نقد فیلم

قصه‌ی فیلم دارکوب برای شکل‌گیری از یک زن معتاد استفاده می‌کند و در همین حد به اعتیاد می‌پردازد. این قصه به حضور چنین شخصیتی احتیاج دارد و او را به خوبی خلق می‌کند. شخصیت «مهسا» و محیط و آدم‌های مختلف…

رضا عطاران برای چندمین بار در این سینما ایفای نقش این شخصیت ابله را بر عهده گرفته، وارد ماجرا می‌شود و با حماقت‌های خود تماشاگر را می‌خنداند. شکل‌گیری این شخصیت، چه در بازی و چه در روایت بر همین اصل…

روایتی از یک رفاقت دو جانبه که در پایان‌بندی ضعیف عمل می‌کند و حرف‌های خود را پس می‌گیرد و به همین پرداخت سطحی بسنده می‌کند. فیلم‌ساز قطعا حرف‌هایی دارد که این روایت را به وجود آورده اما در پایان موفق…

این اثر کمدی و تراژدی را به خوبی در هم می‌آمیزد و با زیرکی از زیر بار تناقضات روایت‌های داستان می‌گریزد. این اثر از ساختار‌های کلیشه‌ شده‌ی سینمای بیوگرافی پیروی نمی‌کند و یک اثر با وجه‌های مختلف کمدی…

فیلم به سادگی مخاطب را در اختیار می‌گیرد، و بعد از این‌که او را وارد ماجرا کرد، به سادگی با احساسات او بازی می‌کند و تبدیل می‌شود به یک هنرمند تمام عیار که می‌تواند بدون لحظه‌ای اشتباه، با مغز و اعصاب…

فیلم از حقیقت حرف نمی‌زند. از دست‌کاری شده‌ترین نسخه از حقیقت ممکن حرف می‌زند. همان‌طور که دریدا معتقد است، حقیقت نهایی وجود ندارد، آن‌چه موجود است، و برای ما قابل درک است، تنها «نمایی» از نمای یک…