بین بازیگران «کالین فارل» (Colin Farrell) «جانی دپ» (Johnny Depp) و «مدس میکلسون» (Mads Mikkelson) -در نقش گریندل والد- ما شاهد انواع و اقسام برداشت‌های متفاوت از سبک بازیگری این افراد در نقش شخصیت شرور مجموعه «موجودات شگفت انگیز» هستیم.
به نظر می‌رسد که سنت هر فیلم جدیدِ Fantastic Beasts این است که به یک بازیگر جدید فرصتی برای بازی در شخصیت گلرت گریندل والد داده شود. اولین فیلم، کالین فارل را در نقش گریندل والد در لباس مبدل دیدیم. در فیلم دوم، جانی دپ با بازی خاص‌اش این شخصیت را عجیب و غریب‌تر نشان داد. در آخرین فیلم، Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore، مدس میکلسون با سبک جذاب خودش نقش این شخصیت شرور را بازی کرده است.
اگرچه این تغییر بازیگر عمدی نبود، اما اکنون سه برداشت کاملاً متمایز از مرد بد اصلی این مجموعه داریم. در یک مجموعه بسیار نادر است که یک شخصیت تا این حد از نو ساخته شود و هرگز مورد توجه قرار نگیرد. البته، واقعاً نیازی نیست این موضوع جدی گرفته شود زیرا که گریندل والد توانایی تغییر ظاهر خود را دارد اما این تغییر در داستان اصلی فیلم نبود برای همین تاثیراتی را با خود به همراه داشت.
بنابراین، این فرصت ایجاد شد تا نگاهی به سبک نقش آفرینی‌ها کنیم.
رتبه‌بندی بازیگران نقش گریندل‌والد؛ از بدترین تا بهترین
۳. جانی دپ در Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald (2018)
گریندل والدِ عجیب و غریب: جانی دپ در ایفای نقش شخصیت‌های حواس پرت و عجیب عالی است. او در هر نقشی که به او فرصت بزرگی بدهد، پیشرفت می‌کند و چه فرصتی بهتر از بازی در نقش یک جادوگر شیطانی! بازی او در نقش گریندل والد یک انرژی غیرقابل پیش‌بینی را به کارکتر میدهد. این موضوع یک حس ترس و هرج‌و‌مرج واقعی را در فیلم دوم، جنایات گریندل والد، اضافه کرد.
می‌شود گفت او وحشیانه‌ترین حالت را از این شخصیت ارائه داد. سبک او نشان میدهد که او کودکان و حیوانات را می‌کشد (اقدامی که معمولاً ارزش شکار شدن توسط جان ویک را دارد). با این حال، شرم‌آور است که ببینیم بازیگری که این نقش برای او نوشته شده است، در انتهای لیست قرار می‌گیرد. مشکل اجرای او این است که تقریباً بیش از حد، ماورایی و عجیب است. او احساس می‌کند که این دنیا جای او نیست. حتی لباس‌ها و گریم‌هایش نیز باعث می‌شود به نظر برسد که از یک فیلم کاملاً مجزا آمده است. این عملکرد بدی نیست، اما گیج‌کننده است.
۲. مدس میکلسن در Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore (2022)
گریندل والد تهدیدآمیز: اگر مدس میکلسن در چیزی خوب باشد، آن بازی در نقش افراد شرور است. در حدود یک دهه گذشته، او در فیلم و تلویزیون نقش‌آفرینی‌های خارق‌العاده‌ای را در نقش آدم‌های بد ارائه داده است. او مطمئناً انرژی عالی‌ای برای این نقش به ارمغان آورده‌است. این موضوع یک ویژگی خوب است زیرا در این فیلم، گریندل والد در درجه اول به عنوان یک سیاستمدار معرفی می‌شود.
در فیلم، میکلسن دیالوگ‌های زیادی نمی‌گوید اما نیازی هم ندارد؛ چون فقط حضور او در پس زمینه صحنه، وقتی ایستاده است و چیزی نمی‌گوید آن احساس ترس مورد نیاز را ایجاد می‌کند. میکلسن انرژی‌ای ایجاد می‌کند که باعث می‌شود جنبه سیاستمدار شخصیت گریندل والد با جنبه شیطانی محض او در کنار هم شدیدتر و جذابتر به نظر برسد.
با این حال، به نوعی سخت است که بفهمیم چرا مردم از او پیروی می‌کنند. انگار که او در حال خوابگردی و بازی کردن است، زیرا تا حدی می‌داند که به هر حال اوضاع چگونه پیش خواهد رفت. این یکی از بزرگترین ناکامی‌های این تغییر است. اما نکته مثبت نقش آفرینی او این بود که تنها بازیگری است که حس انسانیت را به شخصیت منتقل می‌کند. می‌توان گفت که او همچنان به دامبلدور عشق می‌ورزد حتی وقتی آنها حاضرند یکدیگر را به خاطر عقایدشان بکشند. این یک پویایی جذاب و ظریف است. ظاهر شدن یک شخصیت به عنوان یک شخص واقعی، نشانه یک عملکرد عالی است.
سبک بازی او در این شخصیت، نویدهای زیادی را برای پیشرفت در آینده نشان میدهد. دیدن دوباره او در این نقش و گذراندن زمانی بیشتر با این شخصیت، می‌تواند جلوه‌های جذابی را به ارمغان آورد. به نظر می‌رسد میکلسون با وجود شرایط آشفته‌ای که منجر به انتخاب او شد، برای بازی دوباره این نقش آماده باشد.
۱. کالین فارل در Fantastic Beasts and Where to Find Them (2016)
گریندل والد کاریزماتیک: این توصیف توهینی به بازیگران دیگر نیست، اما واقعاً مایه شرمساری است که این شخصیت تا این حد در هر فیلم از نو ساخته شده است، درحالی که در قسمت اول فوق‌العاده شخصیت‌پردازی شد. آنچه در مورد بازی کالین فارل می‌توان گفت جذاب، دوست داشتنی و ترسناک بودن آن به صورت همزمان است. جاذبه‌ای را که او وارد این نقش کرد، باعث می‌شود بیشتر شبیه یک رئیس گانگستر باشد. آدمی که همه چیز را باجذابیت خاصی بازی می‌کند، چون عروسک گردان همه چیز است. او بیش از حد اعتماد به نفس دارد چون آن را به دست آورده است. او به عنوان مردی بزرگ و مسئول شناخته می‌شود. او همچنین بسیار کاریزماتیک است؛ از شوخ طبعی کنایه‌دار خود برای دستکاری ترس‌های مردم استفاده می‌کند تا آنها را به همراهی با خود وادار کند. او در این اینجا تقریباً مانند رهبر یک فرقه عمل می‌کند که به آرامی از طریق توانایی‌هایش پیروان بیشتری به دست می‌آورد و این قدرت چیزی است که او را ترسناک می‌کند.
همچنین دیدن این سبک شرورت در داستانی در جهان هری پاتر بسیار جالب است. شرورهای قبلی هری پاتر، یا جادوگران شیطانی تک بعدی بودند یا یک شخصیت شرور عجیب و غریب شبیه به دکتر هو (Doctor Who). داشتن این شخصیت رئیس گانگستری، یک فرصت خوب برای ایجاد ماجراهای جدیدتر و متفاوت از داستان‌های هاگوارتز است. دیدن یک مجموعه فیلم که اساساً جادوگران در مقابل گانگسترها بودند شگفت‌انگیز می‌شد؛ هری پاتر می‌توانست با دوستان خوبی ملاقات کند. حیف که این مجموعه با هری پاتر ترکیب نشد!
در مجموع، هر یک از این بازیگران استعداد و سبک شخصی خود را برای این شخصیت آورده‌اند. دیدن اینکه تغییر بازیگر چقدر می‌تواند نحوه نمایش یک شخصیت را به سه روش متمایز تغییر دهد، واقعاً چشمگیر است. سه نسخه همه به یک اندازه معتبر هستند و به نوعی، بیننده احساس نمی‌کند که این شخصیت را بین فیلم‌ها تغییر داده‌اند. آنها به هم متصل و بسیار منسجم هستند. تنها زمان نشان خواهد داد که آیا فیلم چهارمی وجود خواهد داشت ؟ و کدام یک از این سه بازیگر به این نقش باز می‌گردد؟
در حال حاضر، چندان به نظر نمی‌رسد که این مجموعه ادامه پیدا کند. پس از جنجال‌هایی و یک عملکرد ضعیف در باکس آفیس، شانس ساخت دنباله این مجموعه از همیشه بدتر به نظر می‌رسد.
اما همه چیز در دنیای هری پاتر غم و اندوه نیست، کل این مجموعه، از جمله اسرار دامبلدور، در دسترس است و می‌تواند حس خوبی را برای بیننده ایجاد کند.