نقد و بررسی Battlefield 2042 – گامی بلند به سوی شکستی بزرگ

بازی بتلفیلد از سری بازی‌های شوتر اول شخص بوده و تقریبا نیازی به معرفی ندارد. چند ماهی از عرضه آخرین نسخه بازی بتلفیلد، یعنی بتلفیلد 2042 می‌گذرد و واکنش‌ها به این بازی از همان ابتدا به بدترین شکل ممکن بی‌رحمانه بود. با این نقد و بررسی بازی Battlefield 2042 می‌خواهیم به بررسی کلی و قسمت به قسمت این بازی بپردازیم و ببینیم  آیا انتقادات صورت گرفته علیه این بازی واقعا منصفانه بوده یا صرفا به‌خاطر خشم ناشی از براورده نشدن انتظارات بالای بازیکنان، نمرات بازی پایین آمده است.

 Battlefield 2042 بازی‌ای است که از همان ابتدا توانایی ناامید کردن شما را دارد.

اما چرا باید پس از تجربه‌های موفقی مثل بتلفیلد 1 و بتلفیلد 5 شرکت DICE به این شکل باعث خشم هواداران این مجموعه شود؟ چه المان‌هایی در بازی‌های قبلی وجود داشته که در این نسخه بازی نیست و طرفداران این مجموعه را کلافه کرده است؟ قبل از اینکه به این سوالات بپردازیم، باید به این اشاره شود که مشخص‌ترین تفاوت این بازی با دو بازی قبلی سری بازی‌های بتلفیلد در نگاه آن به آینده است. در بتلفیلد 1 و 5 بازی در زمان گذشته جریان داشت.

مورد دیگری که باید درباره این بازی بدانید نبود قسمت کمپین یا بخش داستانی است! علاوه بر آن تجربه من از این بازی بر روی کنسول PS4 بوده و ممکن است در پلتفرم‌های دیگر تجربیات بازیکنان به شکل جزئی متفاوت باشد. یکی از این تفاوت‌ها این است که در کنسول‌های نسل نُه و رایانه شخصی، 128 بازیکن و در کنسول‌های نسل هشت، 64 بازیکن در یک سرور حضور دارند. در این بازی به شما No – Pat گفته می‌شود که همان معنی پناهنده یا تبعید شده را می‌دهد.

Conquest و  Breakthrough – مودهای کلاسیک سری بازی‌های بتلفیلد

این دو حالت بازی از مودهای کلاسیک سری بازی‌های قبلی بتلفیلد بوده که در این نسخه از بازی نیز شاهد آن هستیم. در این دو مود شما و هم تیمی‌هایتان باید به هرکدام از هدف‌های تعیین شده بر روی نقشه سر بزنید و آن‌ها را به تصرف تیم خود در بیاورید. بازی هنگامی تمام می‌شود که شما تمامی بخش‌ها را به تصرف خود در آورده باشید.

تفاوت مود کانکوئست و بریک ترو در این است که در Breakthrough شما نمی‌توانید به هر بخشی که می‌خواهید بروید و باید از قسمت تعیین شده به مبارزه با دشمن بپردازید. درواقع همانطور که از اسم این مود نیز پیداست، باید دشمن را در محل مبارزه به سمت عقب ببرید. وقتی تیم شما پیروز خواهد بود که بتوانید دشمن را تا حد نهایت به سمت عقب ببرید. البته در مود Breakthrough وظیفه افراد مدافع جلوگیری از عقب نشینی و افراد مهاجم، جلو بردن خط مقدم مبارزه است.

 اگر بخواهیم در چند کلمه این دو مود را بررسی کنیم، باید از عبارت «کسل کننده ناشی از شلوغی بیش از حد» استفاده کنیم.

سری بازی‌های بتلفیلد به نقشه‌های بزرگ و بسیار زیبایشان شناخته می‌شوند. اتفاقی که در این سری نیز افتاده است و نقشه‌ها بسیار عظیم اند و چند مورد از نقشه‌ها هم بسیار زیبا طراحی شده اند. اما این بزرگی بیش از حد باعث صدمه به بازی شده است.

به محض ورود به بازی بتلفیلد در این دو مود چیزی که توجه شما را به خودش جلب می‌کند خلوت بودن محل ریسپان شماست. درواقع شما برای رسیدن به دشمن باید راه بسیار زیادی را طی کنید. در نگاه کلی نقشه بازی Battlefield 2042 به این شکل است که در قسمتی از آن آنچنان هرج و مرج وجود دارد که فقط باید امیدوار بود تا مدت بیشتری در این قسمت ماند و توسط دشمن کشته نشد! درحالی که در قسمتی دیگر که بیشتر قسمت‌های نقشه را شامل می‌شود، شما باید فقط از مناظر موجود در اطرافتان لذت ببرید و به سمت محل شلوغی بدوید!

داینامیک بودن آب و هوا و دو مدل دویدن از المان‌هاییست که به شخصه در این بازی برایم جذاب بود. اما حتی همین پویا بودن آب و هوا و دویدن سریع‌تر نیز نمی‌تواند آنچنان به کسل کننده بودن و به اصطلاح «خالی بودن نقشه» کمک کند.

شخصا مود Breakthrough بیشتر از Conquest برایم جذاب است. دلیل آن هم این است که در مود Breakthrough تیم شما و دشمن در قسمت خاصی حضور دارد و عملا مشکل نقشه بسیار بزرگ دیگر وجود ندارد. به بیان دیگر نقشه محدودتر می‌شود و پیمایش‌های کسل کننده برای رسیدن به دشمن بسیار کمتر می‌شود. چرا که بازی به شما اجازه ریسپان یا دیپلوی شدن در هر قسمتی را نمی‌دهد. اما همانطور که گفته شد، علاوه بر خالی بودن نقاطی از نقشه، بیش از حد پر بودن نقاطی از آن هم بسیار آزار دهنده است.

بازی بتلفیلد 2042 گویا آنقدر به تزریق عنصر هیجان اصرار داشته که آن را بیشتر به هرج و مرج و شلوغی بیش از حد رسانده است. تصور کنید در مکانی حضور دارید که هم تانک‌های دشمن و هم پیاده نظام‌های تیم مقابل علاوه بر هلیکوپتر و هواپیماهای جنگی در یک قسمت قرار دارند. به همه این‌ عوامل ربات‌های جنگی را نیز اضافه کنید! ربات‌هایی که به عقیده من می‌توانستند بسیار کار شده تر و کاربردی تر از چیزی باشند که هستند.

 در این شرایط شما شاید موفق به کشتن یک یا دو نفر از افراد تیم حریف شوید، اما پس از حذف دشمن، باید منتظر گروهی از افراد تیم مقابل باشید که از چندین طرف به شما حمله می‌کنند. به عبارت دیگر، وقتی دشمنی را بکشید، باید منتظر مرگ خود نیز باشید!

به طور کلی نکته آزار دهنده ای که وجود دارد این است که در این مود و مودهای بعدی شما به شلیک‌های زیادی برای کشتن حریف خود نیاز خواهید داشت. چیزی که شاید برای بسیاری از جذابیت بازی کم کند. علاوه بر آن Recoil یا لگد تفنگ‌ها در بازی بسیار بالاست که به طبیعی بودن شلیک‌ها کمک می‌کند اما از لذت گیم‌پلی بازی می‌کاهد.

با دیدن یک منظره پر از جنجال و هیاهو ممکن است راه فرار شما و بسیاری دیگر رفتن به محل دورتر و شلیک به سمت دشمن به وسیله اسنایپر باشد. اما در این مورد هم این بازی عملکرد ضعیفی دارد. شما حضور دشمن را در فاصله کم هنگامی که در حالت نشانه رَوی هستید حس نخواهید کرد. همچنین کار با اسنایپر در بازی Battlefield 2042 نیز درمجموع تعریفی ندارد. در این دو مود تاکید بسیار زیادی بر روی استفاده از ماشین‌آلات جنگی شده است. این وسایل تانک، هلیکوپتر، هواپیما، هاورکرافت و ماشین‌های جنگی معمولی اند. به عنوان کسی که از تجربه ماشین‌‌آلات نظامی در بازی Battlefield 1 بسیار لذت برده است، اصلا تجربه این وسایل برایم جذاب و مهیج نبود.

نهایتا می‌توان گفت هر تیمی که در استفاده از این ماشین‌آلات حرفه‌ای تر باشد برنده نهایی بازی خواهد بود. همین اتفاق باعث شده است که به عنوان یک پیاده نظام در این بازی احساس مفید بودن به شما دست ندهد.

تفاوتی که بازی بتلفیلد 2042 با نسخه‌های قبلی آن دارد وجود کاراکترها یا اسپشیالیست‌ها (متخصص‌ها) در بازی است. هرکدام از این کاراکترها ویژگی‌هایی مخصوص به خود دارند. مثلا یکی از آن‌ها WingSuit و دیگری تفنگی دارد که با آن می‌تواند افراد تیم و خودش را به اصطلاح Heal کند. این ویژگی بازی آن را به بازی‌هایی مثل رینبو سیکس و Overwatch نزدیک می‌کند. اما این کاراکترها جز همین چند ویژگی و تفاوت رفتاری بعد از برد تیم، از جنبه دیگری تفاوت ندارند! در حقیقت شما می‌توانید کاراکتر خود را در چهار دسته اصلی انتخاب کنید. این دسته‌ها Assault، Medic، Engineer و Recon هستند. اما به عنوان مثال شما می‌توانید با کاراکتر Engineer وارد بازی شده و تجهیزاتی که مربوط به دسته Medic است را با خود ببرید.

 شاید هدف بتلفیلد 2042 از این کار برداشتن گامی جدید در مسیر تحول فرمت سربازان بازی بوده؛ اما این گام نصفه و نیمه برداشته شده. شما نه لذت قابلیت‌های انحصاری را مثل بازی رینبو می‌برید و نه همه قابلیت‌های کاراکترهای دیگر را دارید.

مورد نه چندان جالب دیگر این است که تفاوتی بین شما و دشمن در این کاراکترها نیست! اگر باز هم بخواهیم بین این بازی و رینبوسیکس مقایسه ای داشته باشیم، در بازی رینبو هیچوقت کاراکتری که در تیم شما وجود دارد در تیم حریف نیز وجود نخواهد داشت؛ جز وقتی که به شکل Recruit وارد بازی شوید که همان شکل بدون کاراکتر است. این یکسان بودن ظاهر کمی از ماهیت بازی و جنگ تمام عیاری که احتمالا هدف بازی بتلفیلد 2042 بوده کم کرده است. در این بازی از لحاظ Deploy شدن شما نیاز بسیار زیادی به هم تیمی‌های خود خواهید داشت. ریسپان شدن در محل هم‌تیمیتان که در محل شلوغی حضور دارد می‌تواند بسیار به سریع‌تر طی شدن شکل بازی و کند نبودن روند گیم‌پلی آن کمک کند.

 در مجموع، بازی بتلفیلد در این دو مود بیشتر از نسخه‌های قبلی تاکید بر روی بازی تیمی داشته است. اما در همین حین یکی از حیاتی ترین امکانات را برای کار گروهی که همان وویس چت است را قرار نداده است!

از دیگر امکانات بدیهی که در این بازی وجود ندارد نیز Scoreboard بازی است. البته ویژگی اسکوربرد قرار است ماه‌های آینده به بازی اضافه شود. نهایتا اما این دو مود برای چند ساعت بازی کردن بسیار مهیج و لذت بخش است. شما خود را بین تعداد زیادی دشمن و البته هم تیمی می‌یابید. اتفاقات زیادی اطراف شما می‌افتد و آب و هوا تغییر زیادی می‌کند.

اتفاقات پشت سر هم و شلوغی‌های بیش از حد بعد از مدتی نه تنها به جای تزریق هیجان باعث آزار بازیکن می‌شود، بلکه بازیکن با کمی دقت می‌تواند متوجه باگ‌های بسیار زیادی در بازی شود که به علت همین شلوغی ایجاد شده اند. چیزی که در این دو مود و مود پورتال اذیت کننده است وجود تعداد بات‌های زیاد در بازی است. بات‌های بازی اصلا باهوش نیستند و کشتن آن‌ها کار سختی نیست. اما به خاطر خلوت بودن سرورها و نقشه‌های بزرگ بتلفیلد 2042، بازی مجبور به گذاشتن بات‌ها به جای بازیکنان واقعی شده است.

مود Hazard Zone – تجربه‌ای نو در مجموعه بازی‌‌های بتلفیلد

به عقیده من، این مود بهترین حالت بازی بتلفیلد 2042 است. در این شکل بازی اصلا خبری از هرج و مرج و احساس بزرگ بودن نقشه نیست و اگر کار گروهی شما خوب باشد، شانس بالایی در پیروز شدن در این مود خواهید داشت. طرح کلی از این قرار است که شما با همان کاراکترهایی که قبل تر توضیح داده شد باید دیتاهایی را از ماهواره‌هایی که بر روی زمین قرار دارند جمع‌آوری کنید و از محل بازی خارج کنید.

این مود نزدیک‌ترین مود بازی به Rainbow six است. برعکس دو مود قبلی شما نمی‌توانید در تیم خود از کاراکتر تکراری استفاده کنید. در مود Hazard Zone تمرکز بسیار بیشتری بر روی کار تیمی وجود دارد. شما اگر در حین بازی کشته شوید و هم‌تیمی‌تان هم شما را دوباره Revive نکند دیگر زنده نخواهید شد. در مسیر جمع‌آوری دیتاها شما باید با دشمنانی که گاها هوش مصنوعی هستند نیز مبارزه کنید. در این مبارزات همانطور که گفته شد، کار تیمی اهمیت بالایی دارد. چرا که اگر به صورت تکی بخواهید به قسمتی حمله کنید، علاوه بر شانس کمی که برای پیروزی خواهید داشت ممکن است کمی بازی برایتان گیج کننده به نظر برسد.

در این مود شما برخلاف مودهای قبلی احساس مفید بودن خواهید داشت.

نهایت لذت در مود Hazard Zone را وقتی می‌توانید تجربه کنید که با دوستان خود وارد بازی شوید. در این بخش شما با هر بار برد بازی امتیازاتی را جمع‌آوری خواهید کرد که با آن می‌توانید برای بازی بعدی خود را تجهیز کنید. البته باگ‌هایی که در دو مود قبلی وجود داشت در این قسمت نیز دیده می‌شود و همچنان برای از پا درآوردن حریف شلیک‌های زیادی لازم است.

مود Portal – بازگشتی به گذشته

تفاوت اصلی بتلفیلد 2042 با سایر نسخه‌های آن همین مود پورتال آن است. حالتی که به شما اجازه می‌دهد به نسخه‌های پیشین سری بازی‌های بتلفیلد (Battlefield 3، Battlefield Bad Company 2 و Battlefield 1942) سر بزنید و حتی سربازان و تجهیزات جنگی بتلفیلدهای قبلی را در مقابل یکدیگر قرار دهید! مبارزه در نقشه‌های جذاب و خاطره‌انگیز این سه بتلفیلد این مود را به محبوب‌ترین مود بازی تبدیل کرده است.

اما این پایان ماجرا نیست! شما در مود پورتال می‌توانید بازی‌های خود را شخصی سازی کنید و هر مدلی که دوست دارید آن‌ها را تنظیم کنید. مثلا سرعت حرکت بازیکنان را زیاد کنید یا کاری کنید که تنها با سلاح سرد بتوان وارد بازی شد. همچنین کارهای بامزه زیادی نیز می‌توانید در این مود انجام دهید. تنظیماتی مثل ریلود کردن تفنگ با 5 بار بالا و پایین پریدن از جمله کارهاییست که باعث جذاب شدن بازی و بالا بردن جنبه فان آن می‌شود.

 در حالت Portal، مودهای زیادی را نیز می‌توانید پیدا کنید. مودهایی مثل Team Deathmatch و Rush از این نمونه اند.

مود Rush که در بتلفیلدهای قبل نیز وجود داشت برای افرادی که با اسنایپر خوب کار می‌کنند با ترکیب نقشه‌های فوق العاده می‌تواند تجربه بسیار لذت بخشی را به ارمغان بیاورد. یکی از بهترین قابلیت‌های مود پورتال این است که شما به راحتی می‌توانید به سرورهایی که بقیه بازیکنان با تنظیمات خاص خود ساخته اند وصل بشوید و لازم نیست حتما خودتان این مود ها را تنظیم کنید.

چیزی که در این مود باعث نا امیدی می‌شود تعداد کم افراد حاضر در آن و وجود بات‌های فراوان به خاطر کمبود بازیکن است. بات‌های بازی گاها به قدری زیاد می‌شوند که تجربه بازی آنلاین را از شما می‌گیرد. البته که تنظیمات بات‌ها مربوط به Host سرور است اما برای پر شدن سرور بازی، چاره‌ای جز زیاد کردن تعداد بات‌ها نیست.

کلام آخر

احتمالا اولین چیزی که در هنگام ورود به بازی توجه شما را به خود جلب می‌کند، عدم اتصال به سرور است. بازی ای که تنها چند ماه از عرضه آن گذشته نباید چنین مشکل بزرگی در وصل شدن به سرور داشته باشد. این مشکل خودش را طوری نشان می‌دهد که شما در ساعات خاصی از روز شاید اصلا وارد بازی نشوید و یا برای وارد شدن باید زمان زیادی را منتظر بمانید.

یکی از کارهایی که برای حل تقریبی این مشکل کارساز است تغییر کانکشن است. برای ورود به بازی شما باید هم کانکشن‌های مختلف و هم ساعات مختلف روز را در نظر داشته باشید و این برای بازی بزرگی مثل بتلفیلد شکست بزرگی است. این بازی نکات مثبت کوچکی هم دارد. مثلا از مواردی که به شخصه خیلی از کار با آن لذت بردم منوی دسترسی سریع برای تعویض نشانه تفنگ و دیگر تجهیزات بود. یا ربات‌های Ranger با اینکه جای کار بیشتری داشتند، تجربه جالبی را به بازیکن می‌دادند. اما نکات منفی آنقدر زیاد اند که توجه شما را به خود معطوف می‌کنند.

وقتی نکات مثبت این نسخه بازی بیشتر در مود پورتال آن پیدا می‌شود؛ خود نشان از فاصله گرفتن بتلفیلد از المان‌هاییست که بتلفیلد را به خاطر آن‌ها دوست داریم. نبود امکانات بدیهی و رعایت نشدن توازن در نقشه‌های بازی از مواردی است که باعث دلسرد شدن بازیکن از ادامه بازی می‌شود. همین نا امید شدن بازیکنان نیز باعث خالی بودن نقشه بازی بتلفیلد و نهایتا ایجاد سیکل معیوبی شده که عملکرد بازی را بدتر می‌کند.

با تمام این اوصاف، این بازی می‌تواند به سرنوشت بازی بتلفیلد 4 دچار شود. بازی‌ای که در ابتدا انتقادات از آن زیاد بود و اکنون به عنوان یک بازی موفق شناخته می‌شود. درواقع بزرگترین صدمه به این بازی را همین ترک کردن بازیکنان آن به آن زده‌اند. این بازی اگر با آپدیت‌های بعدی بهتر شود، می‌تواند باز هم بازی ای در حد مجموعه بتلفیلد شود و از یک شکست بزرگ فرار کند. در موقعیت فعلی، منطقی‌ترین کار تجربه بازی به صورت موقت و سپس انتظار برای بهبود شرایط آن است. اگر می‌خواهید بازی را با هزینه کم تجربه کنید و تصمیم نهایی را بعدا بگیرید، پیشنهاد ما اجاره بازی Battlefield 2042 است.

در نهایت، این بازی ارزش بازی کردن را دارد و می‌تواند بسیار هم شما را مجذوب خود کند، اما این کشش و جذابیت دوام زیادی نخواهد داشت و جای خود را به هرج و مرجی تکراری و کسل کننده می‌دهد. برای خود من، نهایت جذابیت بازی همان یک هفته اول تجربه آن بود. دلیل این کاهش بازیکن سرورهای آن هم نیز احتمالا همین باشد.