فلش بک – نقد بازی Resident Evil 4 – کابوسی مملو از وحشت

بازی Resident Evil 4 به عنوان یکی از برترین بازی‌های تاریخ ویدیوگیم شناخته می‌شود و از این رو تصمیم گرفتیم تا دلیل انقلابی بودن اثر مذکور را در قالب یک بررسی مرور کنیم. در ادامه با نقد و بررسی بازی Resident Evil 4 با گیم‌نیوز همراه باشید.

در تاریخ بازی‌های ویدیویی، عناوین زیادی وجود دارند که نماد سبک خود هستند و این قاعده در رابطه با تمامی ژانرها صادق است. تا پیش از انتشار عناوینی مانند Alone in the Dark و D، عموم مخاطبان به این موضوع واقف بودند که مخاطبان آثار ترسناک به شدت محدود هستند، اما «شینجی میکامی» با ساخت Resident Evil اثری خلق کرد که نه تنها یک بازی ترسناک صرف نبود، بلکه از حیث مکانیک‌های به کار گرفته‌شده در گیم‌پلی نیز حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. وی پس از کارگردانی اولین Resident Evil و نسخه بازسازی شده آن (که برای گیم‌کیوب عرضه شد)، وظیفه مشابه را در عنوان چهارم سری بر عهده گرفت و ثابت کرد که انتشار عناوین متعدد از یک مجموعه دلیلی بر افت کیفی آن نیست.

شخصیت اصلی بازی همانند نسخه دوم Leon S. Kennedy است و باید برای نجات دختر رئیس جمهور ایالات متحده به منطقه‌ای مخوف در اسپانیا پای بگذارد، منطقه‌ای که صرفا زامبی‌های نسخه‌های پیشین در آن ساکن نیستند و دشمنان باهوش‌تر و البته ترسناک‌تری با نام گانادو در آن وجود دارند.

هوش مصنوعی دشمنان پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در مقایسه با عناوین قبلی سری داشته و این موضوع با شروع اولین نبرد نمود پیدا می‌کند. در نسخه‌های اولیه عموما با زامبی‌هایی روبه رو بودیم که به آرامی به سمت بازیکن حمله‌ور می‌شدند و هجوم دسته جمعی آن‌ها مشکلی برای مخاطب ایجاد نمی‌کرد، چرا که حتی در صورت کمبود مهمات و تجهیزات کافی برای مقابله با زامبی‌ها، راهی برای فرار وجود داشت و با نگه داشتن دکمه دویدن و کناره گیری از آن‌ها، امکان رسیدن به یک نقطه امن بسیار بالا بود؛ اما در بازی Resident Evil 4 اتخاذ تصمیم فوق نمی‌تواند راهگشای شما باشد.

دشمنان بازی که آن‌ها را با نام گانادو می‌شناسیم حرکاتی بسیار هوشمندانه‌تر از زامبی‌های معمولی انجام می‌دهند؛ به عنوان مثال با کمی پیشروی در بازی این موضوع توجه بازی‌کننده را به خود جلب می‌کند که مشاهده شدن لیون توسط تنها یک گانادو می‌تواند ایجادکننده مشکلات بسیاری باشد. فرض کنید در بخشی از بازی در حال قدم زدن هستید و مهمات شما به حداقل میزان ممکن رسیده است و تعداد کثیری گانادو در این مکان حضور دارند، حال کافی است تا یکی از گانادوها نظاره‌گر ورود شما باشد تا دیگر هم‌نوعان خود را با خبر کرده و آن‌ها را برای کشتن شما رهسپار کند.

مکانیک‌های گیم‌پلی و سیستم مبارزات بازی، بزرگترین تغییرات این عنوان نسبت به نسخه‌های پیشین است. در بازی Resident Evil 4 چندین تغییر بنیادین ایجاد شده که هسته گیم‌پلی آن را با عناوین قدیمی سری متمایز کرده است.

افرادی که به تجربه این مجموعه پرداخته‌اند، با دوربین موجود در این سری به خوبی آشنایی دارند؛ در عناوین قدیمی این مجموعه، دوربین به طور ثابت و در نقطه‌ای مخصوص قرار داشت و ورود بازیکن به هر محیط باعث تغییر زاویه دوربین می‌شد. در بازی Resident Evil 4 اما این رویه کاملا تغییر پیدا کرده است. دوربین بازی بر روی شانه شخصیت اصلی قرار دارد و این عامل به روان‌تر شدن گیم‌پلی کمک زیادی کرده است، چرا که تنها دیگر قادر به دیدن محیط از یک زاویه از پیش تعیین‌شده نیستید و امکان رویت کامل تمامی نقاط به واسطه این سیستم وجود دارد، مخصوصا اینکه هنگام نزدیک شدن به بخش‌های قابل تعامل محیط، بازی به مخاطب دستور می‌دهد که برای انجام کار مورد نظر کدام دکمه باید فشرده شود.

در واقع دیگر لازم نیست مانند گذشته دکمه تعامل در محیط را به امید یافتن آیتمی جدید یا بررسی یک معما به صورت پی در پی بفشارید و بازی به طور خودکار بخش‌های قابل تعامل را با ظاهر شدن دکمه مورد نظر در پایین صفحه نمایش می‌دهد.

هنگام نزدیک شدن به درها، ماشین‌های تحریر (که برای ذخیره کردن بازی به کار گرفته می‌شدند) و آیتم‌ها، دکمه‌ای در پایین صفحه به نمایش درمی‌آید که با فشردن آن می‌توانید راحت‌تر بازی را پیش ببرید. این روش جدای از اینکه زمان پیدا کردن آیتم‌ها را کوتاه کرده، روند بازی را نیز تسریع بخشیده است.

نقطه عطف بازی Resident Evil 4 بدون هیچ شکی بخش اکشن آن است که با دوربین خود، مبارزات لذت‌بخش و جذابی را شکل داده است. در نسخه‌های پیشین، هدف‌گیری با اسلحه نیازمند وسواس شدید و تخمین زدن در زاویه بندی بود. با وجود اینکه در دنباله‌های این عنوان سیستم هدف‌گیری خودکار به بازی اضافه شد، اما عدم سهیم بودن بازیکن در پیشروی مبارزات به شکل دلخواه تا حدی آزاردهنده بود. همانطور که گفته شد، دوربین بازی بر روی شانه لیون قرار دارد و بدین واسطه مبارزات بازی بسیار لذت‌بخش شده است. در بازی Resident Evil 4 به جز سلاح‌های دوربرد که برای نشانه گرفتن از دوربین بهره می‌برند، تمامی اسلحه‌ها به لیزر مجهز هستند تا نشانه گرفتن در بازی کاملا عمق پیدا کند.

بر خلاف گذشته به هنگام هدف گرفتن تنها محکوم به شلیک به پایین، بالا و یا روبه رو نیستید و می‌توانید هر نقطه دلخواه را هدف‌گیری کنید. این ویژگی نه تنها شما را در نشانه گرفتن به سمت هدف مورد نظر یاری می‌کند، بلکه به به بخش اکشن بازی عمق می‌بخشد.

دشمنان بازی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که شلیک بر هر قسمت از بدن آن‌ها با انیمیشن خاصی همراه است و این عامل در سرعت واکنش آن‌ها تاثیر می‌گذارد. پیش‌تر به این موضوع اشاره کردیم که هوش مصنوعی دشمنان پیشرفت قابل توجهی به خود دیده و توانایی‌های آنان نسبت به گذشته بیشتر شده است؛ آن‌ها به سلاح‌های سرد و گرم (که در بخش‌های پایانی بازی شاهد این امر خواهید بود) مجهز هستند و با داس، تبر و در برخی مواقع با راکت لانچر به استقبال لیون می‌آیند تا کابوسی فراموش‌نشدنی برای مخاطب به ارمغان بیاورند.

آن‌ها حتی در فاصله‌های دور نیز زنگ خطر مهمی برای بازی‌کننده هستند و با پرتاب سلاح‌های در دسترس خود به لیون آسیب می‌رسانند؛ حال در این بخش است که سیستم اکشن و مکانیک‌های آن بازیکن را یاری می‌کنند، چرا که می‌توانید با شلیک به سلاحی که در حال پرتاب شدن به سوی شماست خود را در مقابل خطرات ایمن نگه دارید. با شلیک به هر قسمت از گانادوها شاهد واکنش متفاوتی از سوی آنان خواهید بود و اگر با گانادویی درگیر شدید که سلاح سرد در دست دارید کافی است دست او را هدف گرفته و با شلیک کردن، سلاح وی را به زمین بیندازید. همچنین می‌توانید با نشانه‌روی به پای گانادوهایی که در حال دویدن هستند، آن‌ها را به زمین انداخته و در فرصتی مناسب به نابودی دشمنان بپردازید.

سیستم نشانه‌گیری دقیق بازی کاربردهای بسیار بیشتری دارد و نمونه‌های ذکر شده مثال‌هایی ساده از کارایی بخش اکشن بازی هستند.

حملات فیزیکی و درگیری‌های تن به تن نیز در بازی Resident Evil 4 قرار دارند. در مواجهه شدن با دشمنان معمولی بازی مکانیکی وجود دارد که طی آن با شلیک به نقاط مشخصی از گانادوها و سپس نزدیک شدن به آن‌ها و فشردن کلید مشخص شده، می‌توان به صورت فیزیکی با گانادوها درگیر شد. نکته حائز اهمیت این ویژگی آن است که با نزدیک شدن به سمت یک گانادو و سپس لگد زدن، تنها با دشمن مقابل درگیر نمی‌شوید و در صورتی که گانادوهای بیشتری در اطراف شما وجود داشته باشند، لگد لیون به تمامی آن‌ها برخورد می‌کند که این امر دیگری‌های فیزیکی بازی را واقعی‌تر و البته جذاب‌تر کرده است.

تا پیش از انتشار بازی Resident Evil 4، این مجموعه به شکلی ناکارآمد از سیستم Inventory استفاده می‌کرد، اما در نسخه چهارم تغییرات گسترده‌ای در این زمینه شکل گرفت. در عناوین قدیمی سری، Inventory از چندین خانه تشکیل شده بود که هر کدام از آن‌ها معمولا مکانی برای نگهداری یک آیتم بودند، اما در این عنوان تغییراتی اعمال شده که گیم‌پلی را دستخوش تغییراتی داده است.

Inventory موجود در بازی متشکل از خانه‌های متعددی است، اما تفاوت اصلی آن با دیگر نسخه‌ها به این موضوع برمی‌گردد که هر آیتم، فضای مورد نیاز خود را اشغال می‌کند؛ اسلحه‌ها، گیاه‌های دارویی و … همگی تعداد معینی از خانه‌های Inventory را اشغال می‌کنند و قرار گرفتن هر وسیله تنها در یک خانه امکان‌پذیر نیست.

قابلیت جابجایی اشیای داخل Inventory نیز وجود دارد تا بدین شکل فضای مورد نیاز برای جایگذاری اسلحه‌های بزرگ ایجاد شود و بتوان هر آیتم را به طور دلخواه در Inventory قرار داد.

خوشبختانه آیتم‌های کلیدی بازی که به منظور حل کردن معماها وجود دارند در Inventory بازی جای نمی‌گیرند و بخش مخصوصی برای آن‌ها در نظر گرفته شده است تا فضای کافی برای جمع‌آوری وسایل وجود داشته باشد، وسایلی که اسلحه‌ها و گلوله‌های محدود، مهمترین بخش‌های آن را تشکیل می‌دهند.

در طول بازی به تعداد انگشت‌شماری اسلحه دسترسی پیدا خواهید کرد، اما اگر واقع‌بین باشیم، پیشروی در بازی با تفنگ‌هایی که در طول گیم‌پلی بدست می‌آورید کمی غیرمعقول است و بازیکن را در کشتن دشمنان با محدودیت‌های زیادی روبه رو می‌کند.

سازندگان در این بخش خلاقیت به خرج داده‌اند و با خلق شخصیتی به نام Merchant کمک زیادی به مخاطب کرده‌اند. گنج‌ها و سکه‌هایی که در بازی کسب می‌کنید بی‌فایده نیستند و می‌توانید با مراجعه به شخص بازرگان، از امتیازات کسب شده استفاده کرده و به خرید آیتم‌ها و یا اسلحه‌های مورد نیاز خود بپردازید. اسلحه‌هایی که در لیست خرید شخص بازرگان قرار دارند با پیشروی در بازی تنوع بیشتری به خود پیدا می‌کنند و تا انتهای بازی همچنان تفنگ‌های جدیدی برای خرید وجود خواهد داشت.

امکان ارتقا دادن اسلحه‌ها نیز در بازی وجود دارد و می‌توان سطح مولفه‌هایی همچون پرکردن اسلحه و یا قدرت شلیک را افزایش داد. قابلیت جالب دیگر این بخش، سیستم فروش دارایی‌های بازیکن است. در بسیاری از مکان‌های بازی اشیای ارزشمند و گران‌بهایی نهفته شده که پیدا کردن آن‌ها می‌تواند میزان امتیاز کسب شده بازیکن را افزایش دهد و این فرآیند با فروش جواهر به شخص بازرگان صورت می‌گیرد.

باید اشاره داشت که تنها قادر به فروش اشیای ارزشمند نیستید و امکان فروش تمامی آیتم‌های موجود در Inventory بازی اعم از اسلحه‌ها و … وجود دارد.

حضور فرد بازرگان تاثیر قابل توجهی در رویارویی با دشمنان می‌گذارد و بدون وجود اسلحه‌های قابل خرید، مبارزه با باس‌های بازی مطمئنا بسیار سخت و طولانی جلوه می‌کرد. سری Resident Evil پس از تاثیرگذار بودن خود در ژانر ترس و بقا، به داشتن باس‌های ترسناک مشهور است؛ بازی Resident Evil 4 نیز از این قاعده پیروی می‌کند و با هیولاهای وحشتناک خود لحظات ترسناکی را شکل می‌دهد. مواجهه با سدلر، سالازار و یا وردوگو تفاوت چندانی با قرارگرفتن در یک کابوس دلهره‌آور ندارد و به واسطه روایت درگیرکننده داستان و فضاسازی درست محیط، این ترس و اضطراب به شکلی جادویی به مخاطب منتقل می‌شود.

اگر در طول بازی با کسب امتیازات بیشتر به سلاح‌های مناسبی دسترسی پیدا کنید، مبارزه با هیولاها سختی جذابی خواهد داشت و هیچ عاملی وجود ندارد که مانع لذت بردن مخاطب از گیم‌پلی خوش‌ساخت این عنوان شود.

اما گل سرسبد بخش اکشن بازی به سکانس‌های دکمه‌زنی و یا QTEها برمی‌گردد. بازی Resident Evil 4 در کنار عناوینی مثل God of War از جمله آثاری به شمار می‌آید که در همه‌گیر شدن این مکانیک گامی محکم برداشت و باعث مجبوبیت آن شد. در این عنوان نمی‌توانید تنها با شلیک کردن به نقاط ضعف باس‌ها، آن‌ها را شکست دهید و در این حین بعضا باید با فشردن دکمه‌های نقش‌بسته بر روی صفحه با موفقیت باس مقابل را از بین ببرید. جایگذاری مناسب سکانس‌های کمه‌زنی از یک طرف و استرس وارد شده به سمت مخاطب از سوی دیگر باعث می‌شود تا QTEها در ترساندن بازیکن سهیم باشند و او را غافلگیر کنند.

در حالت کلی، رویارویی با هیولاهای بازی سختی مناسبی دارد و به واسطه مکانیک‌های بخش اکشن به خوبی می‌توان به مقابله با آن‌ها پرداخت. البته در اکثر موقعیت‌ها باید مواظب شخصی که همراه شماست باشید: اشلی گراهام، دختر رئیس جمهور. مواظبت از اشلی شاید برای دقایق اولیه کمی سخت باشد، اما باید اظهار داشت که حضور این شخصیت هیچ لطمه‌ای به پیکره بازی وارد نکرده است و منجر به خلق مکانیک‌های جذابی شده که بیش از پیش به گیم‌پلی بازی عمق می‌بخشند.

اشلی بسیار آسیب‌پذیر است و برای مراقبت از او باید تمام سعی خود را به کار گرفته و محیط را از وجود گانادوها در امان نگه دارید.

شاید بتوان گفت ایده حضور شخصیتی آسیب‌پذیر که مواظبت از او از اصلی‌ترین وظایف بازیکن است با عنوان ICO بیشتر از دیگر آثار مورد توجه قرار گرفت. هر چند که رابطه ایجادشده میان ایکو و یوردا در ساخته «فومیتو اوئدا» به منبع الهامی برای دیگر سازندگان تبدیل شد، اما هرگز شاهد تکامل این سیستم نبودیم. در بازی Resident Evil 4 اما شاهد تعریف استانداردهای جدیدی هستیم.

شاید اشلی بسیار ضعیف باشد، اما باهوش بودن او باعث می‌شود تا به تمامی دستورات لیون گوش داده و از موقعیت‌های خطرناک کناره‌گیری کند. با فشردن دکمه R2 می‌توان به اشلی دستور داد که در مکان مورد نظر بایستد و حرکتی نداشته باشد تا در صورتی که خود را در محیطی ناامن یافتید بتوانید از او محافظت کنید. شاید هوشمندانه‌ترین حرکت سازندگان را در این زمینه بتوان به نمایش یافتن خط سلامتی اشلی نسبت داد. اشلی همانند لیون دارای خط سلامتی است و با مشاهده HUD بازی می‌توانید از وضعیت او و لیون آگاه شوید.

نمایش یافتن HUD در بازی یکی از بزرگترین جهش‌های این عنوان نسبت به گذشته است و برای آگاهی یافتن از وضعیت سلامتی و تعداد گلوله‌های باقیمانده، بازیکن را وادار به انتقال به Inventory نمی‌کند.

در نسخه‌های قبل، عدم نمایش دو عامل فوق تا حدی بازیکن را آزرده‌خاطر می‌کرد، اما در بازی Resident Evil 4 معادلات قدیمی این مجموعه در هم شکسته شده و این مهم یک HUD کاربردی را خلق کرده است که کارایی خود را به بهترین نحو ممکن در بازی به نمایش می‌گذارد. جالب است بدانید که میزان سلامتی لیون، تنها محدود به مقداری از پیش تعیین‌شده نیست و این امکان وجود دارد که خط سلامتی او را افزایش داده و با استرس کمتر به پیشروی در بازی بپردازید. HUD موجود در بازی نه تنها بر روی مبارزات تاثیر می‌گذارد، بلکه در حساس‌ترین موقعیت‌ها به یاری بازیکن آمده و او را از میزان مهمات و سلامتی لیون در محیط‌های دلهره‌آور بازی آگاه می‌کند.

محیط‌های بازی Resident Evil 4 تنها از حیث فضاسازی، نمونه‌ای شاخص در کارنامه سری به شمار نمی‌رود و از جهت گرافیکی نیز قدمی رو به جلو در این مجموعه و به طور کل در نسل ششم محسوب می‌شود. کیفیت بافت‌ها و نورپردازی بازی به شدت بالاست و حتی در نسخه پلی‌استیشن 2 نیز شاهد عملکرد شگفت‌انگیزی در زمینه فنی هستیم.

بازی بر روی پلی‌استیشن 2 کیفیت گرافیکی به مراتب پایین‌تری نسبت به نسخه گیم‌کیوب دارد، اما با وجود این، در زمره گرافیکی‌ترین آثار کنسول نسل ششمی سونی قرار می‌گیرد و تفاوت چندانی با عناوین اولیه نسل هفتم ندارد. به جز کیفیت بافت‌ها و نورپردازی، محیط‌ها بسیار پرجزئیات هستند و درون هر اتاق، آیتم و یا فایل‌های زیادی برای پیدا کردن وجود دارد.

طراحی دشمنان بازیکن را شگفت‌زده می‌کند؛ کیفیت بالای بافت‌های استفاده شده در چهره‌ها و جزئیات ظاهری گانادوها به تنهایی عامل شگفتی است. این موضوع وقتی توجه مخاطب را بیشتر به خود جلب می‌کند که هجوم دسته جمعی آنان بر روی نرخ فریم بازی تاثیری نمی‌گذارد تا روند بازی دچار کوچک‌ترین اختلالی نشود.

هر گانادو هوش مصنوعی مخصوص به خود را دارد و غیرممکن است که نظاره‌گر واکنشی غیرمنطقی و مضحک از سوی آن‌ها باشید.

وقتی این عامل را با گرافیک فنی بی‌نظیر و جزئیات محیط ترکیب کنیم با عنوانی روبه رو می‌شویم که از نظر فنی عملکرد بی‌نظیری داشته است.

بازی Resident Evil 4 به اقتضای سبک خود دارای محیط‌های باز است و مکان‌های تنگ نسخه‌های پیشین در آن جایگاهی ندارند، اما این بدان معنا نیست که محیط‌های دلهره‌آور زیادی در این عنوان به چشم نمی‌خورد، بلکه می‌توان گفت که با توجه به نوع دوربین، انتخاب مکان‌های بزرگ و گسترده‌تر تصمیمی کاملا درست از سوی سازندگان بوده است.

به هنگام بازکردن تمامی درها و یا استفاده از نردبان شاهد لودینگ‌های کسل‌کننده نخواهید بود و به جز برخی از راه‌های ورودی، درها به صورت همزمان باز می‌شوند و بجز تسریع بخشیدن به روند بازی، به چالش‌برانگیز بودن آن نیز کمک می‌کنند، چرا که با افزایش سطح هوش مصنوعی دشمنان، آن‌ها توانایی بازکردن درها و یا نردبان‌ها را دارند و می‌توانند به مکان امنی که در آن حضور دارید پای بگذارند.

گانادوها با چهره ترسناک و صداگذاری وهم برنگیز خود، تنها عامل غافلگیری مخاطب نیستند و موسیقی‌سرایی این عنوان به خوبی بار اتمسفر ترسناک بازی را به دوش می‌کشد. موسیقی و صداگذاری از عناصر کلیدی در انتقال حس ترس به مخاطب به شمار می‌آید و عدم وجود این فاکتور در عناوین ژانر ترس و بقا در کیفیت نهایی بازی تاثیر خواهد گذاشت.

بازی Resident Evil 4 حتی از این جهت نیز نمره کاملی می‌گیرد تا جای هیچ گله‌ای را باقی نگذارد و ثابت کند که ساخته «شینجی میکامی» اگر بی‌نقص‌ترین عنوان تاریخ ویدیوگیم نبشد قطعا یکی از شناخته‌شده‌ترین آن‌هاست که در تمامی زمینه‌ها موفق عمل کرده است.

صداگذاری اسلحه‌ها به جذابیت اکشن بازی کمک کرده است و موزیک‌های استفاده شده در مراحل کاملا با اتمسفر محیط هماهنگ هستند و به خوبی حس ترس را به مخاطب منتقل می‌کنند.

کپکام با شرکتی که امروزه با آن آشنایی داریم تفاوت بسیاری داشت و عناوین منتشرشده توسط این استودیو از ارزش تکرار بسیار بالایی برخوردار بودند. بازی Resident Evil 4 به رسم دیگر آثار قدیمی این شرکت دارای آیتم‌های متعددی است و پس از هر دفعه به اتمام رساندن بازی همچنان محتویات جدیدی برای ارائه دارد؛ لباس‌های مختلف برای لیون و اشلی و مینی‌گیم جذاب Mercenaries تنها بخشی از محتویات بازی هستند که در ارزشمند بودن آن تاثیر زیادی گذاشتند.

بخش داستانی مجزایی برای قرارگیری در نقش ایدا نیز در نظر گرفته شده است که داستان را از زاویه‌ای دیگر روایت می‌کند؛ این مینی گیم در ابتدا در نسخه پلی‌استیشن 2 قرار گرفت و در نسخه اصلی که برای گیم‌کیوب عرضه شد وجود نداشت.

لازم به ذکر است که بر خلاف نسخه گیم‌کیوب، در پلی‌استیشن 2 دموهای بازی به صورت ازپیش‌رندرشده به نمایش در می‌آیند.

محبوبیت بازی Resident Evil 4 به اندازه‌ای بود که مدتی کوتاه پس از انتشار این عنوان، شاهد قرارگرفتن آن در لیست برترین بازی‌های تاریخ ویدیوگیم بودیم. دوربین روی شانه بازی، تاثیر زیادی بر روی ژانر اکشن گذاشت وحتی «کلیف بلزینسکی»، خالق Gears of War، اثر «شینجی میکامی» را به عنوان یکی از منابع الهام Gears of War معرفی کرد.

شاید اگر «شینجی میکامی» کارگردانی نسخه چهارم Resident Evil را بر عهده نمی‌گرفت، عناوین سوم شخص به شکل امروزی وجود نداشتند و نمی‌توانستند مخاطبان زیادی به سمت خود جذب کنند. اگر تا کنون موفق به تجربه Resident Evil 4 نشده‌اید، اکنون بهترین فرصت است که به سراغ آن رفته و به انجام یکی از برترین آثار سبک ترس و بقا بپردازید، مخصوصا اینکه به واسطه علاقه شدید کپکام به پورت چندین‌باره آثار محبوب خود، این عنوان بر روی اکثر پلتفرم‌ها پورت شده و با کنسول‌های نسل هشتمی نیز می‌توان به یکی از برترین ساخته‌های «شینجی میکامی» دسترسی پیدا کرد.