امروزه از استنلی کوبریک (۱۹۲۸ – ۱۹۹۹) خالق آثاری مانند دکتر استرنجلاو، یک ادیسه فضایی و درخشش به عنوان فردی تاثیرگذار در سینمای مدرن یاد می‌شود. شخصیتی که بسیاری او را یکی از نوابغ هنری قرن بیستم می‌دانند. کوبریک الهام‌بخش کارگردان‌هایی چون دنی ویلنوو، پل توماس اندرسون و برادران کوئن نیز هست.
او یکبار در پاسخ به این سوال که چگونه برای فیلمسازی آماده شده، در مصاحبه‌ای چنین گفت: «با دیدن فیلم‌های بد. آن‌چه بیشترین اطمینان را برای ساختن فیلم به من داد، دیدن فیلم‌های زشت و بی‌ارزش بود. من می‌دانستم که هیچ چیزی درباره سینما نمی‌دانم اما می‌توانم فیلمی بهتر از این بسازم.»
همچنین در ادامه اظهار داشت: «من ابتدا به پلان‌های فیلمی که قرار است بسازم، نمی‌اندیشم. بلکه اول به ایده اصلی آن فکر می‌کنم. پس از تمرین بازیگران صحنه و دستیابی به سطحی از واقعیت و هیجان، به دستگاه منظره یاب نگاه می‌کنم و بهترین راه را برای نمایش و تصویرسازی می‌یابم.»
کوبریک در طول فیلمسازی‌اش تحت تاثیر کارگردان‌های دیگری نیز بوده است. از جمله چارلی چاپلین، مکس اوفلس، دیوید لین، الیا کازان، فدریکو فلینی و اینگمار برگمان. به همین دلیل هم وی فیلم‌هایی از قبیل توت‌فرنگی‌های وحشی، روشنایی‌های شهر و همچنین ولگردها ساخته فلینی را در فهرست ده فیلم برتر مورد علاقه‌اش در تمام دوران‌ها قرار داد.
علاقه کوبریک به فیلمی از تارانتینو
عشق و علاقه کوبریک به Pulp Fiction از گفته‌های فردریک رافائل (فیلمنامه‌نویس Eyes Wide Shut) برمی‌آید که می‌گوید: «کوبریک Pulp Fiction را به من توصیه کرد و این فیلم را از همه نظر ستود.» آنتونی ادوارد فروین، دستیار شخصی استنلی کوبریک، نیز به این موضوع اشاره کرده است که کوبریک Pulp Fiction را اثر جذابی می‌دانست.
با این که Pulp Fiction (یا همان داستان عامه‌پسند) دومین فیلم کوئنتین تارانتینو بود، شاید بزرگترین فیلم این کارگردان باقی بماند؛ زیرا در کنار شوالیه تاریکی (کریستوفر نولان)، ماتریکس (واچوفسکی‌ها)، سیکاریو (دنی ویلنوو) و… هنوز هم یکی از هیجان‌انگیزترین فیلم‌هایی است که تا به حال ساخته شده است.
منبع: Far Out Magazine