در مدتی که از انتشار بازی بحث برانگیز و فوق‌العاده The Last of Us Part 2 گذشته است، بحث‌های زیادی درباره آن شده ولی شاید یکی از بخش‌های مهم بازی که به آن چندان پرداخت نشده است، موسیقی متن آن است. موسیقی متن شاهکار بازی The Last of Us 2 که توسط آهنگساز آرژانتینی گوستاوو سانتاولایا خلق شده است و در این قسمت از مقالات تخصصی نُت‌نوشت به بررسی آن می‌پردازیم. در ادامه با گیم‌نیوز همراه باشید.
گوستاوو سانتاولایا نوازنده و آهنگساز آرژانتینی یکی از نخبه‌های موسیقی در دنیای موسیقی متن سینمای حال حاضر است. او دو بار موفق به دریافت جایزه‌ی اسکار برای بهترین موسیقی متن فیلم‌های Brokeback Mountain و Babel شده است.
ویژگی هنری این آهنگساز شخصی‌سازی موسیقی است.
کارهای وی ترکیبی از احساسات است که با کاراکتر اصلی همیشه همگام بوده. سنتاولایا اولین تجربه‌ی موسیقی متن دنیای بازی را با قسمت اول The Last of Us به دست آورد و می‌توان به عنوان یکی از موفق‌ترین کارهای حرفه‌ای وی از آن یاد کرد. به همین دلیل سانتاولابا برای قسمت دوم این بازی دست به خلق شاهکاری دوباره زد.
یکی از ویژگی هایی که کارهای سانتاولایا را تبدیل به شاهکار میکند هنر انتخاب ساز و ترکیب جنس صداهای متفاوت است که این قدرت را به وی می‌دهد تا به کمک تک‌تک نت‌ها احساسات کاراکتر اصلی را تعریف کند و مخاطبین را با شخصیت همراه سازد.
ساز اصلی به کار رفته برای موسیقی متن بازی The Last of Us 2 گیتار آکوستیک است. سازی که خود کاراکتر می‌نوازد و همین اولین المان شخصی سازی موسیقی برای کارکتر اصلی یعنی الی است.
از سازهایی که سانتاولایا در این آلبوم استفاده کرده می‌توان به گیتار آکوستیک، گیتار بیس، گیتار الکتریک، کیبورد، بانجو، چارانگو، رون روکو، ویلون سل و… اشاره کرد. هر کدام از این سازها و ترکیبات صدای آنها در گوشه گوشه این بازی این امکان را به شما می‌دهد که همزادانگاری زیادی با کاراکتر داشته باشید.
احساسی که همواره توسط موسیقی به مخاطب انتقال داده می‌شود وهم است که توسط افکت‌های کامبیوتری یا افکت‌های بم گیتار الکتریک در تمامی قطعات می‌توان شنید.
این حس با نت‌های کش‌دار با فاصله زمانی‌های طولانی حس وهم و ترس را تشدید میکند که در قطعات Unbroken و Unbound و Cordyceps و Restless Spirits این خصوصیت برجسته‌تر به گوش می‌رسد. احساس وهمی که در تمامی قطعات وجود دارد حتا در یکی از قسمت‌های قطعه Soft Descent که موسیقی و هارمونی آرامی دارد و یکی از قطعات عاشقانه آلبوم موسیقی متن بازی است هم حس می‌شود.
سانتاولایا از سازهای سنتی لاتین و همچنبن بانجو (که یکی از سازهای محلی جنوبی آمریکا است) استفاده زیادی کرده است. صدای بانجو در قطعاتی که با احساسات شخصی کاراکتر دخیل است به کار رفته که نشانه‌ی اصالت شخصیت به تگزاس و حفظ سنت‌های شخصیتی الی است.
در قطعه اصلی این بازی و همچنین قطعه Soft Descent ریتم بانجو اصلی‌ترین صدا را تشکیل می‌دهد.
به علاوه از سازهای چارانگو و رون ریکو هم سانتاولایا به خوبی استفاده کرده است. او با ریتم‌های سریع و فواصل زمانی کوتاه به منظور انتقال حس ماجراجویی و امید و رهایی، در قطعه‌های Chasing a Rumor و Reclaimed Memories استفاده کرده است.
یکی از قابل توجه‌ترین لایه‌های زیرین قطعات آلبوم موسیقی متن The Last of Us 2 استفاده از سازهای کوبه‌ای از جمله درامز و تمبو است که در برخی قطعات در ریتم موسیقی نقش اساسی را ایفا می‌کنند.
صدای Down Tempo در لایه زیرین قطعه Beyond Desolation فضای معنوی را به کل آهنگ می‌دهد و وهمی که در تمامی قطعه‌ها شنیده می‌شود را تبدیل به خیالی شیرین میکند.
اما در دیگر قطعه‌ها از ضرب آهنگ درامز برای انتقال هیجان استفاده می‌شود و صرفا گوش دادن به همین قطعه‌ها باعث بالا رفتن آدرنالین خون شما می‌شود. اتفاقی که در قطعه The Island به خوبی می‌توان حس کرد.
به عنوان نظر شخضی این دو قطعه از قوی‌ترین و زیبا‌ترین کار های سانتالایا در این آلبوم به شمار می‌روند.
یکی از سازهایی که کمتر به گوش می‌رسد اما تاثیرگذاری زیادی روی مخاطب دارد صدای ساز ویلون سل است. در برخی از قطعات صدای این ساز به همراه افکت‌های کامبیوتری به گوش می‌رسد، به همین دلیل شاید تشخیص صدای این ساز سخت‌تر باشد اما چیزی از تاثیرگذاری آن کم نمی‌کند.
نت‌های زیر این ساز و دامنه‌ی صدایی بالا‌ی آن، این ویژگی را به ویولون سل می‌دهد تا احساس غم و عزا را به خوبی منتقل کند.
این بازی از جمله بازی‌های خشونت‌آمیز به شمار می‌رود اما روند داستانی این داستان مملو از احساسات است و به همین منظور صحنه‌های غم‌انگیزی را در طول بازی برای مخاطب رقم میزند که به کمک ویولون سل در قطعه‌های All Gone و Grieving و The Obsession مخاطب آن را احساس خواهد کرد.
در طول این آلبوم هر وقت صدای گیتار الکتریک شنیده می‌شود حس خشم و ترس به همراه هیجان زیاد به شنونده هجوم می‌آورند. بسته به افکت و فاصله زمانی‌های متفاوت این احساسات تغییر می‌کنند.
در برخی از قطعه‌ها سانتاولایا با تغییر گام‌ها به کمک گیتار الکتریک قدرت آهنگسازی خود را به رخ می‌کشد.
شخصی‌ترین ساز این مجموعه گیتار آکوستیک است که هر دو کارکتر یعنی جول و الی در نواختن آن تبحر دارند. در قطعه‌های Allowed to Be Happy و It Can’t Last و Longing صدای گیتار آکوستیک اصلی‌ترین بخش را تشکیل می‌دهد؛ از جمله آکورد و ریتم موسیقی که احساس عشق و امید را منتقل میکند.
در نهایت این آلبوم را می‌توان به عنوان یکی از موفق‌ترین کارهای گوستاوو سانتاولایا برشمرد. هماهنگی موسیقی متن با صحنه‌های این بازی این امکان را به بازی‌کننده می‌دهد تا خود را به جای کاراکتر بازی بگذارد.
این بازی همچنین از موسیقی‌های متعددی استفاده کرده است که توسط دو کاراکتر جول و الی بازخوانی شده‌اند.
اولین آهنگی که الی در طول بازی می‌خواند به اسم Through The Valley از Shawn James است در سبک Country Folk و همچنین آهنگ‌های Take on Me و Future Days از جمله آهنگ‌هایی هستند که بازخوانی شده‌اند.
در انتهای بازی آهنگ Wayfaring Stranger از جانی کش را جول و الی باز خوانی می‌کنند. این آهنگ‌ها همگی در سبک country folk هستند و به منظور اصالتی که کاراکترها دارند انتخاب‌های بی‌نظیری به شمار می‌روند.