نقد و بررسی فیلم Interceptor – هیاهویی برای هیچ

در این نوشتار به نقد و بررسی فیلم Interceptor محصول شبکه‌ی نتفلیکس خواهیم پرداخت. فیلمی که در هفته‌ی گذشته حدود پنجاه میلیون ساعت در نتفلیکس دیده شد و توانست رکورد جدیدی را در این سامانه‌ی اینترنتی به ثبت برساند. همراه گیم‌نیوز باشید.

مشخصات فیلم:

• کارگردان: متیو رایلی
• نویسنده: متیو رایلی، استوارت بیتی
• بازیگران: السا پاتاکی، کریس همسورث، لوک بریسی، آرون گلنین

در سال 2022، مانند هر سال، فیلم‌های اکشن زیادی روی پرده رفتند یا در پلتفرم‌ها به نمایش درآمدند. فیلم Interceptor هم یکی از آن‌ها بود. اثری به‌ظاهر مهیج و پرانرژی که از فیلم‌های مورد انتظار امسال نبود، ولی در هفته‌ی اول نمایش خود به قدری درخشان ظاهر شد که همه‌ی ما را غافلگیر کرد. اما به دلایلی که بعدا خواهم گفت، فیلم در هیچ زمینه‌ای متقاعدکننده نیست و هرگز به استانداردهای یک اثر منسجم نزدیک نمی‌شود. (اگر حوصله‌ی دیدن فیلم را ندارید، کافی است نقدهایی را که منتقدان سایت Metacritic درباره‌ی این فیلم نوشته‌اند، مرور کنید. حتا در این صورت هم با دیدن تنها دو نقد مثبت دچار سرخوردگی می‌شوید.) بنابراین اگر قصد لذت بردن از فیلم Interceptor را دارید، بدون شک ناامیدتان خواهد کرد.

قهرمانی که آمریکا به او نیاز دارد

داستان فیلم درباره‌ی سرهنگ جی جی کالینز (السا پاتاکی) است که توسط پنتاگون به یک پایگاه رهگیری در اقیانوس آرام شمالی اعزام می‌شود. آن‌جا یکی از چندین پایگاهی است که وظیفه دارد از فرود موشک‌های هسته‌ای روسیه در خاک آمریکا جلوگیری کند. اندکی بعد، متوجه می‌شویم که کالینز قبلا هم در این پایگاه موشکی خدمت می‌کرده است. سپس هر آنچه باید درباره‌ی دفع موشک‌های هسته‌ای بدانیم به ما گفته می‌شود، که شروع قابل قبولی است. (مثلا 24 دقیقه طول می‌کشد تا یک موشک روسی در ایالات متحده فرود بیاید و اطلاعاتی از این قبیل.) اما حوادثی که در ادامه به وقوع می‌پیوندند، عمدتا شتاب‌زده و ساده‌انگارانه هستند. چطور افراد نفوذی، که تعدادشان هم زیاد نیست، می‌توانند در کسری از ثانیه فرمانده‌ی پایگاه و سایر کارکنان آن‌جا را بکشند؟ یا مضحک‌تر از آن، چرا کالینز و راهول شا (ماین مهتا) متوجه غیبت ناگهانی بیور (آرون گلنین) در اتاق کنترل نمی‌شوند؟

تنها مشکلات روایی فیلم نیستند که آن را از یکپارچگی محروم کرده‌اند. فیلم در ساختار سبکی خود هم دچار ضعف است. وقتی قرار است که بیشتر اتفاقات فیلمی در صحنه‌های داخلی روی دهند، کارگردان مجاز به استفاده از تکنیک گذشته‌نما یا همان فلش‌بک نیست. اما در فیلم Interceptor سه بار شاهد کاربرد این تکنیک هستیم که باعث پرت شدن حواس بیننده می‌شود. تصور کنید در فیلم «12 مرد خشمگین» کارگردان برای نشان دادن اتفاقاتی که در گذشته رخ داده‌اند، علاوه بر گفت‌وگوی شخصیت‌ها چند صحنه‌ی فلش‌بک هم به بیننده نشان می‌داد. آیا در این صورت، باز هم می‌شد که این فیلم را اثر منسجم و بی‌نقصی دانست؟

رویدادهای بی‌سرانجام

پس از آن که الکساندر کسل (لوک بریسی) و همراهان‌اش اتاق کنترل را محاصره می‌کنند، کالینز در جایگاه قهرمان هر بار تحت فشار بیشتری قرار می‌گیرد. او گلوله می‌خورد، تحقیر می‌شود، به یاد خاطرات تلخ‌اش می‌افتد و… اما هیچ کدام از این‌ها به پیشبرد قصه کمکی نمی‌کنند. به سخن دیگر، هیچ کدام به وجود آورنده‌ی موقعیت‌های تنش‌زا نیستند. واکنش شخصیت به این وقایع هم تنها خونسردی و بی‌تفاوتی است. کالینز حتا در مواجهه با مرگ یکی از هم‌قطاران خود کاملا خنثی بوده، طوری رفتار می‌کند که انگار اتفاقی نیفتاده است. حال آن که ما او را در سرتاسر فیلم به عنوان شخصیتی رحیم و انسان‌دوست شناخته‌ایم.

اگرچه با ورود یاغیان به اتاق کنترلْ داستان فیلم کمی جان می‌گیرد و از یکنواختی خارج می‌شود، ولی هم‌چنان روابط علت و معلولی‌اش در سایه‌ی ابهام است. چرا الکساندر در کشتن کالینز تعلل می‌کند؟ چرا او تنها یکی از موشک‌ها را به سمت خاک آمریکا شلیک می‌کند و از شلیک بقیه سر باز می‌زند؟ و… همگی سوالاتی هستند که فیلم به آن‌ها پاسخی نمی‌دهد. و این ضعفی است که ریشه در پرداخت کم ضدقهرمان دارد. (به ما گفته نمی‌شود که انگیزه‌ی الکساندر از این کارها چیست. به همین دلیل، این‌طور به نظر می‌رسد که او خودش میدان را برای پیروزی قهرمان خالی کرده است.)

این مشکل، در پایان‌بندی فیلم بیش از پیش به چشم می‌خورد. به‌شخصه انتظار نداشتم که الکساندر در لحظه‌ی آخر از پایگاه بگریزد و مقدمات پیروزی کالینز را به دست خود فراهم کند. جالب این که آخرسر معلوم می‌شود ارتش روسیه هم طرفدار کالینز است! نمی‌دانم این پایان احمقانه را چطور می‌توان توجیه کرد. اگر تمام نقاط ضعف فیلم را نادیده بگیریم، بر این یکی نمی‌شود چشم پوشید.

جمع‌بندی نقد فیلم Interceptor

فیلم Interceptor، در بهترین حالت، شبیه بازی‌هایی است که در بچگی انجام می‌دادیم. ولی همان بازی‌های بچگانه‌ی ما هم این‌قدر بی‌منطق نبودند. کاش Interceptor حداقل یک بی-مووی کم‌خرج به سبک فیلم‌های جان کارپنتر بود که می‌توانستیم به ساده‌لوحی‌اش بخندیم، نه یک فیلم پرسروصدا که حتا به اندازه‌ی کافی بد نیست!

ممنون که در نقد فیلم Interceptor همراه گیم‌نیوز بودید. لطفا نظرات خود را درباره‌ی این فیلم با ما در میان بگذارید.