فعالیت بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای در چند ماه اخیر تغییرات زیادی در موضوع و ماهیت به خود دیده‌اند. گویی همه‌ی آن‌چه در بنیاد می‌گذشته فراموش شده و تحت تاثیر شوکِ بزرگ تغییر مدیرعامل، همه چیز به حالت پیشرفض کارخانه بازگشته است. در واقع تیم اجرایی بنیاد هنوز بسیاری از وظایف گذشته‌ی خود را برعهده دارد، اما در میان بازدید از کارخانه‌ی ایران خودرو و عسلویه، آن‌ها را گم کرده است.
انستیتو و دایرک دو بازوی توانمند بنیاد در چند ماه اخیر که فعالیت‌های زیادی داشته‌اند محسوب می‌شوند. انستیتو که رسما با ورود صادق پژمان به بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای از مرگ حتمی نجات یافت و سپس با مدیریت دکتر فرزانه شریفی احیا شد، به نظر مهم‌ترین و باارزش‌ترین دارایی بنیاد محسوب می‌شود. فعالیت‌های انستیتو از همان تابستان شدت گرفتند و ادامه یافتند، اما بهتر است بنیاد برای آینده‌ی این مدرسه‌ی بازی‌سازی ارزشمند نیز برنامه‌ای داشته باشد، تا خود آن‌چه را به تازگی از باتلاق نجات داده به برهوت بیابان نسپارد.
دایرک، بخش تحقیقاتی بنیاد نیز در ماه‌های اخیر از پرتحرک‌ترین اعضای بنیاد ملی بازی‌های رایانه‌ای بوده و فعالیت‌های آن حتا نسبت به سال گذشته نیز رشد داشته‌اند. از برنامه‌ریزی برای سمپوزیوم بازی‌های جدی تا برگزاری هکاتون بازی‌های جدی در دو شهر تبریز و تهران و تعامل با دیگر بخش‌های بنیاد و توافق با ارگان‌های مختلف برنامه‌های بخش پژوهی بنیاد و کاملا در چشم هستند.
در این شرایط، همگرا به کار خود ادامه می‌دهد، اما به نظر می‌رسد که مدیریت آن دچار سوءتفاهم شده و تکلیف خود را نمی‌داند. از طرفی در یک گزارش بدون شفافیت، آماری از میزان حمایت‌های همگرا در شش ماه اول سال 98 ارائه می‌شود که ابدا نمی‌توان از آن استفاده‌ای کرد. پی بردن به هدف انتشار این گزارش ساده است، اما پریدن به نقطه‌ی قضاوت در این شرایط کار چندان درستی نیست، و بهتر است منتظر شفاف‌سازی در این زمینه بمانیم. همگرا به علاوه با همکاری با دایرک و انستیتو، شرایط عجیبی را تبلیغ می‌کند که ابدا با عقل جور در نمی‌آید. در تبلیغات دایرک دیدیم که شرکت در سمپوزیوم بازی‌های جدی 98 برای اعضای همگرا رایگان شده است. ابتدا باید پرسید که دقیقا کدام یک از اعضای همگرا به شرکت در این سمپوزیوم علاقه‌ای دارند و بعد باید دید که کدام یک از این استودیوهای عریض و طویل قرار است از رایگان شدن چنین هزینه‌ای سود ببرند؟ در همین راستا، انستیتو نیز اعلام کرده که شرکت در کلیه کلاس‌های دوره زمستان انستیتو ملی بازی‌سازی برای اعضای همگرا رایگان شده است. و اگر نگاهی به لیست اعضای همگرا بیاندازیم متوجه می‌شویم که شاید تنها ده درصد از کلاس‌های انستیتو برای تنها ده درصد از اعضای همگرا مفید خواهند بود. باز هم باید پرسید که این دقیقا چه منتی است که بنیاد با انستیتو و همگرا بر سر بازی‌سازان می‌گذارد؟
در این میان با یک توافق بر سر صندوق جسورانه سرمایه‌گذاری در حوزه بازی‌های رایانه‌ای میان بنیاد، شرکت مبین وان و شرکت دیدگاهان نوین، امیدهایی برای توسعه‌ی بازی‌های رایانه‌ای در سال‌های آتی به وجود آمد، که البته با دقت در طرفین قرارداد و مالی بودن اهداف آن، نمی‌توان چندان به نتیجه‌ای مثبت برای بازی‌سازان امیدوار بود. تنها نگاهی به رزومه و سوابق مدیرعامل شرکت مبین وان، و کسب اطلاعاتی اجمالی از طریق وبسایت شخصی سید صابر امامی، می‌شود حدس‌هایی درباره‌ی نتیجه‌ی این توافق زد و خیلی راحت خیال ورود سرمایه به صنعت بازی را خام فرض کرد.
در چنین شرایطی و وقتی سید صادق پژمان برای هر پستی مشکل انتخاب نیروهای زبده دارد و کسانی که سابقه‌ی کار اجرایی در حوزه‌ی بازی دارند، یا حاضر به همکاری نیستند یا به دلایل دیگر راحت کنار گذاشته می‌شوند، نمی‌توان به حضور موثر بنیاد در آتیه‌ی صنعت بازی در کشور دل خوش کرد. اگرچه کارنامه‌ی مدیران قبلی بنیاد هم چندان سفید نیست و مسائل حل نشده و ابهاماتِ جدی درباره عملکرد آن‌ها وجود دارد، رویه‌ی جدید بنیاد با مدیرعامل جدید و تیم اجرایی جدیدش کم‌کم از مرز نگران‌کننده هم رد می‌شود.
در این فضا اما فرصت سوء استفاده افرادی که خود را مدت‌ها است به طرق مختلف به بازی‌سازی چسبانده‌اند فراهم می‌شود. احتمالا برخی از شبه‌بازی‌سازان دوباره برای گرفتن حمایت‌های مالی پشت در بنیاد صف می‌بندند و عده‌ای دیگر نیز برای نفوذ به حلقه‌ی صاحب قدرت و ثروت در بنیاد، در هر برنامه‌ای حضور می‌یابند تا در بزنگاهی، غنیمت خود را بردارند و بروند. به وجود آمدن این فضا در کنار همه‌ی موضوعات دیگری که بنیاد را تحت تاثیر قرار داده‌اند، آفت بزرگ‌تری را به وجود خواهد آورد که بسیاری از ارگان‌های سیستماتیک در کشور همین حالا نیز دچار آن هستند. اداره‌ای که تا کنون به اندازه‌ی خود خانه‌ی دوم بازی‌سازان و مشوق اصلی آن‌ها برای ادامه دادن به راه دشوار بازی‌سازی بود، حالا به یک ساختمانِ چندطبقه‌ی پر از آدم تقلیل یافته است که کارکرد مشخصی ندارد و احتمالا به زودی با نیروهای تحمیل‌شده‌ی دولتی اداره خواهد شد تا امیدهای یک نسل کاملا ناامید بشوند.
تغییرات در سطح معاونان ارشد بنیاد، اولین شوک جدی به این سازمان بود. سازمانی که خود را متولی بازی‌های رایانه‌ای در کشور می‌داند، اما امسال هیچ فعالیتی در این راستا انجام نداده است. حال آن‌که نمایشگاه بازی‌های رایانه‌ای نیز به احتمال زیاد برگزار نخواهد شد، تا تنها فعالیت اجرایی بنیاد در سال 98 همان لیگِ دست و پا شکسته‌ای باشد که عملا تیمِ بنیاد حسن کریمی قدوسی آن را برگزار کرد. با این‌که مدیریت صادق پژمان هنوز درگیر صاف کردن بدهی‌های دوران مدیریت حسن کریمی قدوسی است و عملا دستش برای اجرای برنامه‌های جدید باز نیست، بهتر است تا دیر نشده بنیاد را از وضع فعلی خارج کند.
ممنونم سعید جان
یادداشت خوبی بود.
امیدوارم بنیاد کمی با آگاهی بیشتری فعالیت رسانه‌ای خودش رو ادامه بده.