در ایتسگاه بین المللی فضایی معلق‌ام. صدایی به گوش می‌رسد که شبیه صدای کوبیدن روی میز است، اما ایستگاه فضایی باز هم آرامشی در خود دارد مثل آرامش شب. جزئیات من را محاصره کرده‌اند و می‌خواهند که بین‌شان گشت و گذار کنم، اما ماموریتی دارم که باید انجام شود. باید کوپولای معروف را پیدا کنم، همان دریچه پنجره مانندی که می‌توانم از طریقش زمین آبی‌مان را از فاصله 402 کیلومتری تماشا کنم.
البته جای تاسف دارد که بگویم این ماجراجویی من را عملا به فضا نمی‌برد. ماجراجوییِ من به ایتسگاه بین المللی فضایی از طریق یک دنیای VR بود که The Infinite نام دارد. با قرار دادن این هدست واقعیت مجازی روی سر و ورود به محیطی تقریبا بزرگتر از یک زمین بسکتبال، با اولین جاذبه The Infinite مواجه می‌شوید: شبیه‌ساز ایستگاه بین المللی فضایی که به شما اجازه می‌دهد آزادانه در آن بچرخید.
گردشگری فضایی این روزها رونق یافته و هر روز وارد مراحل جدیدتری می‌شود، برای مثال سفینه‌هایی هستند که در جاذبه صفر پرواز می‌کنند و شما نیز می‌توانید با پرداخت پولی هنگفت سوارشان شوید و خودتان را سرگرم کنید، اما اگر جزو میلیونرهای نیستید باز هم فرصت‌هایی برای‌تان فراهم است که به شکل مجازی در کهکشان پرواز کنید، و اینجاست که The Infinite وارد می‌شود. در دورانی که جنگ و پاندمی دنیا را تحت تاثیر قرار داده‌اند، این شبیه‌ساز برای لحظاتی هر چند کوتاه شما را به سفری معنوی می‌برد: وقتی که از بالا به زمین نگاه می‌کنی و متوجه می‌شوی که چقدر تنها و کوچک هستیم، و یاد این میفتی که تنها نوع موجود زنده‌ای که در این دنیای بزرگ می‌شناسیم، خودمان هستیم، احساسی پیدا می‌کنی که تا پیش از این برای بیشتر از 99 درصد مردم جهان قابل حس نبود. در همان لحظه است که چرخشِ ساکت سیارات در مدارهاشان را می‌شنوی و در تاریکی مطلق فرو می‌روی.
آنه مک‌کلین (Anne McClain)، یکی از فضانوردان حاضر در ایستگاه بین المللی فضایی که در The Infinite نیز حضور دارد می‌گوید: «واقعا از ته دل آرزو دارم همه بتوانند زمین را از فضا ببینند. اگر مردم بتوانند از این پروژه بازدید کنند، نه تنها می‌توانند عظمت هستی و سیاره‌مان را درک کنند، بلکه خواهند توانست شکنندگی نوع انسان را نیز حس کنند و ببینند که ما [انسان‌ها] همه با هم هستیم.»
البته ایستگاه بین المللی فضایی The Infinite یک کپی دقیق از ایستگاه واقعی نیست. دیوارهای ISS (ایستگاه بین المملی فضایی) تقریبا نامرئی و غیرقابل لمس هستند. این ایستگاه مکانی تقریبا مبهم و ثابت است، انگار که در زمان گیر گرده و متوقف شده. مدارها همانند نقطه‌هایی دور شما قرار دارند و رنگی آبی‌مانند به خود گرفته‌اند. وقتی که دست خود را برای لمس یکی از آنها دراز می‌کنید، همه چیز سیاه می‌شود و به تاریکی می‌گراید؛ گویی که ناگهان داخل حافظه تصویری ISS افتاده باشید.
بعضی اوقات که چنین اتفاقی میفتد، یکی از فضانوردان ISS مثل مک‌کلین یا کریستینا کاچ (Christina Koch) به شما ملحق می‌شود و دقایقی در مورد زندگی در فضا صحبت می‌کند. گاهی اوقات هم زمین را خواهید دید که ساکت و آرام در حال چرخیدن است.
کاچ در جریان افتتاحیه رویداد مخصوص The Infinite در هاستون گفت: «خیلی از مردم فکر می‌کنند که وقتی به سفر در فضا می‌رویم، وقتی آزمایش انجام می‌دهیم، دنبال این هستیم که بفهمیم مقصد بعدی‌مان کجاست و به کجا خواهیم رفت. در اصل اینگونه نیست. این کارها را انجام می‌دهیم تا خودمان و انجایی که ترک کرده‌ایم را بشناسیم! و این کاری است که [The Infinite] نیز انجام می‌دهد. و این کار با روشی انسانی انجام می‌شود. با به اشتراک گذاشتن کوچک‌ترین چیزها و بزرگ‌ترین چیزها.
ماجراجویی دسته جمعی
The Infinite (بی‌نهایت) همانطور که از نامش پیداست، بزرگ است. در هر ساعت 150 نفر می‌توانند در The Infinite حضور پیدا کنند، که باعث می‌شود Infinite تبدیل به بزرگ‌ترین نمایشگاه واقعیت مجازی دنیا شود. سنگ بستر The Infinite نیز بزرگ‌ترین فیلمبرداری تاریخ در فضا بود. ناسا با همکاری استودیوی فیلم‌سازی Felix & Paul بیش از 200 ساعت در فضا در طول سه سال فیلمبرداری کردند تا محتوای مورد نیاز برای شبیه‌سازی ایستگاه فضایی بین المللی در The Infinite فراهم شود.
استودیوی Felix & Paul که توسط Félix Lajeunesse و Paul Raphaël اداره می‌شود، یک شرکت ساخت محصولات دیجیتالی VR واقع در مونترئال است که یکی از اولین فیلم‌ها و مستندهای واقعیت مجازی را ساخته است، مستندی که شما را به کاخ سفید می‌برد و ملاقاتی با باراک اوباما ترتیب می‌داد.
فیلمی که از ISS گرفته شده جایزه بهترین مستند واقعیت مجازی را هم از مراسم Emmy گرفته، این فیلم Space Explorers نام دارد و هم‌اکنون روی Oculus Quest قابل تجربه است. طبق گفته‌های Lajeunesse، سریال Space Explorers مثل دیگر سریال‌های تلویزیونی، دارای چند قسمت مختلف با کاراکترهای متفاوت است که هر کدام خط داستانی خود را دنبال می‌کنند. او اما در خصوص The Infinite می‌گوید:
«نمی‌خواستیم تماشاگرها صرفا یک جا بنشینند و فیلم را تماشا کنند. چیزی که می‌خواستیم این بود که آنها نیز آنجا حضور داشته باشند، حس کنند که عضوی از خدمه [ایستگاه بین المللی فضایی] هستند و در ISS گشت و گذار کنند.»
او در ادامه گفت افرادی که در The Infinite حضور پیدا می‌کنند امکان دارد که در میانه مسیر به فضانوردی برخورد کنند و او شروع به صحبت با آنها کند، یا فضانوردی را ببینند که آماده خوابیدن شده است: «این چیزی است که اگر در ایستگاه واقعی حضور داشتید برای شما اتفاق می افتاد.»
برای هر چه واقعی‌تر کردن تجربه The Infinite از لحاظ فیزیکی، استودیوی Felix & Paul به شرکت Phi Studio ملحق شدند. این شرکت تبحر و سابقه بلندی در خلق تجربه‌های ایمرسیو دارد.
گرینبرگ می‌گوید: «همیشه فکر می‌کردیم که VR یعنی تجربه شخصی از واقعیت مجازی، چون یک هدست روی سرمان گذاشته‌ایم. چیزی که ما می‌خواستیم پیدا کردن راهی بود که این ماجراجویی را تبدیل به تجربهای دسته جمعی کند.»
ماجراجویی‌های بیشتر
سال پیش نمایشگاه Infinite در مونترئال برگزار شد، و به مدت چهار ماه در هاستون ادامه داشت. پس از اتمام این رویداد اعلام شد که مقصد بعدی The Infinite سیاتل خواهد بود. این شهر در روز 21 ماه می میزبان نمایشگاه بی‌نهایت است. تهیه‌کنندگان این رویداد قصد دارند تا سال 2026 هر سال در سه شهر مختلف اقدام به برگزاری نمایشگاه کنند، امسال سن فرانسیسکو، ریچموند و ویرجینیا میزبان این رویداد فضایی خواهند بود و در سال 2023 نیز نیویورک و لوس آنجلس. آنها امید دارند که در طول زمان بتوانند The Infinite را از خاک آمریکا بیرون برده و در دیگر نقاط دنیا نیز به برگزاری نمایشگاه مشغول باشند. فیلم کوتاه VR که بالاتر به آن اشاره شد در کنفرانس TED شهر ونکوور نیز پخش شد که نوید این را می‌داد که The Infinite برای رویدادهای بین المللی خیز برداشته است.
در ماموریت خود برای یافتن Cupola موفق بودم، و در دقایق آخر تجربه‌ام از The Infinite را همانجا سپری کردم. همزمان با معلق بودن در Cupola، جاذبه زمین نیز جسمم را روی شهر هاستون نگه می‌داشت و نمی‌گذاشت عملا پرواز کنم. حتی با وجود این شبیه‌سازی که سفری به اتمسفر خارج از زمین بود، باز هم کشش و جاذبه سیاره‌مان را حس می‌کردم، که من را به سمت خود می‌کشید.
اگر شما هم روزی موفق به حضور در The Infiniteشدید، شاید به همان نقطه‌ای بروید که من رفتم و مشغول تماشای زمین شوید، اما مک‌کلین توصیه دیگری دارد: تماشای جهان هستی، فراتر از چیزی که می‌شناسیم و در آن زندگی می‌کنیم.
او که در جریان افتتاحیه در حضور بسیاری از اعضای ناسا و دیگر مهمانان سخنرانی کرده بود، چنین گفت: «یکی از بهترین لحظات انسانیت خودم زمانی بود که خارج از ایستگاه در فضا قدم زدم. نرده‌ای را چسبیده بودم و همزمان به پایین، به زمین نگاه کردم. پاهای خودم را می‌دیدم که تمام این مسیر در زندگی را طی کردند و من را به اینجا رساندند. این لحظه خاص را کسب کردم: این پای من است، و آن نیز کره زمین! هر آنچه که تا الان می‌دانیم روی آن سیاره قرار دارد.
اما نکته مهم اینجاست: زمین نزدیک‌ترین چیز به ماست. چون بعد از ان روی خودت را بر می‌گردانی و نگاه که می‌کنی، متوجه عظمتش می‌شوی. [زمین] بزرگ‌ترین چیزی است که چشم‌هایت قادر به دیدنش هستند. و در این تجربه، وقتی که در خارج از ایستگاه فضایی هستی و به پایین نگاه می‌کنی، دوست داشتم دوباره همان حس را تجربه کنم. اولین کاری که دلم می‌خواست انجام دهم این بود که چشمانم را از ایستگاه فضایی بردارم. در آن لحظه متوجه می‌شوی که چه دنیای بزرگ‌تری برای اکتشاف پیش روی‌مان است.»