رزیدنت اویل ۸ و دوراهی فروش بیشتر یا ترسناک‌تر شدن – ترجمه

آیا باید به این موفقیت رزیدنت اویل 8 خوشبینانه نگاه کنیم یا نگران آینده بازی‌های ترسناک درجه یک باشیم؟ در بخش های زیادی، رزیدنت اویل 8 ترسناک نیست و این موضوع طرفداران را نگران آینده سری بازی‌های رزیدنت اویل کرده است.

Resident Evil Village به یکی از بازی‌های پرمخاطب این‌ روزها تبدیل شده. آمار فروش Resident Evil Village نشان می‌دهد که این بازی حتی ممکن است به بهترین بازی از سری بازی‌های رزیدنت اویل تبدیل شود. طرفداران و منتقدان بسیاری رزیدنت اویل 8 را یکی از بهترین بازی‌های 2021 دانسته اند.

اگر به Resident Evil Village به‌عنوان یک محصول نگاه کنیم، به‌دست آوردن موفقیت در این برهه زمانی کوتاه شایسته تقدیر است. کپکام، شرکت سازنده‌ی سری بازی های رزیدنت اویل، باید به‌خاطر بسیاری از موارد از ساخت این بازی راضی باشد. Resident Evil Village یکی از بازی‌های خوبی است که حتما باید تجربه کرد! در بسیاری موارد می‌توان بدون بحث به جای خوب، از کلمه عالی هم استفاده کرد.

درواقع جروبحث جای دیگری اتفاق می‌افتد. سوالاتی از قبیل اینکه چگونه Resident Evil Village در دسته بازی‌های ترسناک قرار می‌گیرد. این انتقادات تا به الان بزرگترین بازی عرضه شده 2021 را احاطه کرده اند.

پس از عرضه رزیدنت اویل 7 امیدوار بودیم که بازی رزیدنت اویل 8 شبیه 3/4 ابتدایی بازی Resident Evil 7 باشد. 1/4 پایانی این بازی کمتر جنبه‌ی ترسناک داشت و بیشتر به شکل تیراندازی های اول شخص بود. این درحالی بود که در 3/4 ابتدایی، بازی بسیار چالشی و ترسناک بود. میلیون‌ها کاربر رزیدنت اویل 7 از بخش‌های ابتدایی بازی راضی تر از اواخر آن به‌نظر می‌رسیدند. همین موضوع باعث شد تصورات برای بازی Resident Evil Village شکل دیگری باشند. نهایتا این اتفاق در رزیدنت اویل 8 نیوفتاد.

یکی از حیرت‌انگیز ترین ویژگی‌های بازی Resident Evil Village نحوه ساخت آن است. در حالی که اختلاف موضوعی رزیدنت اویل 7 بحث‌برانگیز بود، این اختلاف در رزیدنت اویل 8 به‌نظر سنجیده و عمدی می‌آید. بازی Resident Evil Village بیشتر به‌شکل شهربازی‌ای است که به 4 قسمت تقسیم شده و توسط یک قسمت مرکزی برای خرید سوغاتی و رفع خستگی به هم ربط پیدا می‌کند.

دو مکان را می‌توان مصداق این تعاریف در نظر گرفت. قلعه دیمیترسکو و خانه‌ی دانا بنوینتو مثال‌های خوبی‌اند. قلعه دیمیترسکو اِلمان های معروف سری بازی‌های رزیدنت اویل را دارد. شخصیت های عظیم که شمارا دنبال می‌کنند همراه با منابع محدود و پازل‌های موجود در بازی از این دست المان‌ها اند. این المان‌ها نه‌تنها یاداور آیتم‌هایی‌اند که با آن‌ها عاشق این بازی شدیم، بلکه شباهت‌هایی به بهترین قسمت‌های رزیدنت اویل 7 دارند.

خانه‌ی دانا بنوینتو از چیزی که فکر می‌کنیم جالب‌‌تر به‌نظر می‌آید. در این خانه تمام آیتم‌ها و اسلحه‌های شما گرفته شده و باید معماهایی را برای فرار از آنجا حل کنید. طراحی خاص راهروها و به کار گرفتن جنین انسان برای وحشت، این‌بازی را شبیه به P.T کرده است. شکلِ بی دفاع بازی کردن، یاداور بازی‌هایی مثل Outlast و Amnesia هم هست.

اگر این بخش‌های بازی را دوست ندارید، تلاش برای علاقه‌مند کردن شما بی‌فایدست. اما این دو منطقه توانسته چیزی که هواداران بعد از رزیدنت اویل 7 از قسمت بعدی مجموعه انتظار داشتند به آن‌ها بدهد. قلعه دیمیترسکو بیشتر از عنصر ترس و بقا در فضای مدرن تری استفاده می‌کند. درحالی‌که خانه بنوینتو عینا یک مکان بسیار وحشتناک و مرموز با تِم جامپ هارِر (صحنه های وحشتناک که ناگهان ظاهر می‌شوند) است. این خانه به‌دست مجرب ترین بازی‌سازان عرصه بازی‌های ترسناک مدرن ساخته شده. با تجربه بازی در این دو منطقه، می‌توان فهمید که اگر رزیدنت اویل بازی ترسناکی را عرضه کند، از همه لحاظ بی‌نظیر خواهد بود.

سوالی که مطرح می‌شود این است که آیا رزیدنت اویل پس از این دو مرحله از ترساندن شما دست می‌کشد؟ خب، دقیقا نه! اما تقسیم شدن بخش داستانی بازی به این دو بخش گفته شده، نشان دهنده‌ی فاصله گرفتن از ایده‌های ترسناک سنتی و حرکت به سوی چیزی جدید است.

بعضی سکانس‌های Resident Evil Village را نمی‌توان ترسناک دانست.

Moreau، یک باس در بازی Resident Evil Village است که تقریبا شکلی شبیه ماهی دارد. در کارخانه هایزنبرگ هیولاهای خلاقانه‌ای را می‌توانید پیدا کنید. این هیولاها ممکن است در راهروها به سراغ شما بی‌آیند.

مشکل این بخش‌های بازی این نیست که ترسناک نیستند. مشکل ادامه ندادن و ادغام نشدن المان‌های ترس در قسمت‌های قبلی با بخش‌های جدید بازی است.

شکست دادن Moreau با اینکه سخت به‌نظر می‌رسد، خیلی ترسناک نیست. حرکات تکراری Moreau و باریک بودن قسمتی که شما در آن حرکت می‌کنید نشان دهنده‌ی نبودن تهدید 2.9 متری شما، لیدی دیمیترسکو و وحشت از خانه بنوینتو خواهد بود. این بخش شباهت کمی به QTE (قسمتی از بازی که حرکات بازیکن محدود می‌شود) دارد و خیلی لذت‌بخش طراحی نشده است.

کارخانه هایزنبرگ بسیار از قسمت‌های قبل ترسناک‌تر و عجیب‌تر است. در این مرحله، بازی سعی می‌کند شور و حرارت را همراه با ترس به شما هدیه کند. این‌کار را با فرستادن گرگینه‌ها و مخلوقات مکانیکی به‌سوی شما انجام می‌دهد. این قسمت از بازی ضعیف نیست، مشکل این است که شما برای جنگ با این موجودات باید بسیار مسلح باشید و از بابت مهمات نگرانی نداشته باشید. این درحالیست که در دو قسمت قبلی بازی کمتر به این صورت با دشمنان روبرو می‌شدیم. شما در آخرین جنگ با هایزنبرگ حتی از یک تانک دست‌ساز نیز استفاده خواهید کرد. فضاسازی این مرحله مارا به یاد سری بازی‌های جدید Wolfenstein می‌اندازد. البته این مورد بدی نیست. اما همانطور که قبلا اشاره شد، نسبت به قسمت‌های قبلی این بازی، کمی از شکل و المان‌های اصلی فاصله گرفته است.

با اینکه در رزیدنت اویل‌های قبلی کمتر شاهد جنگ با دشمنان به این شکل بودیم، مشکل اصلی، در تضاد بودن قسمت‌های اکشن بعدی بازی نسبت به قسمت های اکشن قبلی است. قسمت‌های اکشن بازی به‌نظر کمی بر ضد چیزی اند که از یک بازی با تِم ترس و بقا انتظار داریم. به‌خاطر همین شکل اکشن، شما می‌توانید با چند شلیک از شر موجودات ترسناک خلاص شوید. هرچه کمتر درباره هیولاهای اصلی بازی صحبت کنیم بهتر است! بسیاری از شلیک های شما به‌سمت آن‌ها بی فایده خواهد بود که این مورد بسیار ناامید کننده است.

بین مکان های مختلف رزیدنت اویل 8 آن‌قدر اختلاف وجود دارد که مارا به یاد بازی‌های 4 در 1 می‌‌اندازد. این شکل از پیش‌روی بازی بیشتر مثل رستوران‌های سلف سرویسی است که از هر غذا یک نمونه برخواهید داشت تا اینکه غذایی را بردارید که واقعا می‌خواهید.

رزیدنت اویل 8 به شکل های مختلفی قصد دارد این بخش‌ها را با هم متحد کند، اما نتیجه همچنان تفاوتی ندارد. برای مثال تاجر این بازی به‌خوبی به‌کار گرفته شده، اما باز هم شما ارزش این تاجر را در مراحل بالاتر، وقتی دشمنان تیر های بیشتری برای از بین رفتن نیاز دارند، خواهید فهمید. این تاجر به تعداد دفعات زیادی ظاهر می‌شود تا شما از لحاظ منابع احساس کمبود نکنید.

آپدیت‌های این بازی به‌نظر دوست‌داشتنی می‌رسند، اما در آن هم اشکالاتی وجود دارد. این آپدیت به شما اجازه می‌دهد گوشت حیوانات شکار شده را به قابلیت‌هایی دائمی برای کاراکتر خود تبدیل کنید. به‌خاطر قابل پیش‌بینی بودن حرکات حیوانات، بازیکن به شکار حیوانات تحریک نمی‌شود. این مثالی از ایده‌های خوبی است که متاسفانه درست و هماهنگ با قسمت های دیگر بازی استفاده نشده است. بنابراین به عنوان یک نکته منفی از آن یاد می‌شود.

همین نکته برای شکل طراحی قسمت های‌بازی صدق می‌کند. شکل طراحی بازی بسیار شبیه سبک Metroidvania است. این سبک معماگونه بوده و شما باید با موارد در دسترس راه خود را برای ادامه بازی پیدا کنید. رزیدنت اویل 8 برخلاف چیزی که از طراحی آن انتظار می‌رود، بسیار سرراست است. بیشتر میان‌برهای بازی را در شکل طبیعی روند بازی پیدا می‌کنید. و تنها پیدا کردن چند گنجینه شما را هدایت خواهند کرد. بازی ذاتا می‌خواهد به شما در گذر از مراحل کمک کند. این کمک‌های خودسرانه بازی شوق بازیکن برای پیدا کردن راه را از بین می‌برد.

شاید شما فکر کنید بازی‌سازان نمی‌دانسته‌اند که دقیقا چه مدل بازی ای را می‌خواهند، پس کمی از هر چیزی را در بازی قرار داده اند. واقعیت امر چیز دیگری به‌نظر می‌رسد. اتفاقا تیم سازنده رزیدنت اویل 8 دقیقا می‌دانسته قرار است چه بازی‎‌ای بسازد. به‌نظر می‌آید بازی‌ای که تیم رزیدنت اویل قصد ساختنش را داشته، با ایده بازی‌های وحشتناک گذشته همخوانی ندارد.

Resident Evil Village به ما یاداوری می‌کند که بازی های وحشتناک به‌ندرت جزو پرفروش های بازی گیمینگ اند.

یک خبر از سال 2019 نشان می‌دهد که از 10 تا پرفروش‌ترین بازی‌های سبک survival horror (ترس و بقا) 7 تای آنها از سری بازی‌های رزیدنت اویل اند. در رده اول و دوم این لیست هم رزیدنت اویل 4 و 5 وجود دارند که بیشتر به جنگ با دشمنان می‌پردازند تا ایجاد ترس و وحشت.

3 بازی که در این لیست از سری بازی‌های رزیدنت اویل نیستند 2 Evil Within، Dead Space و Dying Light اند. شاید برایتان جالب باشد که بازی‌های معروفی مثل Silent Hill، Amnesia و Until Dawn در این لیست بسیار پایین‌تر از حد انتظار اند.

نکته جالب توجه اینجاست که بازی‌های ترسناک به‌ندرت به بازی‌های پرفروش تبدیل می‌شوند. درحالی که فیلم های ترسناک همیشه پایه ثابت سودآورترین فیلم های صنعت سینما بوده‌اند. شاید بتوان دلیل این تضاد را این دانست که مردم بیشتر علاقه دارند که همراه با دوستانشان احساس وحشت کنند. اتفاقی که در بازی‌های ویدئویی اغلب به صورت انفرادی اتفاق می‌افتد. البته به‌خاطر اثر متقابل و منفعل نبودن فرد در بازی های ویدئویی، بازی های ترسناک یکی از موثر ترین راه های ایجاد وحشت خواهند بود.

اما وقتی درباره رزیدنت اویل 8 صحبت می‌کنیم، مشکلاتی به چشم میخورد. باتوجه به مصاحبه اخیر تهیه‌‌کننده رزیدنت اویل 8، Tsuyoshi Kanda، او نظرات مردم نسبت به بسیار ترسناک بودن رزیدنت اویل 7 را یک تعریف برداشت می‌کند. سویوشی کانادا می‌گوید : هدف ما همیشه این بوده که چیزی را عرضه کنیم که هر بازیکنی آن را شایسته بازی کردن بداند. بنابراین برای اینکه بازیکنان دائما در وحشت بازی نباشند، بازی را کمی راحت‌تر کرده‌ایم.

پس به‌نظر می‌رسد تیم سازنده رزیدنت اویل 8 عمدا، نمی‌خواسته ترس شدید کاربران را با ایده‌های متنوع خودش مخلوط کند.  رزیدنت اویل 8 نمی‌خواهد ترسناک ترین بازی‌ای باشد که تا به حال بازی کرده‌اید. این بازی می‌خواهد افراد بیشتری را به‌سمت بازی‌های ترسناک جذب کند.

برای اینکه یک نفر را طرفدار بازی‌ها و فیلم‌های ترسناک کنید، نباید در همان ابتدا ترسناک‌ترین مورد را انتخاب کنید. مثلا بهتر است با Alien:Isolation شروع نکنید. بهتر است برای شروع به او بازی های کلاسیک مثل Bride of Frankenstein را پیشنهاد دهید. سپس به سراغ بازی Resident Evil Village بروید.

اگر رزیدنت اویل 8 بتواند دیگر استودیوها را نیز به سمت ساخت بازی‌های ترسناک سوق بدهد، باید آن‌را موفقیتی بزرگ بدانیم. موفقیتی بزرگ که می‌تواند انتقاداتی که به طراحی بازی گرفتیم را تا حدودی از ذهن پاک کند. ما به بازی های ترسناک با کیفیت بالا نیاز داریم. اگر بازی‌های این ژانر بیشتر شوند و کیفیتی مثل Resident Evil Village داشته باشند، بیش‌ازپیش از آنها استقبال خواهیم کرد. ما انتظار نداریم رزیدنت اویل 8 ترسناک ترین بازی تاریخ شود. اگر این بازی بتواند باقی استودیوها را نیز به تولید این ‌مدل بازی تشویق کند، دوست‌داشتنی تر هم خواهد شد.

پس دلایل زیادی وجود دارد که بتوان رزیدنت اویل 8 را از بهترین بازی های ترسناک به‌شمار آورد. با این حال، مواردی هم هستند که باعث می‌شوند این بازی را جزو بهترین ها به‌شمار نیاوریم. همین موارد ما را نگران آینده‌ی بازی‌های ترسناک و سری بازی‌های رزیدنت اویل می‌کند.

رزیدنت اویل 8 آینده سری بازی‌های رزیدنت اویل را مشخص نمی‌کند.

رزیدنت اویل 7، 75 % ترسناک بود و 25% صحنه های اکشن داشت. درحالی‌ که این عدد برای رزیدنت اویل 8، 50/50 خواهد بود. همانطور که در بالا ذکر کردیم، مشکل این بازی عدم تبدیل درست و حرفه‌ای قسمت‌های ترسناک به اکشن بازی است. درواقع مرز بین قسمت‌های اکشن و ترسناک بسیار مشخص تر از همیشه است.

سناریو رویایی این بازی وقتی خواهد بود که همان نسبت 50/50 در تعادل ترس و اکشن وجود داشته باشد. اما بتواند به خوبی اختلاف بین این قسمت‌ها را پوشش دهد و آنها را یکپارچه جلوه دهد. در آخر، امیدواریم در رزیدنت اویل 9 و قسمت‌های آخر آن از شدت اکشنی که در رزیدنت اویل 8 میبینیم خبری نباشد. انتظار می‌رود که این تعادل اکشن و ترس به طور یکنواخت در بازی گسترده شود. اتفاقی که در رزیدنت اویل می‌افتد این است که سازندگان از شدت صحنه‌های ترسناک کم کرده اند اما تقریبا همه صحنه‌های ترسناک را در همان ابتدای بازی قرار داده اند. صحنه‌هایی که ممکن است بازیکن را از ادامه بازی بازدارد.

به طور کلی، بعید به‌نظر نمی‌رسد که بازی بعدی سری بازی‌های رزیدنت اویل قسمت‌های ترسناک کمتری نسبت به کل بازی داشته باشد. این تصمیم اگر بازی‌های ترسناک زیادی در دنیای گیم وجود داشته باشد آنقدر اهمیت نخواهد داشت. این تصور وجود دارد که ترس در بازی و پرفروش‌تر شدن دو عنصر برعکس هم اند. بعضی معتقد اند رزیدنت اویل آخرین بازی وحشت بقا است و به‌نظر می‌رسد باری بر دوش این بازی است. باری که این بازی را بیشتر به سمت پر فروش تر شدن می‌برد تا ترسناک‌تر شدن آن.