در سالهای اخیر، جنس طنزِ همواره استهزاء به بدیهیترین و سادهترین شکل ممکن، با برنامهی تلویزیونی پر طرفدار و موفق جان اولیور اوج گرفته است. در حالی که طنز جان اولیور همواره با همراهی مستقیم او و در مقابله با ایدههای بدیهی و تاسف بارِ سیاسی، فرهنگی و اجتماعی آمریکایی و گاه جهانی است، سریال «ساشا بارون کوهن» که از سردمداران تمسخر و استهزا در سینمای آمریکا محسوب میشود و نگاه سیاسی و اجتماعی شناخته شدهای هم دارد، همین رویکرد را به شکل دیگری پیاده سازی میکند و سریال Who Is America را شکل میدهد. در ادامه با هم نگاهی به چند قسمت ابتدایی این سریال میاندازیم.
در رویارویی با این سریال ابتدا باید از خود بپرسید که آیا از سریالهای کمدیِ «آیتم»محور خوشتان میآید؟ اگر طرفدار اینچنین کارهای کمدی کوتاه و البته گاهی همراه با بمبهای خنده هستید، میتوانید به راحتی با Who Is America قهقهه بزنید و حسابی کیف کنید. اینکه سریال میتواند در تمامی لحظات شما را با خود همراه کند، حقیقتا پرسشی است که باید از خودتان بپرسید و خودتان هم به آن پاسخ دهید، اما بدون شک در هنگام تماشای هر قسمت از این سریال، لحظاتی از خنده منفجر میشوید و شکی در این نیست.
آنچه عمدتا به تصویر کشیده میشود، یک نمونهی موفق از تمسخر است.
فرمول سریال Who Is America یک فرمول کاملا متناسب با مضامینی است که سازندهی آن به سراغشان رفته است. تعدادی آیتم که بعدا شکل سریال به خود میگیرند، در تمسخر رفتارهای آمریکایی و آمریکای بحرانزده و احمق و به دنبال آن، دستیابی به تصویری صادقانه و بیپروا از استهزای همهی ایدههای آمریکایی که گاهی طرفدارانی میلیونی دارند و حالا همانها به عنوان مخاطب سریال جدید شبکهی شوتایم به آن میخندند!
سریال با پخش جملاتی از روسای جمهور بارز ایالات متحده آغاز میشود. لحظهای که جان اف کندی میگوید «نپرسید که کشورتان برای شما چه کرده، بپرسید که شما برای کشورتان چه کردهاید.» پخش میشود و به جملهی تاریخی ریگان که میگوید «آقای گورباچف این دیوار را فروریخت» متصل میگردد و در نهایت به جملات تمسخر آمیز دونالد ترامپ میرسد که میگوید نمیداند چه باید بگوید!
تصویری حقیقتا عجیب، جسورانه و به معنای واقعی کلمه طنز، از این روزهای آمریکا. سریالی که سیاسی آغاز میشود و مهمترین سیاستمداران را به تمسخر میگیرد. در اولین آیتم، بارون کوهن به سراغ «برنارد سندرز» سیاستمدار مهم ایالات متحده میرود و با او سوال و جواب میکند تا نشان دهد وضعیت تا چه اندازه لجنمال است. اما با هوشمندی بسیار در حیطهی سیاست باقی نمیماند و با رویکردِ سیاسی و با سرآغازی سیاسی (که میدانیم به درستی در همه چیز تاثیر میگذارد) به سراغ جنبههای دیگر زندگی مردم میرود.
نوع طنز ساشا بارون کوهن خاص و عجیب است. او به یک مرد هزار چهره تبدیل میشود که در اجرای انواع شوخیها مهارت دارد و از هیچ یک ابایی ندارد. برای اینکه یک موضوع را مطرح کند، یک شخصیتِ جدید خلق میکند و برای او قصه میسازد، تا در نهایت بتواند حرفی که میخواهد را به زبانِ تیز طنز بزند و بیشترین بهرهبرداری را بکند. اگر بخواهیم مشابه این سریال را در تلویزیون خودمان پیدا کنیم کار سختی نداریم. طنزهای آیتم محور ساختهی مهران مدیری، از جمله نمونههای متاخر که کنایههای سیاسی و اجتماعی بسیاری داشتند، نزدیکترین نمونهها به سریال Who Is America هستند.
اگر ببینید که حاکمان و سیاستگذاران احمق آمریکایی، مجریانِ فریبکار و دغلباف رسانههای تندروی آمریکایی، سلبریتیهای پوچ و ریاکار آمریکایی، چه چهرهی موجهی دارند، به خیلی چیزها در جامعهی ایران امروز هم شک میکنید.
با این وجود، صراحتِ ساشا بارون کوهن در بیان بسیاری از موضوعات، اجرای بسیاری از شوخیها، چه در موقعیت و چه در کلام، عجیب و برای بسیاری از کسانی که طنزِ خارجی را نمیشناسند میتواند غیرقابل عضم باشد. صراحتی که به او این امکان را میدهد تا بیشترین حد ممکن به پایین کشیدنِ مفاهیمِ عوامفریبانه از جایگاه مقدس و دستنیافتنی آنها توفیق داشته باشد. آنچه عمدتا به تصویر کشیده میشود، یک نمونهی موفق از تمسخر است. کلیدواژهای که اگر با دقت در آن به تماشای این سریال بنشینید، آن را به یک تجربهی دلنشین، بسیار خندهآور و کاملا تهییجکننده و روشنگر تبدیل میکند.
نوع طنز ساشا بارون کوهن خاص و عجیب است. او به یک مرد هزار چهره تبدیل میشود که در اجرای انواع شوخیها مهارت دارد و از هیچ یک ابایی ندارد.
اگر بفهمید که در سریال Who Is America بسیاری از ایدههای سیاستمداران و طرفداران «آزادی» بدون هیچ تغییر و کم و کاستی بیان میشوند و شما به آنها میخندید، وارد آن فازی که سریال میخواهد خواهید شد. اگر ساشا بارون کوهن با موقعیتهای عجیب و خلاقانهای که میسازد، با شخصیتپردازی درست و دست گذاشتن روی مسائل مهم روز آمریکا، و موضوعاتی که از دیرباز برای آنها اهمیت داشته است، بتواند شما را متوجهِ این کند که این «سرزمین فرصتها» هرگز به قولی که داده پایبند نبوده، و همواره دچار لغزشهای فراوان و کاستیهای بیشمار بوده است، به هدف خود میرسد.
خنداندن در این سریال هدف اصلی نیست، با اینکه به صورت مکرر اتفاق میافتد. زمانی که منطق سریال را درک کنید، با شخصیتها و نوع رفتار آنها در آیتمهای مختلف آشنا شوید، با هر دیالوگ سریال میتوانید از خنده منفجر شوید، اما اگر بعد از این خنده به این فکر افتادید که در چه دنیایی زندگی میکنید، آن وقت سریال برای شما کارکرد کاملتری داشته است.
اگر ببینید که حاکمان و سیاستگذاران احمق آمریکایی، مجریانِ فریبکار و دغلباف رسانههای تندروی آمریکایی، سلبریتیهای پوچ و ریاکار آمریکایی، چه چهرهی موجهی دارند، به خیلی چیزها در جامعهی ایران امروز هم شک میکنید و اگر فکر میکنید که یک سریال طنز آمریکایی که در آمریکا ساخته شده و توسط یک شبکهی آمریکایی پخش میشود میتواند چنین تاثیری در شما ایجاد کند، حتما سریال Who Is America را ببینید.
سریال بسیار سطحی و کیفیت پایینی هست.مشخصن سریال با اهداف خاصی برای کوبیدن حزب و افراد خاصی ساخته شده و یک سری ایده مضحک و اولیه رو هدف قرار داده (که توی هر کشوری یه سری سیاست مدار با ایده های عجیب و غیر قابل اجرا داره) و سعی در زیر سوال بردن کل مجموعه رو داره.
مطلب دوست داشتنی بود. البته باید بگم که این اثر ساشا بارون اگر چه وخامت وضعیت کثیف این دوران رو به تصویر میکشه اما هنوز هم از یکسری جریان های طرف دموکرات و تفکراتشون دفاع میکنه و بطور واضح میخ ایشون فقط توی زمین جمهوری خواه هاگیر کرده.درکل در این اثر در کنار تمسخر و نقد صریحانه به تفکرات مسخره و پوپولیستی در باب مدلینگ، گرایشات جنسی، حمل اسلحه، حقوق بشر و … که صدالبته بسیار عالی هست، یکسری آیتم های گنگی هم میبینیم که در باب کشورهای آسیایی هست(مذهب،مردم و فرهنگ) که سه فرض رو بوجود میاره: 1-سازندگان قصد داشتن دقیقا ابهاماتی ایجاد کنند که در آینده به مانند پازل به دیگر قطعه های سریال بپیونده و یه نتیجه گیری خوب یا بد (منظور ضد ایرانی و آسیایی) بده. 2-در بدترین حالت با یک طنز سردستکی طرفیم که به چیزهایی که امروزه همه میدانیم چرندیات هست می پردازد تا فلان وییور و سرمایه را دریافت کند، مثلا فلان آقا در تک شوی تلویزیونی خودشون در مورد مشکلات مردم حرف میزنند و بعد از آن تبلیغ فلان سرویس تبلیغاتی رو میکنند با اینکه با یک سرچ ساده متوجه میشوند همین شرکتی که آن آقا تبلیغشان را میکند مسیول چندین میلیارد کلاهبرداری از طریق سرویس های vas هست، یا مورد دم دستی ترش همین آقایان اختلاص باز که صاف صاف سینه سپر کرده راه میروند و ما بهشان فحش میدهیم(منظور این هست از موضوعات داغ برای نون شکمی درآوردن استفاده کردن.^^ 3- با یک طنز آمریکایی با تفکر آمریکایی طرفیم پس بهتره اگر اهانتی بهتون شد خیلی خودتون رو اذیت نکنید آمریکایی هست دیگر گاهی دلش فحش میخواهد. ^^
ممنون از نظر شما 🙂
کاملا با شما موافقم، البته اصلا هنگام نوشتن این مطلب به این موضوع فکر نکردم که فرایند ناخوداگاهی بوده وابسته به شرایط فکری و اجتماعی نویسنده. اگر نقص محسوب میشه امیدوارم خوانندگان ببخشند.