشری خود، برای مبارزه با پلیدی‌ها کافی هستند. ولی گویا در میان ابرقهرمان‌های بیشمار دنیای سرگرمی، بتمن تافته‌ی جدا بافته است. حداقل در دنیای بازی‌های رایانه‌ای که اینطور است، چرا که بیشتر از دیگر ابرقهرمانان مورد توجه بازی‌سازها قرار گرفته.

همانطور که میدانیم استدیوی «تل‌تیل» سبک خاص و منحصر به فرد خود را برای روایت داستان بازی‌هایش دارد. پس همین ابتدا باید فکر مقایسه بازی با سه‌گانه کریستوفر نولان و سری آرکام «راک ‌استدی» را مخصوصا در بخش داستان فراموش کنید. اولین قسمت از سری بتمن تل‌تیل که «قلمرو سایه‌ها» نام دارد، روایتی متفاوت از آن‌چه که تا به حال از بتمن دیده‌ایم را به نمایش می‌گذارد. بازی‌های قبلی بتمن ما را به دیدن کاراگاه قلدر و یکه‌بزن گاتهام عادت داده‌اند. اما در بتمن تل‌تیل اوضاع کمی متفاوت است. در اصل بهتر است بگوییم که شخصیت بتمن در این بازی بیشتر از هر فیلم و بازی دیگری به کمیک وفادار است. بعضا اشتباه قضاوت می‌کند و یا در تصمیم گیری‌ها دچار تردید می‌شود که این نشان دهنده توجه بیشتر سازندگان به بعد انسانی کاراگاه بتمن است تا نشان دادن او به عنوان یک فرد بی‌نقص.

یکی دیگر از تمایز‌هایی که قلمرو سایه‌ها با دیگر عناوین بتمن داشته، توجه بسیار زیاد در بازی به شخصیت اصلی بتمن، یعنی بروس وین است. می‌توان گفت که سازندگان به نوعی بسیار جالب، دو بخش داستان و گیم‌پلی را میان بروس و بتمن تقسیم کرده‌اند. به طوری که داستان بیشتر بر روی تصمیمات بروس تمرکز دارد و پیشبرد بخش گیم‌پلی و ملحقات آن از جمله اکشن و بیشتر صحنه‌های دکمه زنی بر عهده بتمن است که اکثرا در سکانس‌های سینمایی رخ می‌دهند. البته چیزی که گفته شد به معنی آن نیست که مثلا در بخشی که کنترل بروس را بر عهده دارید، خبری از صحنه های QTE نباشد و یا در بخش کنترل بتمن خبری از رد و بدل شدن دیالوگ نباشد. ولی در کل می‌توان گفت که بروس در پیشبرد داستان نقش پررنگ‌تری دارد.

اگر بازی‌های پیشین تل‌تیل را تجربه کرده باشید کاملا در جریان هستید که در قسمت اول هر سری، داستان به کندی پیش می‌رود؛ چرا که هیچ یک از بازی‌های دیگر این استدیو شروعی طوفانی نداشته‌اند و قسمت‌های نخست، بیشتر در حال پی ریزی داستان، شکل دادن به بازی و آماده سازی مخاطب برای ادامه قسمت‌های بعدی هستند.

تل‌تیل شیوه روایت داستان پردازی مختص به خود را به بتمن نیز دیکته کرده است. اگر از کندی پیشرفت داستان چشم پوشی کنیم، شاهد یک سناریو و داستان قوی نزدیک به فیلم هستیم. سازندگان در ایجاد حس نفرت و تردید نسبت به شخصیت‌ها در مخاطب بسیار عالی عمل کرده‌اند که نشان دهنده تبحر آنها در شخصیت پردازی است. با این حال سازندگان شکل‌دهی به شخصیت بروس و بتمن را بر عهده بازیکن گذاشته‌اند. پس تصمیم با شماست که از بتمن یک قهرمان بسازید یا او را تبدیل به یک خفاش بی‌رحم کنید.

بخشی که تل‌تیل اعتراض‌های زیادی را از آن دریافت می‌کرد، بخش گرافیک و عمدتا موتور مورد استفاده در بازی بود، که بالاخره در بتمن شاهد بهبودهایی در آن هستیم. به لطف ارتقای موتور بازی، شاهد پیشرفت بسیار خوبی در بخش نور‌پردازی هستیم. بافت‌ها بسیار باکیفیت‌تر از قبل شده‌اند، انمیشن‌های بعضا خشک و ماشینی جای خود را به حرکات انسانی‌تر و نرم‌تر داده‌اند. دیدن شهر گاتهام آن هم در سبک و سیاق سل‌شید بسیار جالب است.  هر چند که بازی در نسخه‌های کنسولی بهینه و خوش ساخت است، اما در نسخه رایانه‌های شخصی اوضاع کاملا برعکس است و سازندگان در پورت کردن بازی افتضاح عمل کرده‌اند که داد بسیاری از پی‌سی گیمرها در آورده است.

برای به پایان رساندن اولین قسمت از ماجراجویی بتمن در تل‌تیل گیمز، به چیزی حدود دو ساعت وقت نیاز دارید، دو ساعتی که شما را برای بازی کردن قسمت‌های بعدی آماده کرده و شما را تشنه نگه می‌دارد. به قلمرو سایه‌ها خوش آمدید.