طرفداران بازی «آخرین ما» (The Last of US) حالا مدتها است که در انتظار بخش وعدهدادهشدهی «چندنفره» نشستهاند. حالتی از این بازی که ظاهرا قرار نیست به زودی عرضه شود. بخشی که طبق گزارشها و گمانهزنیهای خبرنگاران، در مرحلهی توسعه متوقف شده و با مشکلاتی مواجه است. مشکلاتی که ممکن است جلوی انتشار آن را به کل بگیرند. حالا در روزهای اخیر بحث پیرامون بازیهای «ناتیداگ» دوباره داغ شده، اما خبری از این بخش در حال توسعه نیست. بلکه ظاهرا ناتی داگ در حال ساخت «ریمستر» بازی The Last of Us 2 است. خبری که از طرفداران را به دو جبههی کاملا مختلف تقسیم کرد.
اگر روزی ریمستر این بازی برای پلی استیشن 5 عرضه شود، من حتما آن را تهیه میکنم. در واقع یکی از سوالات اساسی من هنگام عرضهی کنسول پلی استیشن 5 این بود که چرا خبری از بهروزرسانی آخرین ما: بخش دوم برای این کنسول نیست. اجرای این بازی با وضوح تصویر 4K و نرخ فریم 60 قاب بر ثانیه، همگام بودن با ویژگیهای لمسی و ماشههای تطبیقی «دوالسنس» تمام چیزهایی بود که انتظار داشتم. سوالی که بعد از انتشار افزونه 1.08 و اضافه شدن نرخ فریم انتخابی بین 30 یا 60 قاب و اضافه شدن لرزش به دوالسنس، هنوز هم پابرجا بود. چرا خبری از نسخهی کاملا مطابق با پلی استیشن 5 نیست؟
به نظر میرسید که هزینهی این پروژه هم نسبت به پروژهی چندنفره کمتر باشد. و در عوض، شاید فایدهاش هم به مراتب بیشتر. اما خبری از این بهروزرسانیِ به عقیدهی من ضروری نبود. و هنوز هم این سوال برای من وجود دارد: چرا سونی یک بهروزرسانی از این بازی مخصوص PS5 منتشر نمیکند؟
طبیعتا بازی آخرین ما یکی از بهترینهای پلی استیشن و یکی از مهمترین عناوین برای فروش کنسولهای سونی است. چه کسی میتواند از خیر یک بازی با این عظمت بگذرد؟ آن هم حالا که با انتشار سریال شبکهی «اچبیاُ» نامش بیشتر هم سر زبانها افتاده؟
به هر تقدیر، به هر دلیلی که نمیدانیم پروژهی «چندنفره» بر این بهروزرسانی ترجیح داده شده بود. طرفداران هم به هر حال برای این تجربه هیجانزده بودند. تا اینکه برخی خبرنگاران مراحل توسعهی این بازی را به «جهنم» تشبیه کردند. از شرایط بحرانی مدیریت پروژه در ناتیداگ نوشتند و استودیو هم هیچ خبری از آن منتشر نمیکرد. کمکم مخاطبین این بازی باور کردند که حداقل به این زودی خبری از آخرینِ ما: چندنفره نخواهد شد. اگر این روند را با کاری که «راکستار» با دو عنوان بزرگ خود یعنی «جیتیای» و «رد دد» کرد مقایسه کنیم، شاید به اهمیت آن برای سونی و ناتیداگ هم پی ببریم. راکستار عملا توانست دو عنوان سودآور و پرفروش خود را به عناوینی ارتقا دهد که همواره در حال درامدزایی و پول چاپ کردناند. پلی استیشن هم باید از چنین عنوانی برخوردار میبود. شاید ناتیداگ برنامهای بیش از حد بلندپروازانه را انتخاب کرد.
هنوز هم به نظر میرسد مراحل ساخت چنین پروژهای در جهانِ Last of Us بیشباهت به جهنم توسعه نباشد. اگرچه اکنون برای نتیجهگیری درباره سرنوشت این پروژه خیلی زود است، اما به نظر میرسد حداقل یکی از اهداف ریمستر The Last of Us 2 تامین بخشی از هزینههای آن است. هزینههایی که روز به روز هم در حال افزایش هستند و بازیسازان با وجود تثبیت قیمت 70 دلاری بازیها، هنوز هم مجبور به کوچک کردن تیمها و تعدیل نیرو هستند. هدف دیگر، میتواند نزدیک کردن تجربهی بازیکنندگان این نسل به بازی با ارائهی ارتقای کیفی و بهبود گرافیکی باشد. طبیعتا همهی کاربرانی که اکنون کنسول پلی استیشن 5 دارند بازی The Last of Us 2 را در نسل قبل تجربه نکردهاند. در این نسل هم تنها نسخهی پلی استیشن 4 در دسترس آنها بوده و چیزی را تجربه کردهاند که با همهی کیفیت و زیباییهایش، متعلق به نسل قبل است.
شاید در یک نگاه کلی، ریمستر The Last of Us 2 ضرورتی نداشته باشد. اما ناتیداگ میتواند در جزئیات این معادله، زمین بازی را به نفع خود تغییر دهد. شاید فروش ریمیک The Last of Us 1 برای تامین هزینههای استودیو کافی نبوده و این آخرین تیرِ دراکمن و رفقایش در سانتا مانیکای کالیفرنیا برای خروج از بحران باشد.
خالقین آنچارتد با انتشار این ریمستر میتوانند برای بخش چندنفره آخرینِ ما وقت بیشتری هم بخرند. عرضهی این ریمستر میتواند یک یاداوری و تجدید خاطره بهجا و مناسب هم با داستان، شخصیتها و ستینگ آن باشد. چیزی که بازیکنندهها را برای عرضهی یک بازی متفاوت آنلاین آماده کند. ناتیداگ از 2020 و عرضهی آخرین ما: بخش دوم به بعد، تنها عناوینی که عرضه کرده، ریمستر دو بازی «آنچارتد 4» و «آنچارتد: میراث گمشده» در قالب یک مجموعه و بازسازی پرایراد و مضحک «آخرین ما: بخش اول» بوده است. آیا این شرکت میتواند برای آخرین بار با یک بازسازی دیگر، جای پایش را محکم کند و بالاخره غولِ بزرگ انتشار یک بازی چندنفرهی جاهطلبانه را به زانو درآورد؟