در این نوشتار به نقد و بررسی فیلم Elvis می‌پردازیم که یک فیلم زندگی‌نامه‌ای اثر باز لورمن (کارگردان فیلم‌های مولن روژ و گتسبی بزرگ) است. بازیگرانی هم‌چون تام هنکس، آستین باتلر، اولیویا دی جونگ و هلن تامسون در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند. در نقد و بررسی فیلم Elvis همراه گیم‌نیوز باشید.
موزیک ویدئوی دو ساعته
فیلم باز لورمن همان‌قدر که عظیم و پرطمطراق و سرشار از انرژی است، خسته‌کننده هم هست. چون بیش از آن که بر زندگی و مشکلات الویس پریسلی متمرکز شود، برای مدیر برنامه‌های او دل می‌سوزاند و از گناهانی که مرتکب شده تبرئه‌اش می‌کند. به جای آن که قلب طرفداران الویس را با یادآوری حرکات و اجراهای خروشنده‌اش به درد آورد، با ترکیب آهنگ‌های او یک موزیک ویدئوی بی‌روح می‌سازد. انگار نام و آوازه‌ی الویس فقط بهانه‌ای است برای دیده شدن که فیلم اصلا درباره‌ی او نیست، درباره‌ی تام پارکر است. هلندی بی‌نام و نشانی که با جعل هویت‌اش توانست به نان و نوایی برسد، اما…
الویس پریسلی را پادشاه راک اند رول نامیده‌اند. خواننده‌ای که هم‌چنان یکی از تاثیرگذارترین افراد در فرهنگ عامه‌پسند به شمار می‌رود. امروزه در همه جای دنیا هر کس که با هنر موسیقی سر و کار داشته باشد، الویس را هم می‌شناسد. از این رو فیلم‌ها و مستندهای زیادی درباره‌ی پریسلی ساخته شده است که هر کدام با سبک‌ها و رویکردهای گوناگونْ همه یا بخشی از زندگی او را به تصویر کشیده‌اند. بنابراین به نظر می‌رسد که هیچ راز سربسته یا گره ناگشوده‌ای نمانده تا دستمایه‌ی خلق اثری تازه قرار بگیرد. این‌جاست که باز لورمن وارد میدان می‌شود و داستان زندگی الویس را از دریچه‌ی نگاه تام پارکر روایت می‌کند. اما لورمن با احضار روح این مرد پول پرست و دغل‌باز در فیلمی که قاعدتا باید درباره‌ی الویس باشد، فقط روح الویس پریسلی را در گور می‌لرزاند. بالاخره این فیلم مرثیه‌ای برای تام پارکر است یا الویس؟
رویارویی دو شخصیت
تام پارکر تاجر فرصت طلبی است که نزد دوستان و همکاران خود بسیار منفور است، و اندیشه‌ای به جز پول در مخیله‌اش نمی‌گنجد. با وجود این، خوب می‌داند چگونه با رفتار فریبنده‌اش رگ خواب آدم‌ها را به دست آورد و حسابی پول پارو کند. و هم اوست که چشمه‌ی زلال نبوغ و استعداد پریسلی را قطره قطره می‌مکد و حتی از آب گل‌آلود آن ماهی می‌گیرد. مشکل این‌جاست که الویس تا اواسط فیلم به‌راحتی فریب وعده‌های تام پارکر را می‌خورد و بازیچه‌ی دست او می‌شود که اگر صادقانه بگویم، پذیرش این بلاهت باورنکردنی و انفعال کودکانه برایم سخت است. این شخصیت‌پردازی ناقص و کم عمق نه‌تنها داستان فیلم را از ایجاد کشمکش میان شخصیت‌ها بازمی‌دارد بلکه چهره‌ی شکوهمند و اسطوره‌ای الویس پریسلی را هم مخدوش می‌کند.
تنها در نیمه‌ی دوم فیلم است که می‌توان شاهد تقابل دو شخصیت الویس و تام پارکر بود. اولین بار هنگام حضور الویس در تلویزیون که برخلاف دستور مدیر برنامه‌اش از خواندن آهنگی به مناسبت کریسمس سر باز می‌زند و معروف‌ترین آهنگ خود به نام «سگ تازی» (Hound Dog) را اجرا می‌کند. دومین بار هم زمانی است که الویس با آهنگ اعتراضی «اگر می‌توانستم رویابافی کنم» (If I Can Dream) به ترور مارتین لوتر کینگ واکنش نشان می‌دهد. این‌جاست که احساس آزادی و نشاط الویس به او جرئت می‌بخشد تا نگرانی را کنار بگذارد و به فکر قطع همکاری با تام پارکر بیافتد. اما این پیرمرد دغل‌پیشه باهوش‌تر از آن است که میدان را به این زودی‌ها خالی کند.
فیلمی به نام الویس و به کام تام پارکر
بگذارید روراست باشم. انگیزه‌های تام پارکر برای فریفتن الویس بسیار باورپذیرتر از اهداف پریسلی برای خواندن آهنگ‌های سیاهان است. ما فقط می‌بینم که الویس در کودکی تحت تاثیر جذبه و گرمای موسیقی راک اند رول قرار می‌گیرد و بس. به جز این، فیلم هیچ سرنخی به ما نمی‌دهد که او چرا شیفته‌ی این نوع موسیقی شده است. اما در سوی دیگر قصه می‌توانیم بفهمیم که چرا تام پارکر از برملا شدن هویت واقعی‌اش وحشت دارد. انگار تمام بخش‌های فیلمنامه طوری سازمان یافته‌اند که همذات‌پنداری با تام پارکر آسان‌تر از درک احساسات الویس باشد. حتی عشق الویس به طرفداران‌اش هم تنها در سخنان تام پارکر قابل ردیابی است و نه در اجراهای او روی صحنه.
بنابراین نمی‌فهمم که چرا چنین فیلمی باید به نام الویس مزین شود؟ در حالی که او نه شخصیت اصلی فیلم است و نه می‌تواند مخاطبان را به الویس پریسلی واقعی علاقه‌مند کند؟ شاید به همین خاطر است که بازی حیرت‌انگیز تام هنکس بیشتر از بازی خوب آستین باتلر به چشم می‌آید. هرچند ممکن است آرایش اغراق‌آمیز و پروتزهای او کمی آزاردهنده باشند، اما چهره‌ای که پس از پایان فیلم در یاد تماشاگر باقی می‌ماند چهره‌ی تام پارکر است، نه الویس.
جمع‌بندی نقد و بررسی فیلم Elvis
با توجه به سابقه‌ی کارگردانی باز لورمن که شاهکار مولن روژ را در کارنامه‌اش دارد، انتظار داشتم که فیلم Elvis نه یک محصول صرفا پرزرق و برق بلکه اثری درخور اعتنا باشد. اما همان چند صحنه‌ی آغازین فیلم به‌یکباره آتش اشتیاق مرا خاموش کرد، درست مانند بسیاری از فیلم‌های دیگر سال 2022. نظر شما درباره‌ی فیلم Elvis چیست؟ لطفا نظر خود را برای ما بنویسید.
من فقط بیست دقیقه تونستم فیلم رو تحمل کنم و انقدر همه چیز، از گریم اغراق شده و مسخره تام هنکس و دوربین پا در هوا و چموش فیلم گرفته تا خط روایی که درباره الویس که نه، درباره تام پارکر بود- زدن تو ذوقم که رهاش کردم. به زباله‌دان فیلم‌های ۲۰۲۲ پیوست.