فیلم پیشنهادی: معرفی ۷ فیلم برای ۷ روز به مناسبت تولد ۸۰ سالگی ال پاچینو

تماشای فیلم‌های سینمایی یکی از بهترین راه‌ها برای گذران اوقات فراغت و جدا شدن از دنیای فرسایشی امروز و دغدغه‌های نگران‌کننده و ناراحت‌کننده آدمی است. اما انتخاب فیلم‌ با وجود انبوهی از فیلم‌های سینمایی که برای دانلود و تماشا موجود هستند می‌تواند به کاری وقت‌گیر و پروسه‌ای دردسرساز تبدیل شود. به همین خاطر در این ایام که همه‌ی ما به تماشای فیلم‌های خوب نیاز بیشتری داریم، هر هفته چند فیلم منتخب را از بین آثار قدیمی و جدید معرفی می‌کنیم که می‌توانید مطمئن باشید با تماشای آن‌ها تحمل روزها و شب‌های در خانه ماندن برایتان ساده‌تر می‌شود. این هفته اما به مناسبت 80 سالگی ال پاچینو بازیگر شناخته شده‌ی آمریکایی، در چهارمین قسمت از معرفی 7 فیلم برای 7 روز به سراغ فیلم‌های کم‌تر دیده شده‌ی پاچینو رفته‌ایم. در ادامه با گیم‌نیوز همراه باشید.

همه‌ی شما ال پاچینو را می‌شناسید، او با فیلم‌های مطرحی همچون The Godfather،Dog Day Afternoon, Heat, The Scent of a Woman و Scarface شناخته می‌شود و نقش‌آفرینی‌های جذابش در The Devil’s Advocate و Insomnia از یاد سینمادوستان نخواهند رفت. در سال 2019 پاچینو با بازی در دو فیلم مطرح سال یعنی The Irishman و Once Upon a Time In Hollywood دوباره به روزهای خوش خود برگشت، و امسال هم با بازی در سریال Hunters به یکی از بازیگران مطرح تلویزیون تبدیل شده است. اما در میان فیلم‌های کارنامه‌ی درخشان پاچینو فیلم‌های کم‌تر شناخته شده‌ای وجود دارند که چه بسا آن‌ها هستند که پاچینو را به یک سوپر استار واقعی تبدیل کرده‌اند. از اولین نقش‌آفرینی تحسین برانگیزش در فیلم Panic in the Needle Park تا بازی در فیلم Manglehorn این‌ها 7 فیلم پیشنهادی ما از کارنامه بازیگری آقای ال پاچینو در 80 سالگی هستند.

فیلم The Panic in Needle Park محصول سال 1971

زمانی در منهتن، واقع در شهر نیویورک، پارکی با نام مستعار Needle Park شناخته می‌شد، چون محل تجمع معتادان به هروئین بود. در این فیلم که شاید اولین نقش‌آفرینی جدی و تحسین‌برانگیز ال پاچینو باشد، او در نقش «بابی» یک معتاد تزریقی جوان بازی می‌کند که عاشق «هلن» می‌شود. بابی برای هلن یک تصویر کاریزماتیک است و به خاطر علاقه‌اش به او معتاد می‌شود و این آغاز تبدیل شدن زندگی هر دوشان به یک جهنم است. فیلم که جری شانتزبرگ آن را کارگردانی کرده یک اثر درام عاشقانه است که به خوبی می‌تواند پیام‌های ضد اعتیاد خود را به تماشاگر منتقل کند.

فیلم Scarecrow محصول سال 1973

بین دو قسمت اول و دوم پدرخوانده، ال پاچینو در دو فیلم بازی کرد: Serpico و Scarecrow که هر دو در سال 1973 اکران شدند. Scarecrow همکاری مجدد پاچینو و شانتزبرگ بود که این بار در آن یک بازیگر مطرح هم در کنار پاچینو بازی می‌کرد. «جین هکمن» که آن روزها بیشتر با فیلم The French Connection شناخته می‌شد، همبازی پاچینو در این فیلم است.

فیلم شانتزبرگ یک فیلم جاده‌ای است و برای اولین بار در جشنواره فیلم کن 1973 به نمایش در آمد و جایزه گرند پری سینمای بین‌الملل آن سال این جشنواره را نیز کسب کرد. اگرچه با فروش کم این فیلم در گیشه سینماهای آمریکا، بازی خوب پاچینو کم‌تر دیده شد، سال‌ها است که این فیلم یک اثر کالت محسوب می‌شود و طرفداران ویژه خود را دارد.

فیلم Bobby Deerfield محصول سال 1977

شاید همکاری ال پاچینو با سیدنی لومت در دو فیلم به یادماندنی سرپیکو و بعد از ظهر سگی سیدنی پولاک را به این فکر انداخت که در فیلم بعدی خود از او به عنوان بازیگر نقش اصلی استفاده کند! فیلم Bobby Deerfield یک درام عاشقانه آمریکایی است که در آن پاچینو در کنار مارتی کلر به ایفای نقش می‌پردازد. پاچینو در این فیلم در نقش یک راننده ماشین‌های مسابقه‌ای بازی می‌کند که در یکی از رقابت‌های اروپایی خود عاشق یک زن سوییسی پیچیده می‌شود که به بیماری کشنده‌ای دچار است. بقیه را خودتان ببینید. پاچینو برای این فیلم نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب آن سال شد.

فیلم Sea of Love محصول سال 1989

دهه‌ی 70 با دو فیلم از سه‌گانه‌ی پدرخوانده و همکاری ال پاچینو با سیدنی لومت به اوج رسید و با نقش آفرینی او در درام دادگاهی And Justice for All… خاتمه یافت. در حالی که در اوج محبوبیت، پاچینو به ستاره‌ی اصلی فیلم‌های جدی هالیوود تبدیل شده بود، نقش تونی مونتانا او را به یک تصویر برجسته برای تمام دوران تبدیل کرد تا دهه‌ی هشتاد میلادی هم برای این بازیگر آمریکایی دهه‌ای رویایی باشد. اما بعد از شکست انقلاب (1985) چهار سال طول کشید تا پاچینو بازی در فیلم دیگری را بپذیرد. فیلم نئو نوآر Sea of Love که داستان یک کاراگاه جنایی نیویورکی را روایت می‌کند که درگیر پرونده یک قاتل سریالی می‌شود که سوژه‌های خود را از ستون مجردهای یک روزنامه انتخاب می‌کند. بازی پاچینو در این فیلم، آن هم بعد از چهار سال بیکاری یک اتفاق فرخنده محسوب می‌شود.

فیلم Dick Tracy محصول سال 1990

فیلم Dick Tracy یک فیلم اکشن جنایی آمریکایی ساخته شده بر اساس شخصیت کمیک بوکی به همین نام است. «وارن بیتی» این فیلم را کارگردانی کرده و خودش به همراه پاچینو، مدونا و گلن هدلی در آن بازی می‌کند. فیلم دیک تریسی داستان عاشقانه‌ی این شخصیت با Breathless Mahoney و Tess Trueheart و همزمان درگیری او با رییس خلاف‌کارهای یعنی Alphonse “Big Boy” Caprice را روایت می‌کند. موسیقی متن این فیلم را «دنی الفمن» ساخته و بدون شک می‌توان آن را یکی از بهترین کارهای او و یکی از بهترین موسیقی‌های متن دهه‌ی 90 میلادی دانست و ال پاچینو با این‌که در نقش اصلی فیلم ظاهر نمی‌شود، تقریبا بی‌نظیر است.

فیلم Any Given Sunday محصول سال 1999

آل پاچینو دهه نود میلادی را با یک فیلم بزرگ و پر ستاره به پایان رساند. درخشش او در فیلم‌های آمریکایی در ژانرهای مختلف، هر کارگردان صاحب سبکی را برای همکاری با این ستاره‌ی پخته به وسوسه می‌انداخت. «الیور استون» یکی از همین کارگردان‌ها بود که در فیلم درام ورزشی خود درباره یک تیم فوتبال آمریکایی حرفه‌ای از پاچینو برای نقش اصلی استفاده کند. در این فیلم ال پاچینو در نقش مربی تیم فوتبال خیالی میامی شارکز «تونی دآماتو» در کنار کامرون دیاز، دنیس کویئ، جیمی فاکس، جیمز وود، آرون اکهارت، الیزابت بارکلی، مارتی رایت و بازیکنان لیگ NFL جیم براون و لارنس تیلور بازی می‌کند. این فیلم یکی از بهترین آثار الیور استون محسوب می‌شود.

فیلم Manglehorn محصول سال 2014

دهه‌های هفتاد تا نود میلادی برای پاچینو سال‌های پرفروغی بودند و نقش آفرینی او در فیلم‌های جذاب زیادی برای همه خاطره‌انگیز شد. اما در سال‌های بعد، پاچینو بیشتر به بازیگر نقش‌های متوسط در فیلم‌های اکشن و جنایی متوسط روی آورد، به طوری که شاید قابل ذکرترین فیلم او بین سال‌های 2000 تا 2010 را بتوان فیلم Insomnia ساخته کریستوفر نولان به شمار آورد.

از طرفی پاچینو نشاط جوانی خود را از دست داده بود و از طرفی ستاره‌های جدید هالیوودی طرفداران بسیار بیشتری داشتند. اما درست زمانی که پاچینو با فیلم‌های The Merchant of Venice و Two for the Money  شانس خود را برای بقا در گیشه امتحان می‌کرد و با Ocean’s Thirteen و Righteous Kill در کنار ستاره‌های جوان‌ سینما قرار می‌گرفت، کم‌تر کسی فکر می‌کرد پاچینو بتواند از این بحران عبور کند و دوباره به یک بازیگر درجه یک تبدیل شود. اولین تلاش او برای فیلم‌سازی نه موفقیت آمیز بود و نه شکستی محض، بلکه Wilde Salomé موفق شد تصویر متفاوتی از پاچینو را در ذهن‌ها ثبت کند.

تا این‌که دیوید گوردون گرین سر رسید و با فیلم Manglehorn در سال 2014 پاچینو را در مسیر دیگری به حرکت درآورد. این فیلم در جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز برای کسب جایزه شیر طلایی به رقابت پرداخت و یکی از بازی‌های بسیار خوب پاچینو را در بر دارد، اگرچه منتقدان معتقدند که این بازی بسیار خوب برای موفقیت این فیلم کافی نبوده است.

اگر هر کدام از فیلم‌های معرفی شده را تماشا کرده‌اید نظر خود را درباره آن‌ها با ما در میان بگذارید.