دیوید کراننبرگ در جشنواره‌ی کن از سیاست محافظه‌کاران آمریکا انتقاد کرد

در فیلم جنایت‌های آینده، تازه‌ترین اثر دیوید کراننبرگ، ویگو مورتنسن و لیا سیدوکس نقش شریکانی را بازی می‌کنند که هنرمندان پرفورمنس هستند. آن‌ها مجذوب آزادی‌اند و کارهایی می‌کنند که جو حاکم بر جامعه چندان علاقه‌ای به آن ندارد.

کراننبرگ در کنفرانس مطبوعاتی جشنواره‌ی فیلم کن درباره‌ی فیلم خود توضیحاتی ارایه کرد. او گفت که این فیلم «اثری آشکارا سیاسی، اما نه کاملا آشکار، است و به این سوال می‌پردازد که صاحب واقعی بدن چه کسی است. [خود انسان یا دیگری]» (مترجم: در توضیح باید گفت که این موضوعْ دغدغه‌ی اصلی کراننبرگ در همه‌ی فیلم‌هایی است که تا کنون ساخته است.)

این فیلمساز باور دارد که مسایل مربوط به حقوق بدن در برابر دولت‌های حاکم هنوز مانند گذشته حائز اهمیت است. او در این باره گفت:

من فیلمنامه را 20 سال پیش نوشتم، اما می‌توانید احساس کنید که اتفاقات‌اش در حال وقوع است. این نوع مالکیت و کنترل ظالمانه. البته این یک امر ثابت در تاریخ است. نوعی حکومت وجود دارد که می‌خواهد جمعیت خود را کنترل کند و بار دیگر به این معناست که بدن، واقعیت است.

کراننبرگ افزود:

من اخیرا در کانادا این را گفته‌ام. ما فکر می‌کنیم همه در ایالات متحده کاملا دیوانه هستند. من فکر می‌کنم ایالات متحده بی‌حس شده و من نمی‌توانم آنچه را که مقامات منتخب می‌گویند، باور کنم.

این فیلمساز همچنین ادامه داد:

فیلم آشکارا سیاسی نیست، اما به نظر من همه‌ی هنرها سیاسی یا ذاتا سیاسی هستند. این همیشه بیانی از عقل و فرهنگ با یک زبان بسیار خاص بوده و بنابراین از این نظر سیاسی به شمار می‌رود. چه خالق اثر از آن آگاه باشد و چه نباشد.

در پایان، تاد مک‌کارتی از ددلاین درباره‌ی فیلم جدید کراننبرگ گفت:

آنچه در این فیلم می‌توانست نمایشی به‌شدت وحشتناک از آزمایش‌های عذاب‌آور و فساد بدنی باشد، با سبکی بازیگوشانه به تماشاگر نمایانده می‌شود. به همراه حسی که از طریق اعترافات ضمنی و صریح شخصیت‌ها بر این موضوع تاکید می‌کند. آن‌ها کاملا می‌دانند که در جستجوی ماجراجویانه‌شان چه راهی را باید در پیش بگیرند تا انسان و ماشین را با هم ترکیب کنند.

دیدگاه ما: شکی نیست که دیوید کراننبرگ کانادایی با ساخت فیلم جنایت‌های آینده باز هم به ریشه‌های فیلمسازی خود برگشته است (بدن و تکنولوژی). او در طول بیش از چهار دهه توانسته آثار ماندگاری از خودش بر جای بگذارد: منطقه‌ی مرده، ناهار عریان، قول‌های شرقی و… که هر کدام‌شان مانند کلاس درس کارگردانی هستند. انتظار می‌رود که جنایت‌های آینده نیز موفقیت فیلم‌های دیگر کراننبرگ را تکرار کند.