نگاهی به فیلم ترسناک Host – وحشت در دوران قرنطینه با اپلیکیشن زوم

فیلم ترسناک جدید و انگلیسی میزبان (Host) که این هفته از شبکه Shudder پخش می‌شود، در زمان قرنطینه نوشته، فیلم‌برداری و کاملا در پلتفرم زوم (Zoom)، که یک نرم‌افزار برای تماس تصویری‌ است، ساخته شده است. نویسنده و کارگردان آن راب سویج و سایر نویسندگان جما هرلی و جد شفرد هرگز به صورت حضوری با بازیگرانشان در تماس نبوده‌اند. بازیگران هریک جداگانه و در خانه خود نقش‌هایشان را فیلم‌برداری کرده‌اند‌. فیلم از راه دور تدوین و تکمیل شده است.

شیوع بیماری کووید-19 بزرگترین وقفه تاریخ را در صنعت سرگرمی ایجاد کرده است. اکران فیلم‌هایی که آماده پخش بودند، همگی به زمان عقب‌تری موکول شده است و حنی برخی از آن‌ها به اجبار در شبکه پخش خانگی به نمایش درآمدند. فعالیت فیلم‌هایی که در دست ساخت بودند نیز متوقف شده است و زمان از سر گرفتن ساخت آن‌ها هنوز مشخص نیست. همچنین سالن‌های سینما نیز رکود مالی بی‌سابقه‌ای را تجربه می‌کنند.

این نقد و بررسی ترجمه شده از وبسایت گیم‌اسپات است.

در این میان آثار هنری‌ای که این روزها ساخته می‌شود به نوعی تاثیر گرفته از همین شرایط‌ هستند. دیوید سندبرگ سازنده Shazam مجموعه ای کوتاه و ترسناک به نام Shadowed می‌سازد و مایکل برگ در حال تهیه‌کنندگی فیلم هیجانی متاثر از همه‌گیری به نام Songbird است.

شرایط فیلم و داستان آن با توجه به روند چند ماه گذشته کاملا آشناست و دست کم برای اکثر ما اتفاق افتاده است، اما با یک تفاوت.

شش دوست جوان به نام‌های هالی، رادینا، تری، جما، کرولین و اما در عصری در دوران همه‌گیری بیماری برای نوشیدن، خندیدن و صحبت درباره موقعیت عجیبی که جهان به آن دچار شده است در زوم دور هم جمع می‌شوند. هالی، میزبان این دورهمی، اینبار یک مهمان هفتم نیز به نام سیلان که یک کارمند میانسال است برای رهبری گروه در طول یک مراسم احضار مجازی دعوت کرده است. مراسم شکل سرگرم‌کننده‌ای به خود می‌گیرد. در این میان فقط هالی است که مراسم احضار را جدی گرفته ولی طولی نمی‌کشد که اتفاقات، عجیب و ترسناک می‌شوند.

به نظر می‌رسد که ساخت فیلم در فضای برنامه زوم گزینه‌ جدیدی برای فیلم‌سازان و بازیگران در دوران قرنطینه باشد و این روند بی‌نظیر می‌تواند به سرکردگی «میزبان» مسیر درخشان‌تری را ادامه دهد.

پی بردن به علت موفقیت‌آمیز بودن این فیلم و توجه فراوانی که به آن شده کاری ساده است. فیلم از یک تجربه روزمره که همه ما در ماه‌های پیشین با آن سر و کار داشتیم استفاده می‌کند: تماس تصویری!

میزبان، آخرین فیلم ساخته شده در سری فیلم‌های تکنولوژی محور است که برای داشتن تجربه‌ای متفاوت، بهتر است آن را در دستگاه‌هایی که روزمره از آن برای تماس‌های تصویری استفاده کرده‌اید تماشا کنید. تماشای این فیلم در همان لپ‌تاپی که شاید در آن هزاران دورهمی مجازی در زوم داشته‌اید، می‌تواند احساساتی ملموس‌تر از ترس و هیجان به شما منتقل کند.

این یک اپلیکیشن مجازی خیالی نیست، این در واقع همان زوم است که در لپ‌تاپ یا تلفن همراهتان وجود دارد. چهره‌های دیده شده بر روی اسکرین می‌تواند هر گروهی از دوستان مختلف باشد و آرامش و بازی‌های طبیعی بازیگران شکل باورپذیری به فیلم داده و به ترسناک‌تر شدن آن کمک کرده است.

شاید از این مطلب هم خوشتان بیاید: نت‌فلیکس یک سریال برای دوران قرنطینه می‌سازد – Social Distance

به عنوان یک فیلم ترسناک، میزبان همانند معروف‌ترین فیلم‌های قالب Found Footage (فیلمی که در فرمت ضبط شده با دوربین دستی یا وسائل مشابه ساخته شده) عمل می‌کند.

این فیلم از تمامی اِلِمان‌های این مجموعه که در فیلم‌های پارانرمال اکتیویتی، رِک و بلیر ویچ پروجکت دیده‌ایم استفاده کرده و هر چند دقیقه شوک ترسناکی به بیننده وارد می‌کند.

صداهای ناگهانی بدون علت، سایه‌ای روح‌مانند که لحظه‌ای در تاریکی دیده می‌شود، سفر نه چندان خوشایند به اتاق زیر شیروانی و کشیده شدن افراد توسط نیروهای نامرئی و… همه‌چیز در این فیلم پیدا می‌شود.

هیچ شکلی از ترس باقی نمانده است که طرفداران ژانر وحشت در طی دو دهه قبل و بعد از اکران فیلم بلیر ویچ پروجکت تجربه نکرده باشند؛ همه آن‌ها در جایگاه خودشان فیلم‌های ترسناکی بودند اما تماشاگران خواهان رویه‌ای جدید در سبک Found Footage هستند.

در هر صورت میزبان یک فیلم موفق است زیرا که دقیقا از تجربه‌ای استفاده می‌کند که همه ما از چند ماه پیش درگیر آن بودیم و فعلا نیز خواهیم بود.

بیشتر بخوانید: افزایش تقاضا برای فیلم و بازی مرتبط با بیماری‌ها در پی شیوع ویروس کرونا

سازندگان فیلم احساسات هر دو طرف را نشان می‌دهند: هم حس تنهایی و دور‌افتادگی کسانی که تنها زندگی می‌کنند و هم کسانی که دلشان برای دوران زندگی تنهاییشان تنگ شده است. مثل رادینا که احساسات ناخوشایندی از روابط شکننده خود با دوست پسرش که قرار نبود به این زودی پیش او نقل مکان کند دارد.

موقعیت‌های طنز و خنده‌داری نیز در فیلم گنجانده شده‌اند که می‌توانند برای بینندگان آشنا و قابل درک باشد. مثلا متوقف شدن مراسم احضار به دلیل آمدن یک پیک تحویل خرید سوپرمارکت یکی از موقعیت‌های طنز و آشنای این فیلم است. کارگردان استفاده‌های هوشمندانه‌ای از نحوه عملکرد خود برنامه زوم نیز کرده است، برای مثال شمارش معکوس برای پایان یافتن تماس چهل دقیقه‌ای رایگان برنامه که به خوبی بازتاب داده شده است.

مدت زمان فیلم نیز نقش مهمی در کلیت فیلم دارد. میزبان فقط ۵۶ دقیقه است. با این حال ذره‌ای از تنش‌ها و ترس‌ها در طول فیلم کم نمی‌شود و قالب آن خسته کننده نخواهد بود.

شاید در برهه دیگری از تاریخ، فیلمی با این مدت زمان خیلی مورد توجه قرار نمی‌گرفت و به سختی راهی برای دیده شدن می‌یافت. این فیلم فقط کمی از یک فیلم کوتاه بلندتر و برای یک اکران نرمال بیش از حد مختصر است. ولی در دوران پخش آنلاین، دلیلی برای طولانی بودن فیلم‌ها به شکل سنتی وجود ندارد. یک ساعت دقیقا مدت زمانیست که این فیلم لازم دارد و باید به سازنده فیلم باید برای عدم اصرار در طولانی کردن بیهوده آن آفرین گفت.

یک فیلم در ژانر وحشت زمانی در بهترین حالت خود قرار دارد که جلوه‌ای از دنیای در حال تغییر اطرافمان باشد و به مسائلی همچون نژاد، مصرف‌گرایی و محیط زیست بپردازد.

میزبان، هم از منظر تکنولوژی و هم ساخته شدن در سالی بسیار غیر عادی احتمالا فیلمی برای یک دوره کوتاه باشد. اما در حالی که بسیاری از فیلم‌های قبل از دوران همه‌گیری کرونا با اتفاقاتی که هم اکنون درگیرشان هستیم ارتباطی نداشتند، تماشای فیلمی مستقل و خوش‌ساخت در ژانر وحشت که هم سرگرم‌کننده و هم بازتابی از تجربیات مشترک این روزهایمان است، می‌تواند لذت‌بخش باشد.