اگر از طرفداران فیلم های کلاسیک سامورایی هستید، در «سفر به یومی» (بازی Trek to Yomi) برای شما چیزهای دوستداشتنی زیادی وجود دارند.
این بازی یک اسکرولر کناری به همراه یک کاتانا با داستانی ارزشمند است که کار فوقالعادهای در تقطیر سینمای قدیمی ژاپن به شکل بازی ویدیویی انجام میدهد. اما در حالی که از نظر زیبایی محیط شما را تحت تأثیر قرار میدهد، کارهایی که در واقع در آن دنیای زیبا انجام میدهید، کمتر چشمگیر هستند. برای مثال مبارزه و کاوش بیش از حد ساده که بسیار سطحی است. با این حال، ویژگیهای خاص بازی Trek to Yomi بسیاری از کاستیهای گیمپلی آن را جبران میکند، و آن را به یک داستان به یاد ماندنی سامورایی تبدیل میکند.
شباهت Trek to Yomi به فیلمهای سیاه و سفید سامورایی قرن بیستم، به معنای واقعی کلمه در هر لحظه از آن، از ظاهر لوگوهای بوت آپ و منوی اصلی آن گرفته تا تیتراژ پایانی، آشکار است. این شامل همه چیز میشود. از درخشش مصنوعی که بر روی صفحه نمایش مینشیند، که به نظر میرسد در حال پخش از یک حلقه فیلم قدیمی است، تا میانپردهها و تا ارجاع به سنتهای دقیق تاریخی و اعمال مذهبی که نقش اصلی را در داستان بازی میکنند.
در واقع سخت است که بگوییم حرکت در چنین اقتباس دقیقی از این سبک نوع فیلم چقدر دقیق است، و این جادوی فیلم بهترین چیزی است که بازی Trek to Yomi ارائه میدهد.
داستان به خودی خود درباره انتقامجویی شخصیت تحت کنترل شما است. در آن یک قهرمان خشمگین در حال تقلا است تا بین وظیفه و خواستههای شخصیاش یکی را انتخاب کند. همراه با کشتار دردناک دوران کودکی که فصل اول بازی میبینیم.
مطمئناً مضمون داستان کاملا کلیشهای است و اگر تقریباً هر فیلم قدیمی سامورایی را تماشا کرده باشید، میتوانید بسیاری از رویدادهای آن را حدس بزنید. اما با تمام راههایی که Trek to Yomi به کلاسیکهایی که الهامبخش آن هستند ادای احترام میکند، یک داستان بیش از حد متعارف در نهایت چیز بدی نیست و قابل قبول است.
مبارزه هرگز بد نیست، بلکه بسیار ساده است
شما بیشتر وقت این ماجراجویی را در اطراف محیط بازی صرف خواهید کرد و مسیر خود را در پسزمینههای زیبا با سیستم مبارزهای که علیرغم اینکه چیز زیادی برای گفتن ندارد، راضی کننده است میگذرانید. شما حملات سبک، حملات سنگین، دفع حمله و چند اسلحه دوربرد دارید، اما این عمق تقریباً به همان اندازه است که بازی Trek to Yomi تا الان نشان داده. هرازگاهی قفل یک ترکیب حمله جدید را باز میکنید یا با یک نوع دشمن جدید روبرو شوید که از شما میخواهد تا حدی استراتژیتان را با هم ترکیب کنید. اما پس از کمتر از یک ساعت، بیشتر مهارتهایی را که برای ضربه زدن به دشمنان نیاز دارید را فرا خواهید گرفت.
به ویژه زمانی که توانایی خفه کردن آسان دشمنان را باز کنید و آنها را با یک انیمیشن خونین بکشید. این کار سلامتی شما را هم برمیگرداند، که میتوانید از آن برای نجات خود از تقریباً هر برخوردی که بازی به سمت شما روانه میکند استفاده کنید.
این به این معنا نیست که مبارزه بد است، بلکه بسیار ساده است و با پیشرفت شما به اندازه کافی تکامل نمییابد تا احساس تازهای داشته باشید. همچنین به بسیاری از بازیهای اکشن دوبعدی دیگر شباهت دارد، بدون ایده جدیدی که بتواند خود را از چیزی که قبلاً در جای دیگری دیدهاید متمایز کند.
بیشتر اوقات، متوجه میشوید که فقط از مناظر و صداهای فوقالعاده لذت میبرید، در حالی که از میان هر دشمنی که در راهتان بوده (حتی در سختترین حالت بازی) رد شدهاید. خوشبختانه کل ماجراجویی فقط شش ساعت طول میکشد، زیرا مبارزه در کمتر از نیمی از آن زمان قدیمی میشود.
با این حال، باس فایتها استثنایی برای مبارزه هستند. در واقع دشمنی است که نمیتوان به سادگی سرش را در یک لحظه قطع کرد. این قهرمانان، باید مورد مطالعه قرار گیرند تا بتوانید استراتژی برای زنده ماندن از حملات آنها طراحی کنید و با دقت با آنها مقابله کنید.
حتی زمانی که بی اختیار به شما سیلی میخورد، فهمیدن اینکه چگونه میتوانید این جنگجویان شرور را به بهترین شکل ممکن از پا در بیاورید، بسیار سخت است. اما آنها به قدری کم هستند که باعث میشوند آرزو کنید مبارزههای بیشتری با چالشهای حداقل مشابه در کار باشد.
جمع بندی
سفر به یومی سفری کوتاه اما جذاب است که به بازی در یک فیلم ژاپنی تک رنگ میماند، و این ارائه عالی برای انجام آن کافی است. حتی اگر از بسیاری جهات دیگر کوتاه باشد.
مبارزه به راحتی قابل تسلط است، و کاوش و پازل به غیر از حواس پرتی زودگذر چیز زیادی برای ارائه ندارند. خوشبختانه، داستان نسبتاً کوتاه آن آنقدر مرا به خود جذب کرد تا کاملاً احساس کنم ارزش وقتم را دارد.