این‌بار به جای مسائل شخصی، اتزیو به دنبال رهبری مردم برای انقلاب علیه یک ستمگر است. شهر جاودانهٔ رم و نبرد پشت‌پردهٔ اساسین‌ها و تمپلارها. صحنه آماده است، بازیگران در جای خود ایستاده‌اند، و کارگردان «اکشن» می‌دهد. با گیم‌نیوز همراه باشید.
در قسمت قبل «فرقه اساسین 2» را بررسی کردیم و گفتیم که بین علما بر سر اینکه «2» بهتر است یا «برادری» اختلاف است. نهایتا عنصر تعیین کننده در برندهٔ این رقابت علاقه شخصی است و مقداری تجربه بازی آنلاین. اما در این مقاله بررسی خواهیم کرد چرا من فکر می‌کنم «برادری» بهتر است.
اول بازی با صحنه‌هایی چشم‌نواز از اتزیو و یکی از چندین معشوقه‌اش آغاز می‌شود، اما هنوز لقمه در دهن است که چزاره بورجیا تصمیم می‌گیرد مجلس را به هم بریزد. این اولین اشاره سازندگان است که چایی نخورده با این بازی پسرخاله نشوید. اگر شما هم از هواداران قبلی بازی بوده باشید احتمالا انتظار رو شدن برگ برنده جدیدی از یوبی‌سافت دارید و اینکه «برادری» یک پله بالاتر از نسخه قبلی برود اما سخت در اشتباهید. گرچه یوبی‌سافت چیزهای جدید زیادی اضافه کرده اما در نوآوری زیاد موفق نبوده، یا شاید نمی‌خواسته موفق باشد.
ابتدا گیرهایی که به بازی وارد است را بررسی کنیم. خیلی‌ها شاکی بودند که گیم‌پلی بازی باز هم تکراری است. طبق شعار رایج بین بازی‌بازها «فقط قسمت دوم خوبه». با بررسی شواهد و مدارک اینطور نتیجه‌گیری می‌کنیم که فاصله کیفی بین اولین «فرقه اساسین» و دومین قسمت آن به‌قدری زیاد بود که انتظارات همه شدیدا بالا رفت. اما دقت کنید که «فرقه اساسین 2» ساخته شد تا چهره جدید این بازی باشد، اتزیو معرفی شد تا جای التائیر را بگیرد، بازی دوم ساخته شد تا ضعف‌های بازی اول را جبران کند (که انصافا هم عالی عمل کرد). خب وقتی یک بازی خوب داریم چرا باید خرابش کنیم؟ خب همون مسیر را ادامه می‌دیم ولی سعی می‌کنیم یکم بهتر باشیم. این چیزی بود که سازندگان بازی گفتند. پس اینگونه بود که «فرقه اساسین 2» سنگ بستری شد برای «فرقه اساسین: برادری».
هنگام عرضه «برادری» در سال 2010 اولین چیزی که هواداران سری متوجه آن شدند این بود که این بازی شباهت عجیبی به نسخه قبلی دارد؛ هم از نظر گیم‌پلی هم از نظر مکانیک‌های مبارزات و غیره. اما بعد از مدتی کم‌کم متوجه شدند که «برادری» ویژگی‌هایی منحصربه‌فرد دارد.
در بررسی گیم‌پلی بازی به سه ویژگی نوین می‌رسیم: اتحادیه اساسین‌ها، مکانیک‌های جدید مبارزات، و اسب‌سواری در تمام نقاط شهر.
بخش اعظم بازی در شهر رم اتفاق می‌افتد. شهر به 12 ناحیه تقسیم شده و هر ناحیه یک برج دیده‌بانی دارد. با کشتن افسر برج و خراب کردن آن، جدا از مزایای دیگر، می‌توانید یک شهروند عادی را استخدام کرده و به اتحادیه خود اضافه کنید. موارد استفاده این افراد زیاد است اما عمده‌ترین ویژگی آن‌ها کمک هنگام مبارزه با سربازان است. هنگامی که اوضاع بر وفق مراد نیست و دشمنان زیاد هستند تنها با زدن یک دکمه ناگهان فردی از آسمان شیرجه می‌زند و هدف را می‌کشد. درحالی که این جنبه از بازی بسیار جالب است اما چالش‌های مبارزاتی را از بین می‌برد. پس اگر دلتان سختی می‌خواهد سراغ بخش آنلاین بروید.
مبارزات بازی و انیمیشن‌های کاراکترها تنوع زیادی داشتند و اضافه شدن تفنگ و ضدحمله‌ها جریان مبارزات را موزون و لذت‌بخش کرده بود. در «برادری» هنگام درگیری با سربازان به‌جای بازی، فرد در نقش بازیگر یک فیلم اکشن قرار می‌گیرد با صحنه‌هایی واقعی‌تر و روان‌تر که هیجان نبردها را بیشتر می‌کرد. حالا اگر وسط کار یکی از شاگردان خود را وارد معرکه کنید که خیلی جالب‌تر است. مبارزات در قسمت دوم بازی با اینکه چالش‌برانگیزتر بودند اما هیجان زیادی به مخاطب نمی‌داد. در «برادری» یوبی‌سافت با سینمایی کردن مبارزات به این امر کمک شایانی کرده بود.
و اما اسب‌سواری. سوارکاری را می‌توان بخشی از مکانیک‌های مبارزات دانست. اما نقش اسب‌ها چیزی بیش از سکوی پرش به سمت دشمنان است. اول از همه در این بازی‌های دنیای باز رفتن از یک نقطه شهر به نقطه دیگر واقعا حوصله‌سربر است. اما داشتن یک اسب که به آرامی یورتمه می‌رود می‌تواند این سفرهای درون شهری را جالب‌تر کند. به‌علاوه اینکه اگر کسی مزاحم شد می‌توانید از همان روی اسب به حسابش برسید یا با ایستادن روی زین اسب به سمت یک ساختمان شیرجه بزنید و کمی پارکور کار کنید. به هر حال جابه‌جایی در شهر هیجان‌انگیزتر شده و تنها دلیل آن اسب است.
نظام مالی بازی نیز نقش مهم‌تری پیدا کرده و پاداش‌های بیشتری می‌دهد. با بازسازی بانک‌ها و مغازه‌ها و دیگر اماکن در مناطقی که برج آن‌ها نابود شده دسترسی بیشتری به آیتم‌ها دارید و به‌علاوه سود بیشتری هم نصیبتان می‌شود. مانند نسخه قبل که با ترمیم بخش‌های مختلف ویلا شرایط اقتصادی اتزیو بهتر می‌شد در این نسخه هم با افتتاح بانک‌های بیشتر پول بیشتری در اختیار اتزیو قرار می‌گیرد. اگر در چارچوب کلی‌تر امور بنگریم، اتزیو تنها کسی نیست که از این مزایا استفاده می‌کند. مردم شهر نیز از این امکانات سود می‌برند و کم‌کم به فکر مبارزه با حکومت ظالمانه خانواده بورجیا می‌افتند. این یکی از برتری‌های «برادری» نسبت به نسخه قبلی است. شخصیت اتزیو در این بازی پخته‌تر شده و این‌بار در نقش مدیر و مدبر ظاهر می‌شود نه جوانی الکی خوش. پیشتر گفتم یکی از نکاتی که دنباله «فرقه اساسین» را منحصربه‌فرد می‌کند نحوه شخصیت‌پردازی و نمو داستان در شخصیت‌هاست. یکی از دلایلی که بعد از اتزیو یوبی‌سافت دیگر به موفقیت‌های قبلی دست نیافت همین است. شخصیت‌های نسخه‌های بعدی بازی نمی‌توانستند با مخاطب ارتباط برقرار کنند. و این برای بازی‌ای که محور اصلی آن بازیکن است و داستان بازی حول شخصیت اصلی ماجرا می‌گردد نقطه ضعف بزرگی است. پس توصیه من به مسئولان شرکت یوبی‌سافت این است: اگر می‌خواهید باز پول دربیارید به جای اینکه هر سال یک «فرقه اساسین» بدین بیرون یکم روی شخصیت‌پردازی بازی‌ها کار کنید.
بازی آنلاین هم می‌توانند یکی از عوامل تعیین کننده در موفقیت مالی بازی باشد و «برادری» توانسته بود به‌خوبی بازیکنان را در کنار هم جمع کند. چهار حالت بخش آنلاین بازی همه خوب بودند و هم بازیکنان تازه وارد را راضی می‌کردند و هم قاتلان حرفه‌ای را به چالش می‌کشیدند.
به‌هر حال نقطه اوج دنباله «فرقه اساسین» را می‌توان سومین نسخه بازی دانست. بعد از «برادری» بازی وارد سراشیبی سقوط شد و سازندگان هرگز نتوانستند شخصیتی خلق کنند که مانند اتزیو ماندگار شود. شاید دلیل موفقیت نسخه‌های اول این بود که بازیکن با اتزیو و داستان بازی زندگی می‌کرد و همراه با او بزرگ می‌شد. باید قبول کنیم که گیم‌پلی بازی همیشه همین خواهد بود پس سازنده باید با داستان بازی مخاطب را ارضا کند که خیلی وقت است از دستیابی به این هدف بازمانده است.