مینیون‌های بازیگوش با انیمیشن جدیدی به سینماها بازگشتند. انیمیشن سینمایی Minions: The Rise of Gru قرار است که یک ماجراجویی مهیج و خنده‌دار باشد. در این فیلم، موجودات زرد کوچک و بامزه‌ای حضور دارند که یاد می‌گیرند برای ارباب جدیدشان کار کنند.
جالب است بدانید که Minions 2 پنجمین قسمت از مجموعه انیمیشن‌های Despicable Me (من نفرت‌انگیز) به شمار می‌رود. به علاوه، یازدهمین محصول شرکت انیمیشن‌سازی ایلومینیشن است که پیش از این نیز انیمیشن‌هایی مانند لوراکس و زندگی پنهان حیوانات خانگی را ساخته بود.
صداپیشگان اصلی Minions 2 استیو کارل و پیر کافین هستند که در نقش شخصیت‌های اصلی فیلم (کافین در نقش مینیون‌ها و کارل در نقش گرو) صداپیشگی می‌کنند. آن‌ها تا کنون در تمام قسمت‌های مجموعه‌ی Despicable Me حضور داشته‌اند.
در ادامه، گزیده‌ای از نقدهای انیمیشن Minions: The Rise of Gru را به همراه خلاصه‌ی داستان این فیلم برای شما گردآوری کرده‌ایم. همراه گیم‌نیوز باشید.
خلاصه‌ی داستان
داستان از جایی آغاز می‌شود که انیمیشن Minions در آن‌جا به پایان رسیده بود. گروی دوازده ساله، سودای تبدیل شدن به بهترین ابرشرور جهان را در سر دارد. بنابراین او در یکی از معروف‌ترین گروه‌های خلافکاری عضو می‌شود. حالا گرو باید توانایی‌هایش را به سایر اعضای باند اثبات کند. او با کمک مینیون های خود موفق می‌شود یک سنگ قیمتی را بدزدد. اما این تازه سرآغاز همه‌ی مشکلات است.
مشخصات فیلم
- کارگردان: کایل بالدا
- نویسنده: برایان لینچ
- صداپیشگان: پیر کافین، استیو کارل، میشل یئو، ژان کلود ون دام، دولف لاندگرن
- شرکت توزیع‌کننده: یونیورسال پیکچرز
گزیده‌ی نقدهای انیمیشن Minions: The Rise of Gru
راجر مور (Movie Nation):
این فیلمی از نابغه‌های دیوانه است. همچنین یک فیلم سینمایی پاپ کورنی است که صحنه‌های خنده‌دار بیشتری را نسبت به هر انیمیشن دیگری که امسال دیده‌ایم، ارائه می‌کند. علاوه بر این‌ها Minions 2 به‌نوعی خشن و دیوانه‌کننده هم هست. حتا ممکن است پیچیده‌ترین و جذاب‌ترین فیلم کارتونی از زمان لونی تونز باشد.
رابی کالین (The Telegraph):
انیمیشن Minions 2 حاوی لذتی غیرمنتظره است. با سرعتی بی‌سابقه کاری می‌کند که تماشاگران‌اش آشفته شوند و در عین حال، آن‌ها را می‌خنداند. چنان که تنها در 10 دقیقه‌ی ابتدایی‌اش یک تعقیب و گریز جانانه وجود دارد. ولی باز هم Minions: The Rise of Gru چیزی بیشتر از تکرار شیک فیلم‌های قبلی نیست.
جانی اولکسینسکی (New York Post):
مینیون‌ها، این سرسپردگان بیش‌فعال، در پنجمین قسمت از فرانچایز من نفرت‌انگیز بازگشته‌اند. یک پیش‌درآمد لذت‌بخش که توضیح می‌دهد چگونه ابرشرور قصه (با صدای استیو کارل) به عنوان یک انسان طردشده و غیرعادی در دوازده سالگی‌اش تسلیم شیطان شد. هرچند که این جور فیلم‌ها خیلی سبک هستند، اما هیچ‌کس به اندازه‌ی مینیون‌ها نمی‌تواند خنده‌دار و دوست‌داشتنی (یا بازارپسند) باشد.
سورن اندرسون (Seattle Times):
لحن فیلم از آغاز تا سکانس پایانی‌اش دیوانه‌وار است. از این رو، بچه‌ها این فیلم را دوست خواهند داشت. اما به طور عجیبی، بزرگ‌ترین طنین داستان را پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های بچه‌ها (اگر در سینما حضور داشته باشند) احساس می‌کنند. به این دلیل که آن روزها را (دهه‌ی 70 میلادی) به چشم خود دیده‌اند.
فرانک شک (Hollywood Reporter):
این فیلم دارای لحظات خنده‌دار زیادی است و نشان می‌دهد که خنده‌دارترین فیلمنامه‌نویسی این روزها برای فیلم‌های انیمیشن است. کارل به عنوان یک گرو شیطانی موفق می‌شود حتا زمانی که در بدترین حالت خود رفتار می‌کند، دوست‌داشتنی باشد. در نتیجه، بچه‌ها به ستایش مینیون‌ها ادامه خواهند داد.
طرح داستانی پیچیده
بری هرتز (The Globe and Mail):
پنج قسمت فرانچایز Minions ممکن است در سطح پیکسار نباشند، اما از دنباله‌های سونیک خارپشت یا هتل ترانسیلوانیا جلوتر هستند. با این حال، The Rise of Gru ضعیف‌ترین قسمت فرانچایز است. طرح داستانی این فیلم، تنها برای کسانی قابل درک است که توجه بیش از حد دقیقی دارند. از آن بدتر، شخصیت‌های جدید هم تا حدی آزاردهنده هستند.
کیت اربلند (Indiewire):
دنباله‌ای درهم و برهم که دقیقا به درد بچه‌های کوچک می‌خورد. آیا مینیون‌ها بامزه و خنده‌دار و احمقانه هستند؟ بله. آیا آن‌ها طیف گسترده‌ای از لباس‌ها و کلاه‌گیس‌های دهه‌ی 70 را به کار می‌برند؟ بله. اما این تنها یک برش کوچک از فیلم است که حتا در 88 دقیقه هم به طور تحمل‌ناپذیری پر شده و خیلی کم به آن پرداخته شده است.
جیسون بریلی (Play List):
انیمیشن Minions 2 بسیار کوتاه است (86 دقیقه) و باید گفت بهتر از من نفرت‌انگیز 3 یا مینیون‌ها (احتمالا آزاردهنده‌ترین فیلم سینمایی تاریخ) محسوب می‌شود. ولی باز هم یک انیمیشن سطح پایین است. چراکه ایده‌ی محوری آن درباره‌ی ضدقهرمانی ابرشرور و موجودات هذیان‌گویی که به او خدمت می‌کنند، ایده‌ی ضعیفی بوده است.
جاش اشپیگل (Polygon):
انیمیشن جدید مینیون‌ها از انتظارات پایین مخاطبان خود بهره می‌برد. برای ایجاد سر و صدا لازم نیست که فیلمی حتما پیشگامانه، خاطره‌انگیز یا خنده‌دار باشد. آن هم در تابستانی که فیلم‌های پرفروش کمی دارد. این فیلم، واقعا همان چیزی نیست که ما به آن نیاز داریم.
پیتر بردشاو (The Guardian):
برای من، فرانچایز مینیون‌ها هرگز به نقطه‌ی الهام‌بخشی که پیکسار در برخی از دوره‌ها به آن می‌رسید، صعود نکرد. بهترین بخش آن احتمالا نمایش آهنگ موفق فارل ویلیامز به نام Happy در آلبوم موسیقی متن Despicable Me 2 بود.