دو روز اخیر احتمالا تعیین‌کننده‌ترین روزها برای جوایز اسکار بوده‌اند. نتایج جایزه‌هایی مثل بهترین‌های انجمن بازیگران فیلم و یا بهترین‌های انجمن تهیه‌کنندگان فیلم و سریال در آمریکا، هر سال تاثیر مستقیمی بر جوایز آکادمی دارند. در واقع انتخاب کنندگان این جوایز، احتمالا به دلیل هم‌پوشانی زیادی که با انتخاب کنندگان آکادمی دارند، معمولا در این موقع از سال، خبر از برنده‌های احتمالی اسکار می‌دهند. حالا باید ببینیم که برندگان SAG و PGA چه تاثیری بر جایزه بهترین فیلم اسکار 2020 دارند؟
جوایز اصلی سی و یکمین دوره از جوایز انجمن تهیه‌کنندگان آمریکا و بیست و ششمین دوره از جوایز انجمن بازیگران فیلم و سریال، که آخرین جشنواره‌های سالانه پیش از اسکار نود و دوم محسوب می‌شوند، در روز گذشته تقسیم شدند. در این میان، کسانی بیشترین جوایز را از آن خود کردند که در کنار ستارگان شناخته شده، در حالی قرار می‌گیرند که شاید بسیاری از مخاطبانو همچنین اعضای آکادمی، تا قبل از فصل جوایز آن‌ها را نمی‌شناختند.
بسیاری از ما حتا تا قبل از این، اسم آن‌ها را نمی‌دانستیم و حالا هم نمی‌توانیم اسم برخی از آن‌ها را درست تلفظ کنیم.
دو فیلم 1917 و انگل، به ترتیب برندگان اصلی جوایز نام‌برده شده هستند، و بخت اصلی برای تصاحب جایزه بهترین فیلم در مراسم اسکار 2020 محسوب می‌شوند. اگر خاطرتان باشد، 11 سال پیش هم یک فیلم کم سر و صدا با نام «میلیونر زاغه نشین» هر دو جایزه (SAG و PGA) را برد و سپس چند روز بعد توانست بهترین فیلم اسکار همان سال بشود.
فیلم درام جنگ جهانی 1917 ساخته‌ی سم مندس، یکشنبه شب گذشته در حالی جایزه بهترین تهیه‌کنندگی -معادل بهترین فیلم و مهم‌ترین جایزه PGA- را برد، که در کنار آن هشت فیلم دیگر که همه‌ی آن‌ها در جمع نامزدهای بهترین فیلم اسکار 2020 هستند قرار داشتند. در تاریخچه‌ی 30 ساله‌ی PGA بیست و یک مرتبه فیلمی که این جایزه را از آن خود کرده، به عنوان بهترین فیلم اسکار هم دست یافته است.
برای این‌که دنبال‌کنندگان اسکار هر سال PGA و انتخاب‌هایش را به دقت دنبال می‌کنند، دلیل دیگری هم وجود دارد. تعداد اعضای رای دهنده در PGA دقیقا با اعضای آکادمی برابر است. در واقع،در هر دو مراسم بیش از 8 هزار نفر تعیین کننده‌ی سرنوشت نامزدها در رشته‌های مختلف هستند. در کنار اسکار، PGA تنها جایزه‌ی بزرگ و معتبری است که سیستمِ رای‌گیری مشابهی با آکادمی دارد. در یک دهه‌ی گذشته که هر دو مراسم تعداد نامزدهای جایزه اصلی خود را افزایش داده‌اند، به رای گیری مشابهی از همه‌ی اعضای خود پرداخته‌اند که طی آن جایزه در نهایت به فیلمی می‌رسد که اکثریت اعضای رای دهنده حداقل آن را پسندیده باشند.
این دو گروه در سال‌های اخیر تنها دو بار انتخاب‌های متفاوتی انجام داده‌اند. چهار سال پیش، فیلم The Big Short به جایزه اصلی PGA دست یافت و اسکار فیلم Spotlight را انتخاب کرد، و سه سال پیش هم فیلم La La Land موفق شده بود به جایزه اصلی PGA برسد اما در اسکار Moonlight بهترین فیلم شد.
از طرفی باید این نکته را هم در نظر داشت که این دو مراسم دو تفاوت بسیار بزرگ با هم دارند. رای دهندگان PGA تنها از میان تهیه‌کنندگان انتخاب شده‌اند، در حالی که اعضای آکادمی همگی تهیه‌کننده نیستند و اسکار را افرادی حاضر و فعال در همه‌ی زمینه‌های فیلم‌سازی به نامزدها اعطا می‌کنند. در واقع بیش از 93 درصد از اعضای آکادمی تهیه‌کننده نیستند. همچنین PGA تقریبا به طور کامل متشکل از آمریکایی‌ها است و تمام اعضای رای دهنده آن آمریکایی هستند، در حالی که آکادمی هر سال تعداد اعضای غیرآمریکایی خود را افزایش می‌دهد. همین نکته احتمالا در PGA امسال باعث شد که فیلم «انگل» (Parasite) ساخته‌ی بونگ جون هو، از کره‌ی جنوبی رای نیاورد و جایزه نگیرد.
اما فیلم انگل، باز هم توانست یک برد بزرگ کسب کند. آن هم در مراسمی که عمده‌ی انتخاب‌کنندگانش را آمریکایی‌ها تشکیل می‌دهند. این فیلم در مراسم SAG یا جوایز انجمن بازیگران فیلم و سریال در آمریکا، برنده‌ی جایزه اصلی یعنی بهترین تیم بازیگری شد. در حالی که فیلم‌های دیگری از جمله نامزدهای اسکار مثل «مرد ایرلندی»، Jojo Rabbit، «روزی روزگاری در هالیوود» و Bombshell در این رشته با این فیلم در رقابت بودند.
البته برندگان جایزه بهترین تیم بازیگری در SAG در تاریخچه‌ی 24 ساله‌ی این جوایز تنها 11 بار با برنده‌ی جایزه بهترین فیلمِ سال اسکار یکی بوده‌اند. اما جایزه‌ی این مراسم، گاهی تنها جایزه‌ای بوده که پیش از اسکارهای نامتعارف و غافل‌گیرکننده در سال‌های اخیر، به فیلم‌های غیرمنتظره رسیده است. از جمله در سال 1998 که فیلم Shakespeare in Love هم در SAG و هم در اسکار بهترین فیلم شد. یا در سال‌های 2005 و 2015 که فیلم‌های Crash و Spotlight بهترین فیلم‌های اسکار شدند.
منطقی است که فکر کنیم SAG-AFTRA که بزرگ‌ترین انجمن بازیگران در سراسر جهان با حدود 160 هزار عضو است، ایده‌ای نزدیک به اسکار هر سال به ما بدهد. بزرگ‌ترین گروه انتخاب کننده‌ی آکادمی را بازیگران تشکیل می‌دهند. در واقع با 1324 عضو، بازیگران 16 درصد از کل آرا را در آکادمی به خود اختصاص داده‌اند. و اکثر این بازیگران عضو انجمن بازیگران هم هستند.
تنها یک بخش کوچک از اعضای SAG -تحت عنوان کمیته نامزدها- نامزدهای جوایز SAG را انتخاب می‌کنند. اما همه‌ی اعضای این انجمن به انتخاب بهترین‌ها از میان این نامزدهای معرفی شده می‌پردازند. به عبارت دیگر، می‌توان گفت که جوایز SAG به نوعی در قالب یک نظرخواهی عظیم پیش از موعد برای اسکار عمل می‌کند، با نمونه‌ای بسیار بزرگ از اعضایی که در اسکار حق رای دارند.
این حقیقت که یک گروهِ بسیار بزرگ از بازیگران، عمدتا آمریکایی، که بیشتر به خاطر عامه‌گرا بودن خود به جای نخبه‌گرا بودن معروف هستند و همچنین از سیستمِ رای گیری پیچیده‌ای مثل آکادمی یا PGA هم استفاده نمی‌کنند، در نهایت فیلم «انگل» را برای جایزه اصلی خود انتخاب کردند، یک اتفاق بسیار حائز اهمیت است. در همین حال، آکادمی به یک دلیل دیگر هم از طرف فیلم انگل تحت فشار است. نامزدهای اعلام شده‌ی اسکار نشان می‌دهند که آکادمی باز هم برای انتخاب نامزدهای خود به کسانی که مردهای سفید پوست نبوده‌اند، مردد نشان داده است. اسکار امسال هم به خاطر سفید بودن نامزدهایش مورد انتقاد قرار گرفته است.
اما سویه‌ی تعدیل کننده‌ی ماجرا، این است که دو فیلم برنده‌ی بهترین فیلم اسکار در سال‌های گذشته یعنی The Shape of Water و Green Book حتا برای جایزه‌ی بهترین تیم بازیگری در SAG سال‌های گذشته نامزد هم نبوده‌اند. البته بیشتر به خاطر این‌که هر دو فیلم تنها دو بازیگر اصلی و شاخص داشته‌اند. علاوه بر این، معمولا زمانی که این دو جایزه به دو فیلم متفاوت تعلق گرفته است، SAG فیلم‌های رنگارنگ‌تری را انتخاب کرده و آن‌ها را به برنده اسکار ترجیح داده است. مثل سال‌هایی که در این مراسم فیلم‌های Traffic و The Help یا Hidden Figures و Black Panther جایزه بهترین تیم بازیگری SAG را گرفته‌اند.
همچنین در اسکار، یک رشته‌ی مخصوص برای بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان وجود دارد، که در SAG نیست. همین موضوع احتمال این‌که رای‌دهندگان اسکار به فیلم‌های مشابه در دو رشته‌ی فیلم غیرانگلیسی زبان و بهترین فیلم رای دهند را کاهش می‌دهد. به علاوه تا کنون هیچ فیلم غیرانگلیسی زبانی موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم اسکار نشده است، که نشان می‌دهد فیلم انگل خیلی هم نباید به برنده شدن در این جایزه خوش‌بین باشد.